Ons Bakbeest

Er is er één jarig hoera, hoera dat kun je wel zien dat is Ilse. Zo wordt ze om vier uur ‘s morgens gewekt. Waarom nou zo vroeg, we gaan naar de Grand Canyon wandelen om de zonsopkomst te bekijken. Het valt tegen om alweer zo vroeg uit bed te gaan.

Met een grote groep lopen we naar de Canyon toe. Wat is het ontzettend koud zeg. Om kwart over vijf komt de zon op. Het duurt daarna nog even voordat de eerste zonnestralen de canyon inschijnen. Het is een prachtig gezicht.

Al snel zijn er een paar mensen die zich herrineren dat ik jarig ben. Als één schaap over de dam is volgen er meer, dus al snel feliciteert de groep mij. Na te hebben genoten van een prachtige zonsopkomst en een paar wilde elanden (speciaal voor mijn verjaardag aldus een paar Chinese meisjes ) schuiven we aan bij het ontbijt. Bij het ontbijt mag ik dan eindelijk de kaartjes openen die ik gisteren al gekregen had. Heel erg bedankt voor de kaartjes. Erg leuk om zo ver weg van huis post te mogen ontvangen Ik heb ook nog een paar cadeautjes gekregen bij het ontbijt. Een CD van Adele, een alles in één een haarband/sjaal, drinkreservoir voor in mijn tas. Goed drinken is hier wel van belang met dit hete weer.

Na het ontbijt worden we met de bus opgehaald om terug te gaan naar de lodge om vervolgens verder te reizen. Ik stap de bus binnen en zie allemaal ballonnen en slingers hangen. Als ik dan ook zit gaat iedereen voor mij zingen.

De eerste stop die we gaan maken is aan de oost kant van de Grand Canyon. Het is nog geen acht uur dus we lopen daar bijna als enige rond. De hele dag door wordt ik nog gefeliciteerd door medereizigers (die dus niet meewaren met de wandeling). Van een vrouw uit de groep krijg ik nog een cadeautje, een dromenvanger. Zo aardig van haar!

De reis vervolgd zich verder richting Monument Valley. Eerst nog even een lunchpauze    onderweg en eten we als taartje een donut. Deze donuts zijn echt heel lekker en totaal niet te vergelijken met de Nederlandse donut (je heb echt gelijk Hans ).

Vanuit de bus zien we al een paar van die mooie rode monumenten. Het gebied is nog van de Indianen en je mag het gebied alleen in onder begeleiding van Indianen. We stappen over op een jeep. De jeep rijdt ons rond door Monument Valley. Het zijn natuurlijk geen verharde wegen, maar hobbel de bobbel over de zand/steenpaden heen. Af en toe vlieg ik van mijn stoel af. Het was één en al lachen, gieren en brullen. Het was echt heel grappig, we hadden een leuke gids. Het is echt een prachtig gezicht al die rode bergen in het landschap en ze zijn immens groot. Je ziet het wel eens op plaatjes, maar in het echt is het toch even wat anders. Na een toch van anderhalf uur komen we terug bij de bus. Wat hebben wij genoten zeg! Dat maakt mijn verjaardag weer extra speciaal

Vanaf Monument Valley gaan we verder naar het hotel, die gelegen is in Page bij Lake Powell. Bij de supermarkt hadden we nog wat gekocht om trakteren, wat de medereizigers erg leuk en vooral lekker vonden. Daar werd natuurlijk weer voor gezongen. Bij het het hotel aangekomen ontvang ik nog een envelop. Nog een verjaarsdagsberichtje en ook op de mail nog allemaal mailtjes. Ik voel me echt jarig.

Ook in Page is het erg warm, dus om wat af te koelen heb ik nog genoten van het extreem koude zwembad Als je jarig bent mag je zelf bepalen waar je gaat eten, dus zijn we naar een steakhouse toegegaan waar we heerlijk hebben gegeten.

Als je in Amerika geweest bent moet je toch echt wel een keer een steak hebben gegeten. Zelfs de small portion was nog erg groot!!!! De dagen zijn toch best lang en vermoeiend, vooral als je vroeg moet opstaan dus we duiken weer vroeg ons nest in. We mogen wel een beetje uitslapen, we hoeven ‘pas’ om 6:50 klaar te staan bij de bus .

Vandaag gaan we met een grote 4-wheel- drive naar Antelope Canyon toe. Op het internet hadden we mooie plaatjes gezien dus die staat hoog op ons verlanglijstje. Het is weer grote lol om met hoge snelheid over de weg en het zand heen te crossen. Het is nog erg vroeg als we bij de Canyon aankomen, het valt in het begin dan ook een beetje tegen omdat er haast geen licht in de Canyon valt. In de middag als het warm en zonnig is, is de Canyon op z’n mooist. Gelukkig hebben we een goede Navajo gids die ons helpt met het maken van foto’s. Hij wist precies hoe je de camera moet houden om mooie plaatjes te krijgen en wat je precies in de rotsen kunt zien. Er komt ook steeds wat meer licht de Canyon in. De gids ziet er trouwens uit als een echte Amerikaan. Zo’n donkere, stevige, grote man met een zonnebril op.

Vandaag vertrekken uit het warme Page, met 30 graden om eerst een stop te maken bij Lake Powell. Om een goed zicht op de brug te hebben moet je eerst helemaal over de brug lopen. Binnen een half uur en de hitte is het nog een behoorlijk stukje lopen, maar dan heb je ook wat. Vanaf de brug kijk je enorm ver de diepte in. Vervolgens maken we nog een fotostop vanwaar je een mooi panorama hebt op Lake Powell.

We lunchen in Kanab, een populaire locatie voor het filmen van westerns. Wij mogen zelf ook meedoen in onze eigen western. Hans is de soldaat en Ilse en Anita zijn Indianen. Bij het uitdelen van de verkleedspullen krijg je te horen wat je moet doen als je aan de beurt bent. Samen met de Engelse bus zijn we met een mooie groep. Het wordt een hilarisch gebeuren waarna we een “Dutch-oven-style”buffet aangeboden krijgen. Knoflook en bonen zijn weer veel gebruikt.

Ons eindpunt van vandaag is Bryce Canyon. Onderweg zien we diverse hertjes lopen. Vanaf het vierde uitzicht punt lopen we terug naar het eerste uitzichtpunt. Het is een mooie wandeling langs de Canyon zodat je dicht langs de Hoodoos, rotsformaties loopt. Deze rotsen kleuren van wit tot lichtrose tot oker. Heel erg byzonder. We zien zelfs mensen helemaal beneden in de Canyon lopen. De wens van Anita is om ooit terug te komen om helemaal naar beneden te lopen. Op de foto’s is de grootsheid van al het moois helaas niet goed te zien! Onderweg zien we ook nog een paar mooie vogels, gele en blauwe 🙂

We slapen in een mooi hotel vlak bij de Canyon. Het is een heel groot terrein langs de weg met benzinestation, winkel, souvernirshop, er is nog een zwembad in het hotel, tegenover zit Oldtown, en je kunt nog een wandeling maken naar een meertje toe. We kwamen pas om half zeven bij het hotel aan en na alle noodzakelijke dingen hadden we helaas geen tijd meer om al de dingen te doen die we hadden willen doen en we liggen vaak vroeg in bed!

Ps. bij de vorige dagen zijn nog een paar foto’s extra geplaatst

Vanmorgen was het heerlijk wakker worden met 15 graden. Dit zullen we niet lang houden. We gaan namelijk weer naar de woestijn. We komen door Zion National Park, hier is de temperatuur gestegen tot 44 graden. Zion NP is veel groener als de andere parken die we tot nu toe gezien hebben. Er stroomt hier zelfs nog wat water. We maken een paar mooie foto stops. Bij één van de stops krijgen we de tijd om een kleine wandeling te maken naar een waterval en een meertje. Het klinkt meer dan dat het is! Het is zeker een mooie wandeling, maar wel heel erg heet! Het smeltwater begint op te raken dus er is nog maar een klein stroompje over. Onderweg zien we nog hagedissen en een hele grote gele vlinder, een koninginnenpage.

In St. George maken we nog een tussenstop voor de lunch. Het wordt ons aangeraden om naar Chuck-a-rama te gaan. Het is een heel groot buffet voor weinig geld. Het is een complete avondmaaltijd. We lopen nog een klein rondje langs wat winkels en komen nog enorme schoenen tegen. We hebben ook al heel wat extreem lange mensen gezien.

Voordat we Las Vegas binnen rijden maken we nog een stop. Onze monden vallen open van verbazing als we mensen zien met grote partijen vuurwerk die ze in hun winkelwagentje hebben. Heel gewoon in de supermarkt te koop. Ook zijn hier vuurwapens te koop. Dit geldt alleen voor de Indianen gebieden. Ze mogen tot op zekere hoogte zelf de regels bepalen in het gebied.

Ja en dan ligt daar opeens Las Vegas in de woestijn. Een grote stad midden in de hitte. We snappen echt niet dat mensen hier willen wonen. Buiten is het niet te harden van de hitte. en binnen draaien de airco’s volop om het aangenaam te houden. We zitten in het Circus Circus hotel. Een waar circus om ons heen. Er is zelfs een heel attractiepark in het hotel. Met onder andere een achtbaan, een soort boomstamattractie, botsauto’s, reuzenrad en natuurlijk allemaal speelautomaten (voor mensen jonger dan 21).

‘s Avonds hebben Hans en Ilse nog een tour gedaan. Wat een grote poppenkast is het. Je hoort continue ching ching, pling, toink, poink,pling, pling en ga zo nog maar even door. Om ergens te komen moet je eerst door het casino heen. De uitgangen zijn lastig te vinden, er hangt geen klok en het is best wel donker! Alles om ervoor te zorgen dat je gaat gokken. We bezoeken een aantal hotels. Alle hotels zijn enorm groot en hebben minsten 3500 kamers. Elk hotel heeft zijn eigen thema. We zijn dus al in Parijs, Venetië, Rome, Egypte en New York geweest. Het is allemaal heel bizar en te gek voor woorden wat je allemaal tegen komt. Mensen die verkleed zijn, als standbeeld zijn, schaarsgeklede vrouwen/meisjes en dat allemaal midden op straat voor fooi. Dan vergeet ik nog bijna de dames die dansen op de bar, de vele lichten en de enorme bloemenvazen met cocktails! Kortom Welcome in Las Vegas. Leuk om een keertje te zien maar de hitte die erbij hoort is echt niet leuk. Het is avond en het is nog 38 graden. De wind die waait voelt als een warme deken om je heen. Om 10 uur waren we weer terug in het hotel en zijn we lekker gaan slapen.