Ons Bakbeest

Al dagen ben ik er klaar voor. Dé reis naar een bijzonder land en de Galápagoseilanden.
Het overnachten bij van der Valk bevalt ons goed. Starten met een heerlijk ontbijt, met de shuttlebus ben je zo bij Schiphol. Het is druk op Schiphol, toch zijn we onze koffers snel kwijt. Wat is het heerlijk dat we bij de security niet alles uit hoeven te pakken, alleen mijn schoenen moeten uit en tja ik moet wel helemaal gefouilleerd worden. Wat er toch in dat HEMA ondergoed van mij zit,  ik weet het niet.

We hebben een schitterend plek bij de nooduitgang. Niks opgepropt tussen een paar stoelen in, kan nog net niet zeggen dat ik uitgerust aan ben gekomen in Ecuador.

Onze reisleidster is nog onderweg met een andere groep. We worden opgevangen door Lisa. Geboren in Ecuador met Hollandse ouders. Wel zo makkelijk om in het Nederlands te kunnen praten. We zullen haar over een paar dagen opnieuw ontmoeten als we in Otavalo zijn. Ouders hebben daar een restaurant waar we vast zullen gaan eten.
Het is nog licht als we naar de hoofdstad Quito rijden waar we in een mooi hotel  zitten. Samen eten, kennismaken met de groep, oogjes worden kleiner en iedereen word stiller. Half 10 mogen we ons bed opzoeken. Morgen gaat de grote ontdekkingstocht beginnen.

Quito
Het ontbijt is een lesje in geduld hebben. Er liggen 6 halve kleine plakjes getoaste boterhammen. Een schaal met fruit voor een paar personen. Fruitdrank voor 6 personen etc. En daar zit je dan met 19 mensen. En toch aan het eind van de maaltijd heeft iedereen voldoende kunnen eten.
Met de trolleybus gaan we naar het oude centrum van Quito. Elk station heeft een mannetje staan die de kaartjes verkoopt voor 25 cent. Je mag je dan opstellen waar de deuren van de bus ongeveer zullen komen. We treffen het dat we een bijna lege bus hebben. Onze reisleidster geeft nog wel even aan de buschauffeur door dat we met een hele groep zijn, en dat we allemaal mee willen. Gelukt met z’n allen in de bus.
Nella onze reisleidster is ook een prima stadsgids. We komen op de mooiste plekjes, gaan bij leuke tentjes koffie drinken, lunchen en hebben de middag voor ons zelf om rond te lopen. Een mooie wandeling heuvel op leidt naar de Basilic kathedraal. We weten dat we op hoogte zijn, we nemen onze tijd om de heuvel op te klimmen naar de kathedraal. In de kathedraal kunnen we nog hoger klimmen voor het uitzicht. Dan haak ik toch echt af. Hoe steil wil je een trap hebben en daarna zouden er nog een paar komen. Boven komen zou misschien nog lukken maar dan moet je toch ooit weer naar beneden. Hans heeft het na één trap ook gezien. De hoogte maakt hem wel wiebelig.
Ook vanaf de plek waar wij durfden te komen, hebben we een schitterend uitzicht op de stad. Een dreigende lucht en nog een zonnestraal maakt het spectaculair mooi.
Na een mokkachino (wow wat heerlijk) gaan we een poging doen om naar beneden te komen. Dat valt niet mee. Via kruip door, sluip door weggetjes en vele trappen komen we op de begane grond.

En dan begint het te regenen, te hozen..
Als het wat minder regent gaan we met regen poncho en paraplu op weg naar het plein waar we als groep verzamelen voor het avondeten. Hele watervallen komen uit regenpijpen, straten zijn kleine rivieren geworden. Met de app-taxi willen we terug naar het hotel. Als we staan te wachten op de taxi’s zien we veel politie met zwaailichten. De taxi’s mogen niet bij ons stoppen ze moeten doorrijden. Mogelijk een belangrijk persoon wordt door de politie begeleidt en dan moet al het verkeer doorrijden. Eén van onze taxi’s gaat ergens stilstaan en wordt daarom door de politie aangehouden. Onze begeleider moet nogal moeite doen om uit te leggen dat de taxi stopte niet om iets verkeerds te doen richting die belangrijke persoon, maar op ons wilde wachten. Tja dit is ook Ecuador.

Als we vertrekken bij ons hotel, komt er iemand in de bus die zijn schilderijtjes wil laten zien om te verkopen. Het is gemaakt op schapenhuid waar je de wol op de achterkant nog kunt zien. Nella kent deze man en wil hem graag steunen, dat is gelukt we zijn gevallen voor een klein schilderijtje.

We staan al om 9 uur bij de evenaar. Nella weet van het bouwwerk met de wereldbol een mooi plaatje te maken. In het naast gelegen park krijgen we een aantal proefjes te doen. Waar stroomt het water naartoe op de evenaar én ten noorden én ten zuiden van de evenaar. Lopen over de evenaar met je ogen dicht, is best lastig, je voelt het gelijk in je hoofd. Een vers ei op een spijker zetten is niemand gelukt van onze groep. Dit zou wel moeten kunnen.

Tijdens een plaspauze worden we getrakteerd door Nella op een paar specialiteiten. Een koekje met een soort mozarella kaas. En een Dolce de leche toetje. Erg lekker.
Vlak bij Otavalo gaan we met de locale bus (lees kleine vrachtwagen met open laadbak waarin je kunt staan) naar onze lunch bij een kunstenaar die Nella kent in Mochoto. Lekkere soep, tosti’s en opnieuw koekjes gaan er goed in. De mooie sieraden die de kunstenaar maakt, doen het goed bij de vrouwen.
met dezelfde lokale bus gaan we terug naar het dorp Otavalo, waar allemaal lederen spullen verkocht worden. Winkels vol.

En dan gaan we logeren bij de lokale bevolking. We komen bij mensen die naast hun eigen huis een klein huisje gebouwd hebben voor de gasten met een douche. We maken een kleine wandeling in de buurt. De varkens zitten hier aan een touw vast, bewegingsruimte is ongeveer 3 meter in de omtrek.

En dan mogen we eten bij ons gastgezin.
Wat vinden de mensen het spannend dat ze bezoek hebben. Alleen oma, dochter, schoondochter met 1 zoon eten met ons mee. Een heerlijke maissoep, 3 kleine aardappeltjes, bonen, tomaten met heel veel koriander en zelfgemaakte thee na. Het communiceren is best wel lastig, na het eten zijn we naar ons eigen kamer gegaan en lagen al om 8 uur te slapen. Nadat wij naar onze eigen plek gingen, werd het heel levendig bij ons gastgezin. De honden sloegen aan, muziek… en wij zijn lekker gaan slapen
De volgende ochtend kregen we bij het ontbijt scramble eggs met ondefinieerbare ingrediënten, ronde broodjes die super droog waren en een batido van boomtomaten die er heel geel eruit zag, wel erg lekker.
Om half 8 werden we bij de gastgezinnen opgehaald. Iedereen wil van elkaar weten hoe de avond bij de indianen was. Iedereen vond het leuk, maar moeilijk om echt met de mensen in contact te komen.

We gaan een lekker kop koffie in het dorp drinken waarna we gaan wandelen bij het kratermeer Cuicocha. Het begint met een pittige klim. Laag tempo, regelmatig stoppen je voelt dit echt in je lijf. Wat is het gaaf als we het kratermeer zien. Het uitzicht wisselt in rap tempo. Zoveel mooie bloemen met de meest bijzondere kleuren. We hebben 2 gidsen mee. Voorop de gids die verteld over de planten, en een gids als hekkensluiter zodat niemand achter blijft. De groep gaat nog een honderd meter verder klimmen. Wij besluiten om langzaam terug te lopen, wie weet wat we allemaal nog zien.
Na de  prachtige wandeling gaan we lunchen in het dorp. Nou zeg maar gerust een complete avondmaaltijd.

We bezoeken een paar dorpjes. Het eerste dorp is bekend om de matten die gemaakt worden. Deze matten gebruiken ze overal voor. Op de vloer, als afscheiding tussen 2 ruimtes. Mooi om te zien hoe dit gemaakt wordt.
Het tweede dorp staat bekend om de hoeden die gemaakt worden. Wat een werk om een hoed te maken zeg.
Het derde dorp staat bekend om de heupwevers. Nog een ambacht waar je veel geduld voor moet hebben. Het eindproduct is heel erg mooi en ik ben een paarse sjaal rijker.

Dan komen we bij ons hotel in het hartje van Otavalo. Schitterend met een binnenplein met bomen en kolibries. Wij besluiten om niet nog een keertje te gaan eten. Om 8 uur kunnen we onze ogen niet meer open houden en gaan lekker slapen.

Otavalo – Pappalacta

Wat een verrukkelijk ontbijt hebben we gehad.
Een bakje met yoghurt, zoveel fruit en musli, heerlijke net afgebakken broodjes waar je niet eens jam op hoefde te doen zo lekker, heerlijke boomtomatensap, ei en koffie, genieten.En toen op zoek naar de groente, fruit en vlees markt. We kwamen niet voorruit, zoveel mooie muurschilderingen kwamen we tegen. Op de markt zagen we veel nieuwe soorten fruit. En het vlees… ja alles word hier gebruikt. Kippenpoten, de kop met hals. Varkenshart, lever, mogelijk de maag wat niet helemaal duidelijk was, hersenen en nog veel meer niet echt lekker uitziend vlees.
Daarna op zoek naar de andere markt. Wat een mooie producten verkopen ze hier. Sjaals, dekens, tassen, sieraden te veel om op te noemen. Het één nog mooier dan het ander.
We konden het niet laten en hebben verschillende souvenirs gekocht, we gaan naar het hotel om onze handen vrij te krijgen. Uiteindelijk zijn we bij het hotel gebleven, lekker genieten in de tuin van het heerlijke weer en de vogeltjes.

Op weg naar Pappalacta.
We stoppen bij een stalletje met bloemen en rozen. Een bos bloemen is later bestemd voor iemand die gesteund gaat worden door onze groep.

De afstand naar de volgende bestemming valt wel mee, we moeten over de pas en die is steil, met 28 km per uur klimmen we naar boven. Hier zijn geen haarspeldbochten.
Op de top met 4018 (?) meter is het nevelig, wat zal het mooi zijn als er geen bewolking is, maar dat komt hier haast nooit voor.

Opnieuw komen we in een mooi resort met allerlei thermale baden.
Wij kiezen voor een wandeling door het nevelbos. Voor mij best wel spannend. Je zit op 3300 meter hoogte en dan langs kleine afgronden of over een houten natte planken brug met een touw als reling. Soms een hele uitdaging. Wat hebben we genoten van al de mossen op de takken. Soms kruip door sluip door, echt mooi. En de eerste apalca’s  gezien.

De koffie als beloning is opnieuw erg lekker.
Bij de briefing voor de jungle horen we dat we beperkt bagage mee kunnen nemen. Dat is nog niet gelijk het bed opzoeken na het eten. Eerst een herverdeling van de bagage. Ja Ilse de hoeveelheid die wij voor 3 dagen (wel samen 1 tas hoor) meenemen neem jij anders mee voor 3 weken.