Dag 27
Wat heb ik heerlijk geslapen. Daar was ik echt aan toe. Niet dat ik me heel wakker voel, maar ik heb wel de nodige uren slaap gehad. Om acht uur zitten we aan het ontbijt. Er zijn wafels, toast, yoghurt, fruit, reuze muffins. Genoeg lekkers, maar voedzaam is het niet echt. We rijden eerst naar de Save on Foods om verse broodjes te halen voor de lunch en rijden dan door naar de boardwalk aan zee in Parksville. Het is laag tij en we kunnen een stuk over het “strand” lopen. Normaal staat het water tot aan de boardwalk. We doen ons best om nog dieren te spotten, helaas. We zien een stuk blauwe lucht en toch regent het. We hopen zo dat de zon weer een keer gaat schijnen, het mooie weer is nog steeds ver te zoeken. Verder staat er niks op de planning en rijden we alvast door naar Duke Point van waar de veerboot vertrekt. We zijn er veel te vroeg. Om onze tijd te vullen gaan we koffie drinken. Bij het café krijgen we gratis heet water en gaan buiten ons kopje koffie maken met wat lekkers uit de supermarkt. We eten een Nanaimo Bar in Nanaimo. Het is een bodem met chocoalde en kokos. Een vulling van banketbakkersroom en bovenop een laag chocolade. Het is erg lekker.
We verheugen ons op de bootreis. Om kwart voor één vertrekt de boot. Als eerst gaan we naar boven naar het zonnedek. Deze boot is alleen iets anders dan de vorige. Deze boot heeft geen overdekte viewingdeck. Als de boot vertrekt waait het hier boven wel erg hard en hebben we het binnen vijf minuten wel erg koud.
We gaan snel naar binnen. Om nu dieren te zien gaat hem niet worden. Dat is een tegenvaller. Het is nu een saaie rit van A naar B. Ik ben moe en gebruik de tijd om mijn ogen dicht te doen en val toch even in slaap. Om drie uur komen we aan in Tsawassan. Het slechte weer hebben we achter gelaten op Vancouver Island. In drie kwartier rijden we naar het hotel in downtown Vancouver. We hebben een hele mooie, ruime kamer met zithoek. Het is zo mooi weer met een graad of 20 dat we snel buiten willen spelen.
Om half vijf gaan we naar buiten op zoek naar een souvenirwinkel. Alleen in Vancouver hebben we een echte souvenirwinkel gezien. Op de andere plek hebben ze hoog uit T-shirts en vesten. We vinden hier een hele grote winkel met heel veel keuze. Er is zoveel leuks te vinden dat ik niet weet wat ik moet kopen. Het is nog erg vroeg om te eten en te mooi weer om binnen te zitten. We zijn slechts een paar straten verwijderd van de haven en lopen daar naar toe.
We lopen tussen de wolkenkrabbers en kunnen ze nu een stuk beter zien dan vier weken geleden. We lopen verder langs de kade en zien een zeehondje. De watervliegtuigjes komen af en aan. Wat een lawaai apparaten.
De skyline is ook vanaf hier goed te zien. Daarna lopen we naar Robson Street. We gaan eten bij hetzelfde restaurant als op dag twee van onze reis. Het is best een stukje wandelen, maar dan heb je ook wat. Het is weekend en erg druk op straat en bij de restaurantjes. Bij de Mexicaan er naast staat een hele wachtrij. Ik denk dat je wel een uur moet wachten voordat je een tafeltje krijgt. Wij kunnen gelijk aan tafel. Het is verrassend rustig en dat terwijl het eten heerlijk is en voor een klein prijsje. Na het eten begint het al donker te worden en zien we Vancouver bij avond. Alle lichtjes branden al. Wat lopen er veel zwervers op straat. Ze vallen je niet lastig en onveilig voelen we ons ook niet. Op de kamer vindt de grote reorganisatie plaats. Nog één nachtje slapen en dan begint de terugreis.
Dag 28
Vandaag staat een lange dag te wachten en daarom doen we ons best om uit te slapen. Dat lukt redelijk. Het ontbijt bij het hotel is inbegrepen en we krijgen een bord met eten voorgeschoteld. Eieren, spek, gebakken aardappels en toast. De eieren zijn nog zo rauw dat het eiwit over het ei heen glibbert, bah! Ik haal het er van af en mama laat de eieren nog een keer bakken zodat ze goed gaar zijn. Gelukkig is het druk en zullen er zoveel eieren op een dag doorheen gaan dat ze vers genoeg zijn om niet ziek te worden van (eventueel) rauwe ei.
We vliegen pas om half vijf en hebben nog uren over voordat we naar het vliegveld vertrekken. Nog één keer gaan we de stad in. Helaas is het mooie weer al vertrokken en begint het net te regenen als we naar Granville Island willen wandelen. We schuilen voor de regen. Als het droog is lopen we nog een stukje over de brug richting het eiland om de skyline vanaf een andere kant te zien.
Het weer blijft slecht en we willen niet drijf nat worden als we nog 9 uur in het vliegtuig moeten zitten. We lopen terug naar het hotel en halen de paraplu op. Daarna lopen we de andere kant op naar Gastown om nog één keer de stoomklok te bekijken. Het is best een stuk wandelen en de stad is ook niet helemaal plat. We moeten nog flink doorlopen om ervoor te zorgen dat we om twaalf uur terug zijn op de kamer om uit te checken. Alle bagage staat in de auto. We lopen naar Blenz Coffee en vullen daar ons laatste uurtje in Vancouver.
Om 1 uur is het tijd om naar het vliegveld te rijden. Het is een rit van 10 kilometer, maar we doen er best lang over. Het is altijd druk met tig verkeerslichten die altijd op rood springen als je aan komt rijden. Om kwart voor twee zijn we dan op het vliegveld waar we als eerste de auto achter laten. Dit keer alles dubbel gecheckt en of we niks hebben achter gelaten. Op naar de incheckbalies waar we via een zuil kunnen inchecken en daarna onze bagage kunnen inleveren aan de balie. We eten nog wat yoghurt en gaan dan door de security. Het is gelukkig niet heel druk en zijn er relatief snel door heen gekomen. Het ontbijt is al verteerd dus halen we bij de Subway een broodje. Vliegen met een lege maag is toch niet zo heel fijn voor je lichaam. Voor we het door hebben is het al tijd om te boarden. Om half vijf vertrekken we. Het vliegtuig zit stampvol met 60+ Nederlanders uit de Noordelijke provincies. Deze mensen zijn alles behalve vriendelijk en denken alles te kunnen maken. Wij hebben mooie ruime zitplaatsen in het midden van de vliegtuig. Deze mensen denken het als een shortcut te kunnen gebruiken. Om de 5 minuten vraagt iemand ons om de benen in te trekken om te passeren. Daar zijn wij niet van gediend. Iedereen moet netjes om lopen, maar ze walsen er zo over heen. Ook met vriendelijke vragen is het probleem niet verholpen. We moeten onze plaatsen goed beschermen. Veel bagage in het pad en de benen omhoog tegen het muurtje. Dit hebben we nog nooit meegemaakt. Het is nog nooit in mij opgekomen om daar langs te gaan lopen. De vlucht verloopt verder goed met weinig turbulentie. Het lukt mij na 5 uur vliegen om mijn ogen dicht te doen en een paar uur te slapen. Dat vind ik het grote voordeel van ’s nachts vliegen. De tijd lijkt een stuk sneller te gaan. Om tien uur landen we in Amsterdam. Voor het eerst moeten we lang wachten bij de douane. De bagage hebben we al snel te pakken. Als eerste halen we verse broodjes bij de AH. Dat is zo lekker als je weer thuis komt. Het is nog even wachten op de trein. Om half twee zijn we weer in ons eigen huis. Nu nog een paar uur wachten voordat mijn man thuis komt