We ontvluchten eind februari Nederland op zoek naar de zon. We zitten in een heel mooi guesthouse Hotel Rural in San Miguel, waar we uiteindelijk meer tijd door zullen brengen dan we gepland hadden. De boodschap van verschillende lieve mensen om ons heen dat we het echt rustig aan moeten doen, heeft Hans uiteindelijk behoorlijk letterlijk genomen, door de laatste dagen al ijlend, ziek in bed door te brengen. Wat is het dan fijn dat je in een mooi guesthouse zit, met een heerlijk zwembad, sauna en een privé dakterras. Met een stapel boeken, in de zon lukt het prima om helemaal tot rust te komen.
We willen een indruk van het eiland krijgen en gaan met de auto op verkenning, ook door het nationale park Del Teide. Dat het eiland vulkanisch is, wordt snel duidelijk. Bijzonder hoor om al die kleuren, vormen van lava te zien. Maar goed dat we gelijk over de berg pas zijn gegaan, want ongeveer 1 week per jaar ligt er sneeuw op Del Teide en dat zal in onze vakantie gaan vallen en dan wordt de doorgaande weg afgesloten voor al het verkeer.
Aan de Noordkant van het eiland is het veel groener, doordat daar meer regen valt. Via mooie uitzichtpunten waar we druivenvelden zien, komen we in Icod de Los Vinos, hier staat de grootste drakenbloedboom van heel Tenerife. Vlinders zijn toch ook altijd weer mooi om te bewonderen en dan te bedenken dat ze uit zo’n relatief kleine cocon komen.
Via de kustplaats Garachico, met zijn natuurlijke zwembad komen we in Los Silos, waar nog steeds carnaval gevierd word. Hier ontmoeten we zelfs een eilandbewoonster die een paar jaar in Nederland gewoond heeft, ze kan vol trots laten horen dat ze nog steeds Nederlands kan spreken.
Vanuit Silos gaan we een kloof wandeling maken. De wandeling is qua afstand niet ver, maar langzaam aan omhoog is iets anders. In 2 km stijgen we 400 hoogtemeters. Kikkers hebben we wel gehoord, niet gezien en dan blijft het de vraag was het de boomkikker die we gehoord hebben? ja want die zou hier zitten dus…
Onze eenvoudige wandeling om mee te beginnen was toch wel een pittige, met een heel super uitzicht richting het dorp aan de kust waar we vandaan kwamen.
Om bij het uiterste westelijkste punt van het eiland te komen, moet je behoorlijk slalommen langs alle kuilen die in de weg zitten, het is meer dan de moeite waard, wat een gave plek.
Hoe wisselend kan het weer zijn. Bij het Westelijke punt scheen volop de zon. Door de bergen heen reden we het ene moment door de wolken en het andere moment stonden we op een uitkijkpunt waar we bekogeld werden met zand en kleine steentjes door de harde wind of konden we genieten van een mooie ondergaande zon.
Bij Vilaflor gaan we een wandeling naar het maanlandschap maken. Wat een geweldig gezicht als je de wolken met een behoorlijke snelheid door het dal voorbij ziet gaan.
Vanuit het maanlandschap komen wij in een heel modern restaurant met een panorama uitzicht richting het Zuiden van Tenerife.
Het plan om de Masca kloof wandeling te lopen, gaat niet door. Als we richting Masca rijden zien we de regenboog en een watergordijn. Tja, het is niet verstandig om 600 hoogtemeters te dalen op glibberige gladde stenen. We gaan terug richting het zuiden waar het nog steeds mooi weer is, we kunnen de hele dag de regen voor zijn en hebben zo bijzondere plekken gezien die we anders niet gauw zelf bedacht zouden hebben.
Tja en dan slaat het ziekzijn toe. Toch gaat Hans met mij mee om nog een gedeelte van het eiland te bekijken. We zien een schitterend aangelegd zandstrand met zand uit de Sahara. We vragen ons af hoe vaak zullen ze dit moeten vernieuwen, door de kracht van het water zal er telkens zand meegenomen worden terug in zee.
Ook willen we nog even kijken aan de Noord kant waar het groenste gebied van Tenerife zich bevindt. We genieten van de uitzichtpunten, en de enorme harde wind aan de kust. Wat een natuurgeweld, oh zo mooi.
Al met al hebben we een goede indruk gekregen van dit bijzondere vulkanische eiland.