Ons Bakbeest

Vandaag hebben we eindelijk een rustdag en kunnen we uitslapen! Lekker rustig beginnen met een all-you-can-eat-buffet. Nu snappen we waarom al die Amerikanen zo modder vet zijn. 😉

Rond de middag zijn Hans en Ilse Las Vegas in gegaan. Anita bleef vandaag een dagje op de hotelkamer om bij te komen.  Na 2 stappen buiten het hotel gezet te hebben ligt onze tong al op de straat en denken we: waar zijn we aan begonnen? Er valt een warme deken van hitte over je heen. Gelukkig rijden er genoeg bussen op de Strip (de straat met alle hotels) die ons geaircoditioned een stukje verderop brengen. We beginnen bij Ceasers Palace. Al snel raken we de weg in het hotel kwijt en hebben geen idee hoe we hier weer weg komen. Alle gangen lijken op elkaar en zijn ellen lang. Na een paar gangen dolen en dwalen stappen we de hitte weer in om vervolgens zo snel mogelijk de eerste de beste geaircoditioneerde ruimte in te stappen. Het is wel fijn dat er overal roltrappen zijn want trap lopen met dit weer is als 3 uur sporten in de sportschool. We slenteren op ons allersloomst als twee uitgeputte bejaardjes over de Strip. We bezoeken nog een paar hotels  en zijn het al snel meer dan zat. Vooral al dat getjing, tjing, ploing, pling, van al die gokkasten ben je al gauw zat. Vervolgens moet je ook nog 2 minuten wachten bij een verkeerslicht in de brandende zon waar geen einde aan lijkt te komen. Als je dit leest en denkt dat klinkt wel heel vervelend allemaal, dan heb je gelijk!!
Omdat we de bus gemist hebben bezoeken we nog de M&M-shop waar we onze ogen uitkijken naar alle verschillende soorten smaken, souvenirs en accesoires.  We nemen de eerstvolgende bus terug naar het hotel. We verlangen weer naar de airco. Wij hebben het geluk dat de airco niet werkt in de bus, met het gevolg dat we allemaal oververhit in de bus zitten die er maar liefst een half uur over doet om ons terug te brengen naar het hotel.

We hebben wel even tijd nodig om bij te komen van ons avontuur in Las Vegas, dan krijgen we ook nog te horen dat het vandaag de warmste dag van het jaar is met 43 graden!!! Wat een eer dat wij dat toch mee mogen maken.

Door de hitte voelden we ons nogal beroerd waardoor we ‘s avonds niet meer de straat zijn opgeweest, tot grote teleurstelling van Ilse. De dag erna kregen we van vele anderen te horen dat veel mensen beroerd waren geworden van de hitte. We verlangen naar kippenvel.

We gaan de woestijn verlaten, joepie 🙂 maar we moeten nog eerst even door Death Valley heen. Vandaag zitten wij voorin de bus, met dus extra goed zicht. Dat komt goed van pas want het wordt een lange zit vandaag en een reis met veel afwisseling.

Death Valley is ook woestijngebied waar het dus ook bloedheet is. Als het boven de 120 graden fahrenheit is mag je het park niet meer in omdat het te heet is en de bus ons anders niet meer over de bergen heen kan brengen. Gelukkig voor ons is het nog lekker koel met 116 graden fahrenheit, wat gelijk staat aan 48 graden celcius. Deze temperatuur is dragelijker omdat er een lekker windje bij staat en er niet heel veel verkeer, gebouwen en asvalt is dat voor extra warmte zorgt.

De eerste stop is bij een mooi uitzichtpunt, je moet wel even een klein bultje oplopen voor een mooi uitzicht. Het lijkt niets maar je moet de hitte daarbij niet vergeten, maar het gaat ons goed af. Zowaar de hele groep is ruim voor de tijd dat we terug moeten zijn weer terug in de bus. Wij Nederlanders zijn toch niet geschikt voor deze temperaturen.

Death Valley is behoorlijk groot dus je rijdt zo een paar uur door de woestijn heen. De vroege lunch vindt dan ook plaats in d

e woestijn. We hadden zelf eten bij ons en hebben ons prima vermaakt in de souvernirwinkel, want daar is de AIRCO!! Wij vragen ons echt af wat er hier gebeurd als de stroom een keer uitvalt.

We vieren bijna een feestje als we eindelijk de hitte uit zijn, wat kun je daar van genieten zeg! Het landschap wordt hier steeds groener en rijden langs besneeuwde bergen (de Sierra Nevada) en we zien water. Het enige wat je van water in de woestijn ziet zijn irrigatiekanalen. Ook een vreemd gezicht trouwens zo midden in de woestijn. Om bij het volgende hotel te komen moet de Tiogapass geopend zijn, anders moeten we uren omrijden. De pas is nog maar net een week open, dus we hebben geluk. Deze reis klimmen we ongeveer 3000 meter omhoog. De temperatuur wordt steeds aangenamer en we zien zelfs sneeuw 🙂

We verblijven in een hotel dat aan de piste gelegen is waar nog echt geskied kan worden. De kabelbaan is al gesloten, dus we kunnen helaas niet meer de berg op. Na de hitte van we woestijn kunnen we alleen maar genieten van het kippenvel dat op onze benen staat!! We hoeven voor het eerst niet met airco aan te slapen. Het was een lange en mooie reis, maar je hebt niet eens door dat je zo lang in de bus zit. Na een echte Amerikaanse maaltijd met veel en veel te grote porties gaan we nog even met wat groepsgenoten bij de openhaard zitten (ja, ja hier kan het ;)) om daarna lekker naar dromenland te gaan.

We verlaten de kou vandaag. Vanochtend om 7 uur was het zelfs nog min 2 graden! Vandaag gaan we het laatste Nationale Park bezoeken, Yosemite NP. We rijden over de Tioga pas die sinds een week open is vanwege de hoeveelheid sneeuw die er ligt. Het is een prachtige route die we rijden. Rond om ons heen zien we steeds meer sneeuw komen, de meren zijn met sneeuw bedekt en af en toe ligt er nog een dun laagje ijs op het water. We maken een mooie fotostop bij het water met een weerspiegeling van de bergen in het water.

Als we de pas verlaten verdwijnt de sneeuw ook. Overal loopt wel veel water. Het is opeens heel warm geworden waardoor al het sneeuw snel weg smelt en de rivieren erg hoog zijn met water en overal beekjes stromen. Het water staat echt uitzonderlijk hoog waardoor de watervallen op het mooist zijn, en op het grootste gedeelte van de rivier mag niet geraft worden.

Na nog een mooie fotostop met zicht op de waterval rijden we verder naar het visitor centre. Hier hebben we twee uur de tijd om te genieten van al het moois om ons heen. Vanaf het visitor centre kunnen we een wandeling maken om dichter bij de waterval te komen. Het is hier al erg warm aan het worden, 28 graden. Tijdens het wandelen zien we allemaal mooie en vooral grote vlinders langs vliegen en mooie blauwe vogels met een kuif.

De reis gaat weer verder door het park heen, er volgens nog een paar fotostops voordat we verder rijden richting Modesto waar we zullen overnachten. In Modesto is het al weer boven de 30 graden. We verblijven in een goed resort op een heel groot terrein/parkeerplaats anex van alles en nog wat. Je hebt hier overal van die grote parkeerplaatsen met allemaal winkeltjes erbij zitten en allemaal eettentjes.

Het eten bij de Italiaan was werkelijk één groot feest. Wij hebben ondertussen wel door hoe we moeten eten, maar daar kijken ze hier nogal vreemd van op. We weigeren de gratis wijn, we delen een appelsap, we willen geen refill voor de soep en delen met z’n drieën twee hoofdgerechten. Als we dan nog een dessert willen bestellen maken we het toch wel heel bond. Wat hebben wij gelachen om de gezichtsuitdrukking van de serveerster.