Ons Bakbeest

Kruger (Skukuza) – Kruger (Letaba)

Het ontbijt is pas om zeven uur, maar de beste tijd om buiten te spelen is zo vroeg mogelijk. Voor half zes ben ik dan ook al op pad met camera en verrekijker. Voor het huisje van papa en mama zit een Turako prachtig in het zonnetje. Ik loop verder naar de rivier waar ik ijsvogels over zie vliegen. In de top van de boom zie ik de eerste groene duiven zitten. De vogels zijn vandaag erg actief en in grote aantallen aanwezig. Op de grond zitten hele kleine, gele vogeltjes die snel heen en weer hippen en niet vast te leggen zijn. Ik loop richting de boom waar gisteren alle duiven zaten. De boom zit nu vol met duiven, bijeneten, glansspreeuwen, amethist spreeuwen en muisvogels. Op dat moment komen papa en mama er aan en kunnen we nog even genieten van het spektakel. Vijf minuten later zijn alle vogels gevlogen. In anderhalf uur tijd heb ik heel wat vogels kunnen spotten en vast leggen. Om zeven uur zijn we dan ook erg hongerig en vallen aan bij het buffet. Om half negen gaan we vertrekken naar onze volgende bestemming in het Kruger park, maar als iedereen eerder klaar is vertrekken we ook eerder. Dat werkt natuurlijk niet zo best. De één staat al ruim voor achter uur bij de bus en de laatste pas ruim na acht uur. Om kwart over acht vertrekken we naar Letaba dat 160 kilometer Noorderlijker is gelegen.

Het is al snel verschrikkelijk warm in de bus. Ik zit met mijn voeten boven het wiel wat bloedheet is. De zon schijnt volop en de airco doet het op deze plek niet. Binnen korte tijd voel ik mij hondsberoerd en wissel van plek met mama. Nu zit ik helemaal achterin en helaas nauwelijks zicht. Dat is in dit geval niet zo heel erg, want we zien nauwelijks wild. We hobbelen uren door het park en komen geen meter vooruit. Het plan was om naar Orpen Dam te gaan. Een plek waar we aldus onze reisleider prachtig vogels en wild kunnen spotten. Op deze manier doen we er een eeuwigheid over. Om tien uur maken we een stop bij een picknickplaats met winkeltje waar we drie kwartier stoppen om een take-away lunch te scoren. Inmiddels barst ik uit mijn voegen van boosheid. Deze man(reisleider) snapt er totaal niks van. We komen van een prachtig rest camp met grote winkel/supermarkt waar we prima onze lunch hadden kunnen kopen. We rijden nog langzamer dan een slak door het park en op deze manier komen we pas op het heetst van de dag aan bij de hut. Iedereen kan dan wel bedenken dat alle vogels dan al lang weg zijn. Al we ons aan het snelheidslimiet hadden gehouden waren we al lang bij de hut geweest.

Om twaalf uur zijn we eindelijk bij Orpen Dam. In al die uren hebben we krap 50 kilometer afgelegd. De hut blijkt ook nog eens een viewpoint te zijn en geen specifieke vogelhut. Er vliegt welgeteld één vogel rond en nu krijgen we twee uur de tijd om hier te vogelen. Gelukkig trekt een groepsgenoot haar mond open na een uur en gaan we weer verder. De timing was precies goed, want als we de hut verlaten zien we vanuit de bus een hele kudde olifanten dicht bij de bus. De olifant tettert en wappert met zijn oren. Ik dacht dat hij misschien boos was, maar dit was een signaal om alle olifanten op te trommelen. Het is een kudde met een aantal jonge olifanten. Alle olifanten gaan in een cirkel om de jonge olifanten staan om ze te beschermen. Een prachtig gezicht. Bij een klein plasje water zien we een “nest” van de Foam Frog. Het is een witte bal in een struik gemaakt door een heel klein kikkertje. Als de kikkers uit komen banen ze zich een weg door de bal en vallen dan zo naar beneden in het water, tenminste als de plas water er dan is. Het is heel bijzonder.

Ik ben zo klaar met deze rot bus en vervelende reisleider dat ik niet te genieten ben. Ik heb geen idee hoe ik deze reis moet doorbrengen. In de bus is het zeker 35 graden. Met maximaal 30 kilometer hobbelen we verder en we zien nog steeds nauwelijks dieren. Als er wel iets te zien is zie ik nauwelijks wat vanaf deze plaats. Als de reisleider vertelt dat we bijna bij een rest camp zijn voor een korte plaspauze ben ik blij. Even naar buiten om de benen te strekken. Mijn benen en voeten zijn helemaal opgezet van de hitte. Helaas blijkt “bijna” hier iets anders te betekenen. Nog een uur lang moeten we rijden. Het is pas half vier al we daar vertrekken en we moeten nog 70 kilometer afleggen. Ik stap op de reisleider af met de vraag of hij er voor kan zorgen dat we voor het donker bij het kamp zijn. Als we op deze manier door hobbelen duur het nog zeker 3 uur. We zitten midden in de natuur en zouden dan pas in het donker aan komen. Het antwoord geeft weinig hoop. In overleg met de groepsgenoten stappen we nog een keer op de reisleider af en moeten hem bijna smeken om harder te rijden zodat we voor het donker op onze bestemming aan komen. Het moet niet gekker worden. Gelukkig gebeurt dat ook, maar juist nu zien we allemaal wild en wordt het landschap steeds mooier. We rijden een heel stuk langs een rivier waar hele groepen nijlpaarden zwemmen. Een aantal komen ook uit het water. Een gigantische krokodil loopt over het land met een prooi in zijn bek. Verderop lopen allemaal olifanten langs de weg en zelfs twee struisvogels. Hele kuddes met gnoe’s op korte afstand en een aantal prachtige roofvogels. Het is te merken dat de zon al langzaam onder gaat en de dieren weer tot leven komen. Gelukkig hebben we toch een mooie afsluiting van de dag gehad.

Om vijf uur komen we aan bij Letaba Rest Camp. Het inchecken duurt zoals alles in Zuid-Afrika erg lang. Om half zes kunnen we eindelijk naar ons huisje, maar wij hebben andere plannen. Nadat we het programma voor morgen gehoord hebben en in de middag weer met de bus op pad gaan maken wij de keuze om zelf een sunset-drive voor morgen te boeken. Lekker met z’n drieën op pad zonder de bloedhete bus, slechte zitplaatsen en bekvechtende reisgenoten. Daarna gaan we naar de hut, nog even genieten van de laatste zonnestralen en het uitzicht op de rivier. Een nijlpaard met jong loopt over het land heen bij de ondergaande zon. Het is prachtig.

Daarna eten we in het restaurant. Veel krijg ik niet naar binnen. Ik ben veel te beroerd van de warmte. Om kwart over zeven gaan we al terug naar het huisje om naar bed te gaan. De sterrenhemel is hier schitterend. Morgen moeten we achterlijk vroeg uit de veren. Dat maakt me weer des te bozer dat onze reisleider hier geen rekening mee gehouden heeft. Tien uur lang zitten we in een slechte bus, komen bijna in het donker aan en moeten midden in de nacht al uit bed. Dit zijn veel te lange dagen. Voordat ik in slaap val moet ik eerst even afkoelen. Letterlijk en figuurlijk. Hopelijk doet een (korte) nacht slapen mij goed en sta ik morgen met nieuwe positieve energie weer op.

Kruger (Letaba)

Om kwart over drie gaat de wekker. Ja, je leest het goed. Dit is toch geen tijdstip om wakker te worden. Ik had het geluk dat ik een paar minuten voor de wekker al wakker werd. Elke keer ben ik zo bang dat ik mij verslaap dat ik vaak iets voor de wekker wakker wordt. Mijn biologische klok doet het goed. Het is nog aarde donker als we naar buiten gaan. Zelfs met zaklamp is het even zoeken naar de juiste weg. Om kwart voor vier staan we paraat en om vier uur vertrekken we met een enorme safaribus. De sfeer is nu al gedaald tot het nulpunt. Het is zo’n grote jeep, met allemaal goede zitplaatsen en toch worden mensen boos dat ze niet de beste zitplaats hebben. Onvoorstelbaar hoe kinderachtig volwassen mensen kunnen reageren. De lampen op de jeep gaan aan en aan bij de kanten van de jeep krijgt iemand een enorme schijnwerper om de bosjes te verlichten op zoek naar wild. Al vrij snel zien we een hyena op de weg liggen. Eindelijk hebben we een roofdier gezien. Iedereen duikt er op af om een foto van te maken, maar dat valt erg tegen in het donker. We rijden verder en de ene naar de andere hyena komen we tegen. Ze liggen allemaal op de weg. Blijkbaar vinden ze dat nogal lekker. Er zitten ook een paar jongen bij die nieuwsgierig onze jeep komen bekijken.

Al snel wordt het wat  lichter en kleurt de hemel knal rood. De bomen zijn zwarte silhouten en vormen echt het bekende plaatje zoals je altijd ziet van Afrika. Ook al zien we niet veel verschillende dieren, de zonsopkomst is alleen al de moeite waard. Als de zon eenmaal boven de horizon uit komt gaat het heel snel. Binnen vijf minuten is de zon helemaal op.

We rijden naar een watertje toe waar we nijlpaarden, krokodillen en een paar kleine vogeltjes zien. In een boom dicht langs de kant van de weg zit een gier. Wat een grote vogel is dat. Verderop zitten wel heel veel gieren en ook hyena’s. Er blijkt een kadaver te liggen van een buffel. De hyena’s en de gieren eten er van. Je hoort en ziet ze trekken aan de dode buffel. Het gaat er ruig aan toe. Helaas ligt het dier grotendeels achter de stuiken en kunnen we maar een klein stukje van het kadaver zien. De botten hoor je kraken. Dat klinkt echt heel leguber. Het lukt ons om iets beter zicht te krijgen op het dier en zien de hyena’s hun koppen in het kadaver stoppen. Het vlees steekt nog uit hun bek. Het bloed zit over hun kop gesmeerd. Het is eigenlijk heel smerig, maar wel super gaaf om mee te maken. Dit zie je normaal alleen op TV in natuurfilms. Nu staan we er zelf midden in. De gieren jagen af en toe de hyena’s weg zodat zij hun gang kunnen gaan. Zo wisselen ze het telkens af. Je zou wel uren kunnen genieten van dit spektakel, maar we gaan verder.

Ik zie heel wat vogels in de bomen zitten, maar de jeep is zo groot dat ik moet schreeuwen wil onze gids het horen. Een paar keer heb ik het geprobeerd, maar de vogels zijn dan al lang gevlogen.

Eén keer heb ik geluk en maak ik iets heel bijzonders mee. Naast de jeep vliegt iets recht omhoog. Ik dacht een roofvogel en lijkt zo naar beneden te vallen, maar komt elegant op zijn poten terecht. Dan pas zien we dat het een Trap is. Deze vogel kan dus zeer vreemd vliegen. Bij een berg met grote rotsblokken zien we een stuk of tien klipdassen rennen. Om zeven uur zijn we terug bij het kamp.

We kleden ons om en lopen naar het restaurant. Onderweg stoppen we een aantal keren om eekhoorntjes en ijsvogels vast te leggen. We bestellen ons ontbijt, maar rustig zitten lukt niet. Er vliegt van alles voorbij. Ik zie een Scharrelaar, een Grijze Tok, Hoentjes, Grijze Lory en naast het restaurant zit een nestje met roodvleugelspreeuwen. De ouders zijn druk bezig om de jongen te voeden. Wat een plaatje.

Na een uitgebreidde lunch gaan we het terrein verder verkennen. Het is behoorlijk groot en een stuk groener dan Skukuza. We ontdekken een nest van de scharrelaar en halen er een paar groepsgenoten bij. Samen genieten we van de vogel die af en aan vliegt.

We lopen weer een stukje verder en nemen een pad naar beneden zodat we dichter bij het water lopen. Daar zien we een aantal nijlpaarden liggen.

Verderop in het bos zijn de Cicades die een oorverdovend lawaai maken. Ben ik even blij dat mijn huisje hier niet naast ligt. Het geluid wordt steeds harder. Had ik nu maar mijn oordoppen bij me. Het rondje gaat verder over de camping waar we een neushoornvogel met rode snavel tegen komen. Deze hadden we al wel één keer eerder gezien, maar niet goed vast gelegd. De camping staat redelijk vol met caravans en zelfs een paar tenten. Ik moet er niet aan denken om met deze hitte te kamperen. Er lopen een aantal bambi’s rondt en een varaan.

Bij het zwembad koelen we onze voeten af in het warme water dat toch net iets koeler is dan onze lichaamstemperatuur. In het zwembad zitten twee Zuid-Afrikaanse kindjes waarmee we een praatje maken. Wat een prachtige taal spreken zij toch. Het kost wat moeite om ze te verstaan, maar dat lukt toch. Zij hebben gezien dat de buffel is aangevallen door leeuwen. Stiekem zijn we jaloers, maar tegelijk geeft het hoop dat we aan het eind van de middag nog iets zien. Bij de palmbomen zien we weer hele andere vogeltjes op de grond. We zijn wel een paar uur zoet geweest met een rondje over het terrein. Tijd om bij het restaurant te genieten van koffie met gebak. Ze hebben hier hele mooie taarten staan. De stukken die we krijgen zijn nog groter dan Amerikaanse porties. Het smaakt fantastisch, maar we krijgen het niet op. De helft gaat mee in een bakje voor een andere keer.

Na deze lange ochtend zijn we moe en gaan even op bed liggen. Of het de warmte, de koffie met taart of de malariapillen zijn weet ik niet, maar ik heb behoorlijke krampen en diarree. Ik blijf rustig op de kamer zitten in de koelte (nog 28 graden). Het is buiten verschrikkelijk heet. Als het iets beter gaat wil ik toch naar buiten om af te koelen in het zwembad. Het zwembad lijkt nu wel kilometers verderop te liggen in deze hitte. Aangekomen bij het zwembad moet ik alweer naar het toilet. Het zwembad ligt ook volop in de zon. Het lijkt me beter als ik weer terug ga naar de kamer om te rusten, af te koelen en energie te sparen voor onze safari. Bij de palmbomen spotten papa en ik nog wel een nieuwe zaadeter. Een heel kleurrijk vogeltje.

Op de kamer werk ik mijn verhaaltjes bij en voor ik het weet is het al tijd om te vertrekken. We hebben dezelfde jeep en gids als vanochtend. Wij zitten braaf volgens de afgesproken tijd in de jeep en verder is er niemand. De lokale mensen zijn niet zo stipt en iedereen komt te laat. We rijden al bijna het park af en er komen nog wat mensen aan. Zo duurt het wel even voordat we op pad gaan. Het is nog steeds bloed heet en het is flink afzien in de jeep. Ik kan bijna niet wachten totdat de zon onder gaat en het iets gaat af koelen, maar ik wil toch eerst wat dieren zien. Ook nu hebben we pech. Geen enkele olifant, giraffe of zebra laat zich zien. We komen wel een paar waterbokken tegen en die hebben we nog niet eerder gezien. Onze gids vind dat blijkbaar niet zo interessant. We roepen stop en toch blijft ze door rijden. Als de zon onder gaat wordt het pas echt leuk. De kleuren zijn weer net zo mooi als vanochtend. We rijden langs de rivier en de bomen lijken wel roze en paars te kleuren en weerspiegelen in het kleine beetje water dat er nog staat. Er liggen een hoop krokodillen en nijlpaarden die zelfs hun bekken voor ons openen. Dat hebben we nog niet eerder gezien. De zwaluwen vliegen samen met een enorme groep bijeneters in de lucht. Aan de andere kant van de jeep zitten Giant Eagle Owls in de boom. Dit zijn prachtige uilen met roze oogleden. Het is heel bijzonder om deze uilen te zien. Helaas worden ze weggejaagd door een man die al een hele tijd achter ons rijdt, uit stapt en een telefoon overhandigd aan iemand in onze jeep. Zien we eindelijk iets spectaculairs en dan wordt het weggejaagd.

Als we op de brug staan kunnen we goed genieten van de zonsondergang. Langzaam wordt het donker en mogen de zaklampen aan. Al vrij snel schijn ik op oogjes. Onze gids kan aan de ogen zien dat het een jakhals is. Weer een nieuw dier voor onze lijst. We zien nog een paar gnoe’s, zebra’s en impala’s. Als we terug rijden zien we nog een keer de jakhals van dichterbij. Dan zien we een dier waarvan we geen idee hebben dat het bestaat. Is het een kangoeroe? Die leven hier niet. Het is een springhaas. Het is een heel grappig en mooi dier en ik ben zo blij als een klein kind. De springhaas komt naast de jeep staan en we kunnen het heel goed bekijken. Voor mij is dit het hoogtepunt van de avond.

De nijlpaarden zijn uit het water gekomen, maar de tijd is op en onze gids heeft haast om terug te gaan. Dat is een beetje jammer. Om half acht zijn we terug en vertellen vol enthousiasme aan onze groepsgenoten over de nieuwe dieren die we gespot hebben. Echt groot wild is het niet, maar wel super gaaf. Vanaf het restaurant kunnen we zien hoe een groep hyena’s een nijlpaard met jong probeert te omsingelen om aan te vallen. Moe, maar voldaan van deze prachtige dag gaan we naar bed.