Niks mis mee om een dag in ons eigen paradijs rond te hangen.
En dan gaat het toch weer kriebelen om te gaan ontdekken. Bij het bezoekerscentrum moeten we een parkeerkaart ophalen om bij het startpunt van onze wandeling te kunnen parkeren. Dat gaat het niet worden, voor de hele dag volgeboekt. We kunnen wel tot halverwege en daar de auto parkeren en het laatste stuk lopen. Ach een uurtje naar de start van de wandeling, een uurtje voor de wandeling en weer een uur terug naar de auto. Nou dat kunnen wij! Als wij de tocht van 4 km naar ons startpunt nog maar net zijn begonnen, weten we waar we aan begonnen zijn, zo hé dit gaat steil de berg op. Na een kilometer lopen komen er telkens taxiauto’s de berg op en af. Dit wist ik wel, maar had niets tegen Hans gezegd. Na uitleg dat je vanaf het bezoekerscentrum ook met een taxi naar het begin punt van de wandeling gebracht kon worden, had Hans het wel geweten, voor die paar euro was hij wel met de taxi naar boven gegaan….Sorry Hans na het enthousiaste verhaal van de man bij het bezoekerscentrum dacht ik appeltje eitje…. Wij kunnen nu wel zeggen dat we de weg naar boven gelopen hebben, dat kunnen er niet veel ons nazeggen.
En dan de Cumbrecita rondwandeling naar uitzichtpunten Las Chozas en Mirador de los Roques. Een verademing om deels vlak en deels naar beneden te wandelen. Detail: houdt ook in dat we deze meters weer naar boven moeten wandelen. We kijken tegen een wand van allemaal rots pieken aan, die deels in de wolken zitten. Zo nu en dan plopt er een bergtop tevoorschijn, wat ontzettend gaaf! We laten ons na deze wandeling met de taxi terug brengen naar onze auto, genoeg ingespannen voor deze dag. En ik had nog wel een lijstje gemaakt wat ik allemaal wilde doen op deze dag. Punt 3 was een pad lopen langs steile afgronden en langs waterkanalen zolang we er plezier aan zouden beleven, geen meter dus..
Een dagje naar het zuiden, wat in het teken van zwarte lava velden staat. Een mooie tocht over de hellingen van de Cumbre. Aan de oostkant zien we wolken tegen de bergkam aan komen, prachtig om te zien. We lopen een stukje over de onaardse asvelden van Llano del Jable. We komen bij de vulkaan San Antonio en zien hier een stuk land dat in 1971 ontstaan is door de jongste vulkaan uitbarsting. Een zwart gekleurd landschap, met groene kleuraccenten en gele zwavelplekken. In de krater groeien zeldzame bomen die alleen op zeer arme grond kunnen groeien.
Op het meest zuidelijke puntje staat de vuurtoren van Fuencaliente en we bekijken de zoutpannen.
Als we richting ons huisje gaan zien we hoe de brand van afgelopen zomer grote stukken pijnboombossen heeft vernietigd. Een deel van deze bomen zullen het toch gaan redden en opnieuw gaan uitlopen.
De ochtend begint met tropische stortbuien. Tegen het eind van de ochtend breekt de zon door en is het heerlijk weer met 24 graden. Bij Los Llanos gaan we genieten bij verschillende uitzichtpunten, spectaculair mooi en dat onder handbereik van een lekkere kop koffie.
In Tricias rijden we over een voor mij bloeddruk verhogend smal, slingerende weg naar een molen en verschillende drakenbloedbomen. Fijn dat ik een goede chauffeur naast me heb zitten, als een tegenligger door de binnenbocht op ons afkomt, kun je nog zo’n goede chauffeur zijn, je hart zit echt wel in je keel.
El Tablado, het meest authentieke dorp van La Palma. Ruim 5 kilometer van de doorgaande weg richting de kust, steil naar beneden, met heel veel haarspeldbochten. De waarschuwing: ga in het dorp niet het betonpad op die richting de oceaan gaat, deze is loodsteil en keren is haast onmogelijk, zit heel goed in mijn gedachten. Als we een paar huizen bij elkaar zien, zitten we opeens toch op het betonpad…. Nee!!! Hans zet de auto aan de kant van de weg en we kunnen bij een restaurant over de omgeving uitkijken. Tja het dorp ligt toch nog wel een stukje verder naar beneden, ik ben er klaar mee. Dit uitzicht vind ik meer dan prima. Niet te geloven wat we op de terugweg zien naar de doorgaande weg: Een grote touringcar rijdt deze 5 kilometer met al zijn scherpe, soms smalle en steile haarspeldbochten achteruit richting het dorp!
Na een nacht met veel regen, klaart het tegen 11 uur weer op. We willen graag nog naar de hoogste top om naar het schouwspel met de wolken in de krater te kijken. Hoe hoger we de berg op rijden hoe kouder (ja echt waar 4 graden) en slechter het weer wordt. Helaas we komen niet boven de wolken uit en hebben totaal geen uitzicht. Als we via de andere kant van de berg naar beneden rijden, komen we gelukkig weer in de warmte van de zon. We vinden een restaurant met een terras onder de druivenstruiken, pal in de zon. Iets verderop zien we de wolken van de berg rollen.
De laatste vakantie dag blijven we bij ons huisje en genieten we van de zon, vogels, vlinders, kikkers, kakkerlakken en alles wat voorbij komt.
Nu hopen dat we de winter in Nederland doorkomen met alle zonne-energie die we opgedaan hebben.