Ons Bakbeest

Na een redelijke nacht, vertrekken we om 8 uur naar San Diego. We hebben niet zo’n goed beeld van wat San Diego te bieden heeft, en verwachten er dan ook niet zo veel van. Van Los Angeles zijn we twee uur onderweg om er te komen.

Als je Los Angeles uit bent, wat bijna een uur duurt, kom je in een mooie omgeving. In San Diego beginnen we in Old Town. Het oude, gerestaureerde deel van de stad. We rijden er een stukje met de bus doorheen en zien gelijk dat het een hele gezellige sfeer heeft, met leuke kleine huisjes van hout, met veel kleuren. We krijgen een uur de tijd om het te bekijken, wat helaas aan de korte kant is. Er is zoveel te zien, en het ruikt overal naar lekker eten!!

Na Old Town maken we een rondje door de stad heen met de bus. We rijden langs oude en nieuwe gebouwen, een super mooi stadion, het gaslamp kwartier en Balboa park. We krijgen de tijd om rond te lopen door het park met allemaal musea. De musea interesseert ons niet zo veel, maar de gebouwen zelf zijn wel erg mooi.

We vervolgen de reis naar Seaport Village. Een klein ‘dorpje’ in de stad dat aan de zee gelegen is. Het is erg gezellig, er wordt muziek gemaakt, wederom lekker eten, en mooie huisjes/gebouwtjes. Vanaf Seaport Village maken we nog een boottocht door de haven heen. De zon brand toch net iets harder dan we dachten, met het resultaat dat we twee mooie roodhuiden in ons midden hebben.

De dag zit erop, het is tijd om terug naar Los Angeles te gaan, waar we in stijl afsluiten met Mexicaans eten.  Het was een mooie dag, en San Diego is zeker de moeite waard.

Vanuit Los Angeles gaan we vandaag een lange busrit maken naar Phoenix. Het zal een rit van zes uur zijn. De wake-up call is al om 6 uur, om 7 uur de koffers inleveren en om 8 uur vertrekken we. Dat zal zo ongeveer de hele tijd doorgaan, en dat noemen ze vakantie……

We zien steeds meer kale heuvels, en de zon komt er ook aan. Al vrij snel zijn we in de woestijn. Het is geen zandwoestijn zoals de Sahara, hier groeien toch nog wat planten. Je kunt wel zien dat het Amerika is, want alles is zo groot. Dus ook de woestijn, de vlaktes en de bergen.

De eerste stop is in Palm Springs. Dit is een plaats midden in de woestijn, waar echt veel mensen wonen. We snappen echt niet wie daar wil wonen, het is ‘s morgens vroeg al 30 graden. Palm Springs staat bekend om de vele golfbanen (ja, midden in de woestijn!!) en de luxe uitstraling. Wij vonden het niet zo heel bijzonder. Trouwens, als je hier Ice tea besteld dan krijg je ook echt koude thee met ijsblokjes wat echt niet lekker is!

De reis vervolgd zich door de woestijn. We rijden verder door de Sonoran woestijn. Dit is een hoger gelegen woestijn waar Saguaro cactussen groeien. Van die mooie rechtopstaande cactussen met van die zijtakken. We zitten prima in een airconditioned bus en vernemen niets van de temperatuur buiten. Als we dan ook even een plaspauze hebben komt de hitte je tegemoet. Het is nu wel duidelijk, we zijn in de woestijn. De warmte kun je niet goed omschrijven, maar het is wel een droge hitte waardoor het wat ‘aangenamer’ is.

Na een paar uur weer door de woestijn gereden te hebben zien we Phoenix liggen. Ook zo’n grote plaats midden in de woestijn. Het is hier ongeveer 40 graden. Je ziet geen mens op straat lopen, omdat het veel te heet is. Bij veel restaurantjes en terrasjes zie je benevelaars om het een beetje aangenaam te maken. Wij verblijven net buiten Phoenix op een mooi resort. In een gelukkig, koele bungalow. Het motto buiten de bungalow is: sta nooit langer dan 1 minuut stil in de zon.

De reisleider raad ons aan om de running trail te lopen om het resort (rennen wordt net iets te moeilijk, na één stap ligt onze tong al op straat). We zien heel veel konijnen, om het wat spectaculairder te maken noemen we het: Calafornische konijnen. We zijn al snel doodop door de hitte en maken de ronde niet af. Met bijna de heel groep gaan we barbecueën. Het is een hele gezellige avond, maar we moesten om 21 uur toch naar de bungalow gaan want er staat ons een leuk programma de volgende dag te wachten waarvoor we erg vroeg uit bed moeten!

Vandaag staan ons twee spectaculaire excursies te wachten. we worden om kwart voor vijf ‘s morgens van het resort opgehaald om een ballonvlucht te maken over de woestijn. Helaas werden we al om twaalf uur ‘s nachts gewekt door de wekker die waarschijnlijk de schoonmakers per ongeluk hadden aangezet. We dachten even dat de Filistijnen binnen kwamen stormen

We gaan samen met nog vier anderen van de Engelse groep een ballonvaart maken. Het is nog driekwartier rijden naar de plaats van bestemming. Phoenix is een grote stad, dus je hebt de tijd wel nodig om de woestijn weer in te komen. We zijn niet de enige die gaan varen, er zijn nog vijf andere ballonnen die de lucht in gaan. Rond zes uur gaan we de lucht in. Het enige wat we hoeven doen is instappen en genieten. Zelfs Anita met haar hoogtevrees vind het niet eng en durft over het randje van het bakje heen te kijken. We vliegen niet heel erg hoog, zodat we mogelijk nog dieren zien. Wij hebben geluk, we zien een Koyote, allemaal konijnen, vogels en grondeekhoorns (ja, ik wist ook niet dat ze bestaan).

Als we wat hoger vliegen hebben we een prachtig zicht op de heuvels/bergen in de omgeving. Ik kan er niet veel meer van zeggen dan dat het echt prachtig was, een super ervaring!

We zitten met een leuk clubje in de ballon. Het is trouwens wel te merken dat het een hete luchtballon is. In de woestijn is het al niet echt koud (ook ‘s morgens niet) en dan die gasbranders boven je hoofd branden erg op je huid. Maar dat mag de pret niet drukken. Na een uur in de lucht zweven gaan we weer naar beneden. Na een hobbelige landing worden de picknicktafels erbij gepakt om te genieten van een champagne ontbijt. Het is echt een heerlijk ontbijt, midden in de woestijn en niets anders om je heen dan wat bosjes en cactussen.

Om half negen worden we afgezet en door de bus opgehaald. Onze reis gaat verder richting de Grand Canyon. Het is ook weer een mooie route die we rijden. We hebben eerst een fotostop bij de Bellrock, van die rode rotsen. Vrij snel daarna stoppen we in Sedona voor de lunch. We zitten op een terras met een prachtig uitzicht op de omliggende rode bergen. Ilse loopt als eerste een stukje naar beneden naar het uitzichtplateau waar ze een hele bijzondere vogel spot, en een paar mooie vlinders. Het is hier wel weer erg warm dus naar boven en beneden gaat niet zo snel, take it easy.

Vanaf Sedona is de eerst volgende stop, het Airport van de Grand Canyon. Er staat een helikopter voor ons klaar die ons over de Canyon heen laat vliegen. We zijn met een grote groep die de vlucht gaat maken, maar er staat helaas te veel wind om op dit moment te vliegen. We moeten dus nog even een half uur/drie kwartier wachten om te kijken of de situatie veranderd. Dat kan hier namelijk per kwartier veranderen. Het wachten heeft resultaat, alleen de korte vlucht is mogelijk. Dus eerst een safety filmpje kijken, reddingsvest op en instappen maar. Ilse als lichtgewicht mag voorin de helikopter naast de piloot zitten. Wat vervelend toch 😉 De wind is nog behoorlijk sterk dus er is aardige turbelentie. Stel je voor dat het anders saai zou gaan worden. Het is een prachtige vlucht over de Canyon heen. En vanaf de ereplaats naast de piloot heeft Ilse ook nog een raam bij haar voeten zitten. Door de harde wind ging de helikopter niet zo snel waardoor we er extra lang van hebben genoten.

Na de vlucht zijn we naar het uitzichtpunt aan de zuidkant van de Canyon gegaan.

Het uitzicht is geweldig. Op foto’s is de grootsheid niet goed te zien, het is onbeschrijvelijk. We hebben zelfs nog een condor gezien, een hele grote roofvogel met een spanwijdte van drie meter. De tijd zit erop, we gaan verder naar de lodge die op nog geen half uur lopen van de Canyon ligt.

Snel nog even naar de supermarkt toe, en wat eten bij een vreetschuur waar bijna alles uitverkocht is en vroeg naar bed want morgen moeten we al om half 5 fris en fruitig buiten staan.