2 December 2022 – 25°
Minca
Na de lunch gaan we met de jeep de berg af. Ik verheug mij erg op de tussenstop bij de feeders. Helaas begint het ineens te regenen. Het is ook erg mistig en het heeft geen zin om er te stoppen. Heel jammer, het is niet anders.
De slechte weg wordt vanwege de regen al snel een nog slechtere weg met meer modder. De watervallen worden ook snel groter. Het is een lange, intense rit de berg af. Met hooguit 20km per uur dalen we 1400 meter. De temperatuur loopt steeds verder op. De fleecetrui kan omgeruild worden voor een T-shirt en korte broek.
In Minca komen we bij het zelfde ecohotel als een paar dagen geleden. Het pad naar de kamers was al een uitdaging. Dat is door de regen een nog grotere uitdaging geworden. De tegels zijn zo groen en glad dat je bij elke stap uitglijdt. Je moet je goed vasthouden om overeind te blijven. Voor het eerst zien we de accommodatie bij daglicht. Dat geeft een heel ander beeld. Nu zien we dat de huisjes prachtig gelegen zijn met uitzicht op de bergen. De huisjes zijn bij daglicht net zo primitief.
Om half vier gaan we gezamenlijk naar het dorpje Minca. Het centrum stelt niet zo veel voor. Je merkt dat er veel toeristen komen. Er zijn leuke winkeltjes en hippe restaurantjes. Met een klein deel van de groep gaan we vogelen. We verlaten de doorgaande weg. De weg is smal, steil en heel modderig. Er komt ongekend veel verkeer langs. De motoren glibberen over een goed stuk weg. Voor de auto’s is het een stuk moeilijker. Het wegdek heeft ooit bestaan uit twee beton banen. De helft is weggespoeld. Een man loodst één voor één de auto’s naar boven. Met wat hulp komen ze toch boven.
Heel voorzichtig lopen wij naar boven. We zien een aantal leuke vogels. De beleving van deze weg vind ik veel leuker. Er staan hele kleine, armoedige hutjes waar mensen wonen. Er scharrelen kippen en varkens rond. Als de weg te slecht wordt keren we om en gaan het dorpje bekijken.
Het weer slaat opeens om. Er komt een enorme wind opzetten. Alles waait weg en valt om. De Electra heeft het begeven. Het is pikdonker. Meestal duurt het een half uur. In ons geval duurt het een uur of 6. Ze hebben een generator voor geval van nood die op diesel werkt. Laten ze dat nou net niet op voorraad hebben.
In de duisternis lopen we naar het restaurant wat weer een eind de berg af is. Gelukkig koken ze op gas en kunnen we toch eten. Het hele dorp heeft geen stroom. Een zielig kaarsje moet ons voldoende licht geven om te kunnen eten. Om de beurt moeten we waken over het vlammetje. Het restaurant is een open gebouw en de wind blaast het kaarsje bijna uit.
