Ons Bakbeest

Dag 5
Mama wordt onderweg steeds misselijk en de emmer onder haar stoel (die waarschijnlijk voor mij bedoelt was) komt goed van pas. De groep stapt uit om te lunchen en wij gaan door naar de dokter. Hopelijk kan die iets voor mij betekenen Dit is een privékliniek waar niet elke Tico komt. Dat zou betekenen dat we zo klaar kunnen zijn. Die vlieger gaat toch niet op. Eerst volgt een lang gesprek met de alarmcentrale, dan het wachten en vervolgens het gesprek met de dokter. We zijn blij met onze reisleidster die als tolk fungeert. Na wat onderzoek krijg ik te horen dat ik aan het infuus mag.

Met mijn dokter-ziekenhuis-naalden vrees moet ik dan ook even slikken, maar ik heb er veel voor over om mij weer goed te voelen. Als ik op de behandeltafel lig en krijg te horen dat het een uur duurt is het voor de dokter wel duidelijk ik hier erg van schrik. Mijn reactie was niet bepaald neutraal en we moeten allebei erg hard lachen. De tafel ligt prima en dat gedruppel van het infuus is rustgevend om naar te kijken. Het uur vliegt verrassend snel voorbij, maar dan zijn we er nog niet. Dan moet er nog iemand komen om mij te bevrijden, eerst rustig zitten, papierwerk, medicijnen. Driekwartier doen we er nog weer over om de deur uit te stappen en zijn we nog niet compleet. Nog even langs een andere apotheek en dan kunnen we (twee en een half uur later) weer terug naar ons hotel.

Ik voel mij direct een stuk beter en geniet van de thermale baden. Mama is zich helaas slechter gaan voelen en blijft op de kamer. Vanaf onze kamer hebben we prachtig zicht op de vulkaan El Arenal. Met de minuut wordt die steeds zichtbaarder. In combinatie met de zonsondergang is het een prachtige afsluiting van de dag.

Dag 6 La Fortuna

De nacht verliep weer net zo slecht als alle anderen. We hebben daarom besloten om niet mee te gaan met de groep. De groep gaat vandaag naar Caño Negro. Een natuurgebied waar heel veel watervogels leven. Wij hadden ons daar erg op verheugd, maar besluiten dat het beter is om een dagje “thuis” te blijven.

Na de nodige uren slaap gaan we naar de voederplaats voor de vogels bij de receptie. Groene, blauwe, rode en gele vogels in alle soorten en maten. Tussen de vele buien door en de nodige rustpauzes zien we enorm veel. Wij vragen ons af of de groep wel net zoveel heeft gezien.

Na onze lunch lopen we nog een klein rondje door het natuurgebied dat bij het resort zit. Een prachtige route door de jungle. Het pad is behoorlijk glibberig en smal. Een echte avontuurlijke route. We doen rustig aan en kunnen daarna bijkomen met een zonnetje op het terras bij ons huisje.

Als de groep terug komt om half zes zijn we blij dat we niet mee zijn geweest. Dat was een veel te lange dag voor ons geweest. De reacties zijn wisselend. Ze hebben zeker mooie vogels gezien, maar het was eigenlijk te ver reizen. Wij hebben er dus goed aan gedaan om lekker een dagje op het resort te genieten.

Dag 7 – La Fortuna – Rincón de la Vieja

Hoera, vannacht heerlijk kunnen slapen van half negen tot half zes. Ik voel mij redelijk goed en zie de busreis wel zitten. We genieten nog even van de vele vogels op het terrein.

Wij hebben onderweg zicht op Lake Arenal. We maken een korte stop bij Macedamia Café waar we uitzicht hebben op het meer. Er komt net een waterig zonnetje door. Nog voordat we in de bus zitten regent het alweer. Als je denkt dat Nederland wisselvallig weer kan hebben dan moet je eens naar Costa Rica gaan. Dan blijkt dat nog wel mee te vallen. Toch vinden we het niet erg dat het regelmatig regent. De temperatuur is aangenaam en het is net op de juiste momenten droog.

Ondertussen veranderd het landschap behoorlijk. Van de regenwouden rijden we naar de droge bossen. Het is hier veel vlakker met gele, droge weilanden. Het weer is ook een stuk beter geworden. Na een paar uur rijden komen we in Bagaces bij Llanos de Cortés, een waterval. De waterval is officieel gesloten waardoor we een stuk verder moeten lopen naar de waterval. De temperatuur is hier minstens 10 graden hoger en er is geen schaduw te bekennen. Dat is een behoorlijke overgang. Behoorlijk oververhit komen we aan bij de waterval. Die is dankzij de vele regen erg mooi en groot. We zijn niet de enigen die hier van genieten. Zowel de Tico’s (Costa Ricanen) als toeristen hebben de weg gevonden. De Tico’s hebben ladingen met eten/fruit meegenomen en verblijven hier een middag. Wij gaan na een korte duik weer terug. Uitgeblust komen we weer aan bij de bus.

We kunnen even op temperatuur komen voordat we stoppen in Liberia. Een grote stad in de provincie Guanaste. We vinden een leuk Mexicaans restaurantje waar we een quesedilla eten. Bij de supermarkt nog even wat fruit, water en snacks halen voor morgen.

Vanaf de Buena Vista lodge hebben we (zoals de naam al zegt) prachtig uitzicht op de vallei waar we de zon onder zien gaan.

Dag 8 – Rincon de la Vieja

Na weer een goede nacht slapen voel ik mij behoorlijk goed. We hebben voor vandaag geen activiteiten gepland. Paardrijden en hot springs zijn niet echt ons ding. De lodge heeft een gigantisch terrein die we te voet willen verkennen. Na wat navraag bij de receptie te hebben gedaan blijkt toch dat de watervallen erg ver lopen is.  We houden het daarom eerst bij een kort rondje. We komen uit bij een koffiehuisje waar ik enorm kan genieten van de koffie lucht. Koffie drinken gaat het nog niet worden. Achter het huisje laat een man ons zien hoe hij potten bakt en deze schildert.

We gaan even een kijkje nemen bij de canopy tour en zien ook hangbruggen. Het blijkt dat wij hier gewoon overheen mogen lopen. Wauw, wat is dat gaaf. Ons korte rondje wordt opeens een stuk groter. We genieten enorm van het lopen door de boomtoppen en het uitzicht. We leggen niet veel kilometers af, maar doen er wel uren over. Het hele gebied is voor ons alleen zodat we op ons gemak beesten kunnen spotten en dat zijn er heel wat. In de eerste boom zien we zeker vijf Cresten Guans. Dat zijn gigantische vogels van wel een meter groot met een prachtige rode lel. We zien ook Aguti’s ofwel groot uitgevallen cavia’s. Ik ben zo enthousiast dat ik dat beest bijna direct weg jaag. Weer wat verderop zien we een toekan en kleine gele vogeltjes. Dan opeens zie ik een aap. Als we nog wat verder kijken zien we een boom vol met apen. Ze zitten relatief dichtbij en sommigen hebben ook kleintjes. Op de terugweg zien we een neusbeer en nog veel meer vogels waar ik even niet meer op kan komen. We blijven maar dieren zien, we moeten inmiddels toch echt gaan lunchen.

Na een heerlijke lunch van kip en gegrilde ananas is het tijd voor een siësta. Plots roept mama mij uit bed. Er zit een mot mot bij ons huisje. Ik kleed mij snel om en hol op mijn blote voeten naar buiten. Wat een prachtig beest is dat!  Zo word je wel snel wakker. Weer uitgerust gaan we op pad. Dit keer met als doel om de grote blauwe vogel (ekstergaai) op de foto te zetten. Dat gaat nog niet zo makkelijk. De vogels willen niet zo best stil zitten. We zien ook nog een hele mooie specht. Dolenthousiast besluiten we nog een keer over de hangbruggen te lopen. Dit keer met een paar groepsgenoten. We zien weer zoveel dieren: Guans, Aguti’s, Apen, Toekans, Eekhoorn koekoek, leguanen en spechten. Wat een fantastische dag was het.

Dag 9 – Rincón de la Vieja – Monteverde

Gisteren was zo’n mooie dag dat we besluiten om vroeg op te staan zodat we nog een keer over de hangbruggen kunnen lopen. Dat doen we samen met een paar groepsgenoten (Helma, Marleen en Annemiek) Nog voordat we op de bruggen zijn zien we een mot mot.

Eenmaal op de brug zien we in de eerste grote boom guans en apen. We lopen nog een stukje verder en zien een toekan. We doen er best weer lang over en moeten helaas terug. Het duurt gewoon te lang om over alle bruggen te lopen. Helma is al iets eerder terug gelopen en staat te wachten op de brug. Op een paar meter afstand steken wel ruim 20 apen over. Ze lopen over de hangbrug heen. Wij mogen het spektakel ook meemaken en zijn er helemaal stil van.

Vol enthousiasme haasten wij ons naar het ontbijt. Op tijd staan we klaar voor de bus maar onze chauffeur Manuel laat op zich wachten. Hij zou al om zeven uur de koffers en tassen op het dak laden, maar om acht uur is hij er nog niet. Hij heeft zich verslapen. Ik loop nog een rondje over het park en zie nog een toekan en twee mot mots vliegen. Natuurlijk ook wel wat andere vogels, maar die zijn hier net zo gewoon als voor ons de merel een huismus.

Driekwartier later dan gepland vertrekken we naar Rincón de la Vieja NP. De route er naar toe is ook veel langer dan gezegd. Om tien uur stappen we uit de bus. We lopen de Pailas trail. Een route van drie kilometer waar we een paar uur over mogen doen. Dat is wel prettig, want de warmte en vele traptreden zorgen ervoor dat mijn buik bepaald dat ik niet te hard kan lopen. In een rustig tempo komen we er ook. Onderweg zien we modderpoelen en vooral veel stoom van geisers. Vele vlinders vliegen langs ons heen en we hebben het geluk om de morpho vlinder vast te leggen. De waterval die op de route ligt is enorm groot. Ondanks het droge seizoen is er toch genoeg regen gevallen.

Daarna stappen we de bus weer in. In Liberia stoppen we weer voor de lunch en kunnen we weer een lading medicijnen inslaan bij de apotheek. We genieten enorm van een broodje bij de subway. Zelfs voor een niet brood eter is dat even enorm genieten. Dan moeten we nog drie uur rijden naar Monteverde met onderweg een plaspauze bij een café waar veel ara’s voorkomen. Als we aankomen lopen is het alsof ze al aan het wachten zijn op ons. Helaas heeft niet de hele groep ze kunnen bewonderen. Het is immers geen dierentuin. Even later komt er nog een toekan aangevlogen. Snel de bus weer in en verder hobbelen.

Het laatste gedeelte van de route gaat flink heuvel op. Het is jammer dat ik nergens percentages zie staan, want de hellingen gaan hier wel heel schuin. Dat zie je niet vaak in Noorwegen of Oostenrijk. De uitzichten onderweg worden enorm mooi. We maken een fotostop en kunnen zelf de golf van Nicoye zien.

Doordat het al richting zonsondegang is zijn de kleuren extra mooi. We overnachten in het centrum van Santa Elena in een klein hotel, Claro de Luna. Er zijn net genoeg kamers voor de hele groep. Het ziet er een beetje uit als villa kakelbont. Ondanks de vertraging van vanochtend zijn we toch nog voor het donker bij het hotel.

Dag 10 – Monteverde

Vandaag is de dag waar ik al lang naar uit kijk. We brengen een bezoek aan het nevelwoud. Nu hebben wij net de pech dat het al een paar dagen mooi weer is in het nevelwoud en dus weinig nevel te vinden is. Daar waar het normaal mooi weer is hebben wij regen gehad. Beetje omgekeerde wereld.

Wij hebben ervoor gekozen om over hangbruggen te gaan lopen. De canopy tour lijkt mij geweldig, maar we hebben slechts 1 dag. Om meer te kunnen genieten van flora en fauna kiezen wij dus voor de hangbruggen. Nog voor de eerste hangbrug zien we veel kleine mooie vogeltjes waar we de tijd voor nemen om ze vast te leggen.

We laten de groep passeren en lopen weer samen met Marleen, Annemiek en Helma op ons eigen tempo door het nevelwoud. Gelukkig wordt het slechter weer met wat nevel en mogen de poncho’s aan. Dat maakt het wel tot een ultieme beleving.

Uren vermaken wij ons op de hangbruggen. Het is niet vast te leggen en ook niet te beschrijven hoe mooi het nevelwoud is. Toch ga ik het proberen. Elke boom is begroeid met weer tientallen andere soorten planten. Alle planten zijn hier groot. Er groeien hier heuse parasol varens. Gigantisch zijn ze. Alles is begroeid met mos, bloementjes en andere groenigheden. We zijn zo intens aan het genieten dat we amper vooruit komen. Na een paar uur zijn we moe en verzadigd en lopen we even door. Drie uur later komen we uit het bos en mogen de benen even tot rust komen. Voor het eerst deze vakantie durf ik een kop koffie te nemen met een gebakje. Ik krijg het nog niet zo heel goed naar binnen, maar geniet enorm. Terwijl wij koffie drinken lopen er neusbeertjes achter het restaurant langs.

Het valt niet mee om stil te blijven zitten. De zon schijnt weer vol op en we willen naar buiten. We kopen een kaartje voor de kolibrietuin. Dat is een open plek in het bos waar allemaal voederbakken hangen. De kolibrie is mijn favoriete vogel dus ik kan mijn geluk niet op! De beestjes vliegen af en aan in alle kleuren van de regenboog. Ze zijn zo enorm prachtig. Ze scheren langs je hoofd en zijn absoluut niet bang. Het geluid van het gefladder van de vleugels is enorm hard en ze verplaatsen behoorlijk wat lucht. Als je je vinger voor het voederbakje houdt blijven ze op je vinger zitten. Wauw, wat is dit tof! Uren vermaken wij ons met het bewonderen en fotograferen van de vogeltjes. Wij zijn niet weg te slaan, maar moeten toch echt mee met de shuttlebus van drie uur. We worden afgezet in het dorp en eten een kop soep op een terras in het zonnetje. Even bijkomen voordat we op avond excursie gaan.

Om half zes moeten we alweer paraat staan voor de avondexcursie. Het is nog net licht als we het bos in gaan. Ik ben enigszins gespannen, want bij alle avondwandelingen kom je een vogelspin tegen. Die hoef ik echt niet te zien. Gelukkig stelt onze gids mij een beetje gerust. Als ze de vogelspin gaan lokken uit het hol kan ik ver weg gaan staan. De gidsen communiceren met elkaar via portofoons om door te geven wat ze zien. We krijgen te horen dat een andere groep een slang heeft gezien. Als wij aankomen kronkelt er een gele slang over de boom. Ongeveer 1 meter lang en de op twee na gevaarlijkste slang van CR. Het is vandaag volle maan waardoor de dieren naar hogere gebieden trekken en het een stuk moeilijker is om ze te spotten. We zien uiteindelijk nog een paar dieren: luiaard, gordeldier (heb ik en Anita als enige gezien van de groep), slapende vogel, schorpioen (op grote afstand) en een neushoornsprinkhaan. De rest van de groep kan een glimp opvangen van een vogelspin. Na de toer worden we afgezet in het dorp om te eten. Wij gaan onze eigen weg. Als je net denkt de tour overleefd te hebben zonder spin kom je een gigantische spin op de weg tegen. Ik schrik mij kapot. Hopelijk krijg ik vannacht geen nachtmerries over spinnen.

Lees verder bij oudere berichten deel Deel 3 Costa Rica