29 November 2022 – 20°
Medellin vliegveld
Om acht uur verlaten we Jardín. Het eerste deel van de weg is bekend terrein. De chauffeur heeft er goed de vaart in. We worden van links naar recht geslingerd door de bus. In Bolombolo hebben we een korte koffiepauze. Snel door naar Medellin. We moeten een vliegtuig halen waardoor er nogal een tijdsdruk is. Het is bijna vier uur rijden. Tel daar nog 1,5 uur bij op voor de nodige vertraging. De reis valt mee. Af en toe moeten we stoppen vanwege werkzaamheden. De weg is heel erg goed. Een zeldzaamheid. Wen er maar niet aan.
De stad Medellin is de 2e grootste stad van het land. Het is net zo lelijk als Bogota. Kleine krotjes staan tussen torenhoge flatgebouwen. We verlaten de stad via een 8 km lange tunnel. Snel daarna volgt het vliegveld. Zonder al te veel vertraging zijn we er precies op tijd. Het vliegveld is dan wel internationaal. Het is erg klein en de rijen zijn kort.
Op het vliegveld gaan we wat eten. Dat duurt weer vrij lang. We zijn nog rustig aan het drinken en opeens zie ik dat het al tijd is om te boarden. Dat is even schrikken. We pakken snel onze spullen en lopen naar de gate. Alle plannen om te lezen, schrijven en foto’s te bekijken gaan niet door. Eenmaal bij de gate blijkt alle haast voor niks te zijn. Het vliegtuig is net aangekomen. De mensen en de koffers moeten er nog uit. Dat gaat sneller dan verwacht.
In de stromende regen vertrekken we naar Santa Marta. Het vliegtuig is half leeg. Ik zit op een stoel bij het raam. Het vliegtuig maakt bijzondere geluiden. Net als de bus kraakt het allemaal wat meer. Ik had niet moeten zeggen dat de landingsbaan mooi vlak is. Het opstijgen ging gepaard met het nodige gehobbel. Het is net alsof we in de bus zitten. Ik zit dan wel aan het raam, maar ik kan weinig zien vanwege de hoeveelheid krassen. Als we door de wolken heen zijn is het een rustige vlucht.
29 November 2022 – 32°
Santa Marta
Deze reis ging een stuk voorspoediger dan de busreizen tot nu toe. Het vliegveld is enorm klein. Je verlaat het vliegtuig en twee stappen later ben je bij de enige bagageband. Je ziet de mensen de bagage op de band leggen. Ze kruipen gewoon door het luik heen om de bagage goed te leggen. Binnen een kwartier staan we klaar voor vertrek.
29 November 2022 – 25°
Boomhut Minca
Het is erg warm buiten. We stappen in 3 kleine busjes die ons naar Minca gaan brengen. Dat is een stuk beter dan de grote bus vanwege de slechte wegen. Het is net alsof we opnieuw in Colombia geland zijn. De omgeving is anders, de steden zijn nog chaotischer en de mensen hebben zelfs een ander uiterlijk/uitstraling.
Santa Marta is een grote, lelijke stad met veel hoogbouw. Het verkeer lijkt wel een mierennest. Dat het allemaal goed gaat is een wonder. Er ontstaat een kleine verkeersruzie tussen twee motoren die tegen elkaar aan beuken. Ben ik even blij dat ik hier niet hoef te rijden.
Als we de stad verlaten hebben gaan we de bergen in. De weg is verrassend goed. Dat is nieuw voor ons. Na een uur komen we in het donker aan in Minca. De laatste paar honderd meter naar het hotel is een uitdaging. De weg is niet gemaakt voor tegenliggers. Laten we die nou net tegen komen. We komen tot stilstand op een steile berg en komen niet meer vooruit. We gaan alleen achteruit. Na een aantal pogingen komen we gelukkig weer op gang. De afdaling is net zo steil waardoor we met de achterkant van de bus over de grond schuren en bijna opnieuw vast zitten. Ik denk dat geen enkele organisatie nog voertuigen wil inzetten voor SNP.
We verblijven in een ecohotel dat midden op de bergen gelegen is. Wij zien er niks van, de benen merken het wel. Via een aantal trappen moeten we afdalen naar de kamers. De kamers zijn erg primitief. Het huisje heeft geen ramen, alleen gaas. Met zoveel gaten dat er genoeg gespuis binnen kan komen.
