Ons Bakbeest

Dag 22

Het is weer zo’n dag waarop we extreem vroeg uit de veren moeten. Om zes uur zitten we al aan het ontbijt. Het oogt heel wat met luxe broodjes. Dat is ook alles. Het is niet weg te krijgen. Ze zijn droog, hard en taai en lijken al een week oud te zijn. Met een lege maag gaan we naar de haven van het hotel. Papa, mama, Edgar en Joran gaan om zeven uur met een bootje mee om te vissen. Het is echt letterlijk een bootje. Meer dan twee man en een gids passen er niet op. Dat is niet wat we in gedachten hadden. Dat is mama veel te klein. Ze besluit om veilig op de kant te blijven. Wij gaan de mannen wel uitzwaaien. Eerst moeten ze zich in een prachtig visserspak hijsen. Het is gele regenkleding zoals je het altijd ziet in tekenfilms. Alleen de bijpassende gele regenhoed ontbreekt.

Als we ze uitgezwaaid hebben gaan wij snel door naar de haven van Campbell River. Daar stap ik op de boot om op wildlife safari te gaan. We vragen of er nog een plekje op de boot beschikbaar is voor mama. Ze heeft geluk. Ze mag met mij mee. In het hoogseizoen was dat vast niet gelukt. Er passen 12 mensen op de boot. Het is een zodiac waarmee we het water op gaan. Ook wij krijgen gigantische pakken aan om ons warm en droog te houden. Ik voel me gelijk 10 kilo zwaarder. David is onze gids voor de komende 4 uur. Wat een enthousiaste man. We hebben nog niks gezien en hebben nu al een glimlach op ons gezicht bij het horen van wat we precies gaan doen en wat we mogelijkerwijs kunnen spotten. De groep bestaat voor de helft uit Nederlanders. Onze dikke pakken komen goed van pas, want het begint te regenen. Volgens David hoeven wij ons geen zorgen te maken, want over 10 tot 15 minuten is het droog. Hij heeft de juiste apparatuur om ons zo te loodsen dat we zo min mogelijk slecht weer tegen komen. David kan weerman worden, want het stopt inderdaad met regenen. We varen een half uur en spotten onze eerste walvissen. Het is een groepje van 4. Ze zijn goed gehumeurd en zijn lekker aan het spelen in het water. Ze springen zelfs helemaal uit het water. Van top tot teen zie je de walvis in de lucht. Wauw, wat is het bijzonder dat wij dit mogen meemaken. Het gaat allemaal zo snel dat het niet vast te leggen is. Ook al zou je het wel op camera kunnen vastleggen. Het geeft nog niet goed genoeg weer hoe indrukwekkend het is. Deze vissen zijn wel 10-20 meter groot. Dat wij op ons bootje tussen deze dieren mogen varen is fantastisch. De dieren gooien al hun lichaamsdelen uit het water. Dan komt er een zijvin naar boven en klapt op het water. Staarten die omhoog komen, achterwaarts duiken ze er weer in. Het is zo verschrikkelijk gaaf. Al zien we de rest van de tour niks meer. Onze ochtend kan niet meer stuk. Alle Nederlanders stralen van oor tot oor. Wij denken echt iets heel bijzonders gezien te hebben. Als we de gids vragen of dit een bijzonder voorval is geeft hij aan dat dit normaal is om te zien. Wij flapperen met onze oren. Een half uur lang genieten we van dit spektakel. Als het aan ons lag hadden we nog uren doorgebracht bij de walvissen.

David heeft nog veel meer voor ons in petto. We waren een stuk verder en zien opnieuw een paar walvissen. Deze dieren zijn aan het bubble vissen. Dat is een speciale techniek waarbij ze makkelijk een hele boel vissen kunnen vangen. Als je er meer over wilt weten moet je maar googelen. De walvissen hebben zelfs namen en David herkent er één. Het is een vrouwelijke walvis die wel erg nieuwsgierig is naar ons. Er zijn regels waaraan boten zich moeten houden. Zo moeten we 200 meter afstand houden van de walvissen, maar dan moet de walvis niet naar ons toe komen. Deze walvis komt wel heel dicht bij. Om te voorkomen dat je de walvis bezeerd moeten we blijven liggen totdat we zeker weten dat ze weg is. Nieuwsgierig komt de walvis naar de boot zwemmen en steekt haar kop boven het water. Dit is wel heel erg dicht bij. Ik weet nog niet zeker of ik het leuk vind. Dit dier is groter dan onze boot en kan voor mijn gevoel ons zo ondersteboven duwen. Zelfs David is onder de indruk en gaat filmen met zijn telefoon. De walvis gaat onder de boot door en steekt aan de andere kant haar kop weer boven het water. Net naast mijn zitplaats. Wat een lelijke pukkelkop is het eigenlijk. Het geluid dat de walvis maakt als het onder water gaat is heel apart. Ons enthousiasme is gestegen tot het hoogst haalbare niveau. Wat een ochtend is het en we zijn nog niet eens op de helft. Deze walvis schijnt dit ongeveer 1x per maand te doen. Enige tijd geleden was ze gezellig aan het spelen met een stuk drijfhout. Een andere keer was ze aan het spelen met een 200 meter lange zeeplant. Wat een grappige beesten zijn het.

We varen een stuk verder en de zon breekt langzaam door. De wolken stijgen op en we krijgen de bergen te zien. Ook zonder dieren is het prachtig om hier te varen. We varen op zee, maar het is heel erg rustig water. Het is een binnenwater met honderden eilanden. Er staan hier en daar wat huizen. Dan woon je pas afgelegen. Je moet ook bijna miljonair zijn om dat te kunnen betalen. Elk schroefje moet vervoerd worden naar het eiland. Dat is een hele klus. Er staat ook nog een prachtig resort, Sonora Resort, waar je voor 1200 euro per nacht voor moet neerleggen om te mogen slapen. Dat is een duur kussen.

David heeft goede ogen en ziet in de verte bruinvissen (porpoises) zwemmen. Deze dieren zijn moeilijker te zien. Als je ze eenmaal gespot hebt zijn ze vaak alweer verdwenen. Wij hebben het geluk dat ze met een grote groep zijn en niet gelijk schrikken van onze aanwezigheid en lekker rond de boot blijven zwemmen.

We varen verder naar een plek waar de zeehonden aan het zonnebaden zijn. Met laagtij komen deze dieren graag op het land (rotsen). Bij hoogtij gaan ze terug het water in. Er ligt een hele kolonie. Elke rots is bezet. Een paar meter verderop zijn een aantal Steller’s Sealions aan het vissen in de rip tides. Dat is kolkend water waar veel vis in zit. Ze zijn zo snel dat ze een stuk moeilijker te fotograferen zijn dan de walvissen. Ze schieten door het water, komen boven en duiken weer in het water. We varen iets verder naar de rots waar een grote groep zeeleeuwen ook aan het zonnebaden zijn. Wat een herrie maken ze. Het klinkt alsof ze te veel cola gehad hebben en flink aan het boeren zijn. Van heel dichtbij kunnen we zien hoe de dieren aan het spelen en stoeien zijn.

Voor ons gevoel varen we een rondje door het Dolfinarium. Het is echt een dierentuin met zoveel wildlife. We varen een rondje om een eiland waar we 8 Bald Eagles spotten. David is niet zo onder de indruk. Als je in het juiste seizoen komt zijn er wel honderden Bald Eagles. Je moet dan regelmatig bukken om te voorkomen dat je wordt geraakt door zo’n vogel. Wij vinden dit al super tof. Ik denk dat we morgen spierpijn in ons gezicht gaan krijgen van de grote glimlach op ons gezicht. Het is tijd om terug te varen, maar David heeft doorgekregen dat er een groep dolfijnen zwemt. De plannen worden gewijzigd. We varen dezelfde (een langere) route terug. We hebben nu pas door hoeveel kilometer we hebben afgelegd. Na een tijd varen ontmoeten we de groep dolfijnen. Ze zwemmen op met drie walvissen. Daardoor kunnen we niet te dichtbij komen. De hele groep zwemt in een rij en springt vrolijk in het rond. Ook zij hebben een fijne dag zo te zien.

We moeten helaas echt terug naar de haven. Jammer, want er zwemmen nog zoveel walvissen om ons heen. Bijna vijf uur later zijn we terug in de haven. David laat ons precies zien waar we gevaren hebben. Dit was zo’n topervaring. Ik kan het iedereen aanrader. Het is de mooiste dag van de hele reis. Het is onbeschrijfelijk mooi! We hebben 140 kilometer op het water afgelegd.

Om half twee zijn we terug bij het hotel waar we deze prachtige ochtend vieren met zelfgemaakte pannenkoeken. Op het water was je een dik pak nodig tegen de kou. Dat is hier niet nodig. We hebben het knap warm met 20 graden. Tijdens het eten wisselen we onze verhalen uit. Edgar en Joran hebben vissen gevangen. Helaas waren ze niet groot genoeg om mee te nemen.

Wij hadden ons al verheugd op verse, zelf gevangen zalm. Dat wordt hem niet. Papa vertelt doodnormaal dat ze ook orka’s gezien hebben. Wat? Orka’s? Die hebben wij niet gezien. David kreeg wel door dat er Orka’s gespot waren, maar dat was op anderhalf uur varen van ons. Helaas waren de mannen net twee weken te laat voor het zalmenseizoen. Dan had je gegarandeerd grote zalmen gevangen. Een ander bootje had last van hongerige zeeleeuwen. Een man had een zalm aan de lijn die werd opgevreten door een zeeleeuw. Vervolgens zat de zeeleeuw vast aan de haak en trok zo het bootje mee. Dat moet vast een hilarisch gezicht zijn geweest. Als we ons eten op hebben is het al drie uur. We hebben geen stap verzet, maar zijn toch moe van alle indrukken van vandaag. We genieten op onze veranda van de zon en de beentjes gaan omhoog.

Om vier uur willen we toch nog even over het terrein wandelen. We informeren of we gratis met de shuttle boot naar April Point Resort kunnen varen. Het is gratis en de boot vertrekt bijna. Prima. Wij gaan mee. Een spontaan overtochtje van 5 minuten. Onze boot chauffeur vertelt dat hij heeft gehoord dat er een groep orka’s deze kant op komen zwemmen. Als we aan de overkant bij het water gaan kijken is de kans groot dat we ze langs zien zwemmen. Onderweg stopt hij nog een keer om aan te wijzen waar ze momenteel zwemmen. We zien al veel bootjes in de buurt. Wij gaan zo snel mogelijk naar het water en daar zien we eerst twee walvissen zwemmen. Daarna komen er vier Orka’s aan. Het is op behoorlijke afstand, maar nu hebben we ze ook gezien. Zo maar vanaf de waterkant. Wat hebben wij enorme geluk. We zijn dolblij. Als de beesten uit het zicht verdwenen zijn gaan we terug naar de boot en zien nog een zeehondje zwemmen. Om vijf uur zijn we terug in het hotel.

We gaan op tijd eten. Ook al hebben we geen vis gevangen. We hebben er wel zin in. We rijden naar een kleine haven in Campbell River. Op het water zit een kleine fish & chips restaurant waar we een tafeltje buiten op het water krijgen. Ik had al zeebenen en die blijf ik nu wel houden ook. Elke keer als iemand er op stapt wiebelt het helemaal. Ze hebben hier fish and chips van zalm en het smaakt heerlijk. Aan eten komen we bijna niet toe als we door hebben dat er een zeehondje naast ons zwemt. Als we terug lopen naar de auto zien we de zeehond nog een keer. Vanaf de kant zien we ook een paar zeesterren in het water. Mooi op tijd zijn we terug bij het hotel om nog even te genieten van de laatste zonnestralen. De huis-ree is er ook weer. Samen met Joran ga ik naar het zwembad. Het is een verwarmd buitenbad en er zijn twee hottubs. Dat bevalt toch veel beter in de buitenlucht. Dan komt het stoom iets minder snel uit je oren. Na het zwemmen ga ik nog even aan de waterkant kijken waar we een zeehondje zien zwemmen. Wat een fantastische dag hebben wij gehad.