We verlaten het mooie gebied rondom Myvatn en gaan naar het westen. Nog een pareltje voor Joran, de Godafoss. De zon laat zich regelmatig zien, het is voor Joran een hele uitdaging om zijn foto’s te maken zonder mensen, die zijn er genoeg bij deze waterval. Voor mij is het geen straf om op een bankje te genieten van al het moois om mij heen.
Godafoss ligt in een mooie omgeving
Vanaf het hoogste punt
Bij het hoogste punt
Een stukje lager
Bij de rivier
Het eindresultaat van Joran
Via de brug
Naar de andere kant
Met een zonnetje erbij
en blijven genieten
We kunnen via een nieuwe toltunnel naar Akureyri, veel leuker is het om de oude panoramische bergweg naar Akureyri te rijden. We zien alleen iemand die bessen aan het plukken is, de rest van de hele route hebben wij het rijk alleen met mooie schapen, prachtig.
Gravelweg 832, de oude panoramische weg naar Akureyri
Het zwart schaap tussen de
witte
Kleur op de grond
De Eyjafjörður, de fjord tot Akureyri
In Akureyri gaan we bij Bautinn een lekkere hamburger eten en bij Bláa Kannan gaan we voor een kop koffie met een lekker stuk taart.
Bautinn
Bláa Kannan
Een mooie route brengt ons naar de kust tot Hofsós, hier zijn allemaal basaltblokken bij de kust, een zeehond komt ons gedag zeggen. Het gouden uurtje is hier echt van goud.
Onderweg naar het westen komen we een paar verschillende oude turf kerken tegen. De kerken op de foto zetten viel tegen, mede door de miezer regen. En ik had meer oog voor de koperwieken die met honderden in de bomen zaten.
Glaumbær, turfboerderij bij de kerk
Glaumbær, turfboerderij
Glaumbær kerk
Glaumbær, ooit als woonhuizen bedoeld, nu is het een museum
Glaumbær
Vídimýri, één van de oudste turfkerkjes van IJsland uit 1834.
Door al het blad, moeilijk zichtbaar ook al waren de koperwieken met honderden in de bomen rond de turfkerk
Vatnsdalsholar. Je kunt zoals wij deden de eerste afslag nemen op weg 722 om een rondje om het meer te rijden. Erg mooi… door alle gravel kregen we een gespikkelde auto… Kom je alleen voor de tig kleine heuveltjes, dan kun je beter de 2e afslag nemen, binnen een kilometer zie je ze.
Aan de zuidkant van het meer een kleine kloof
Na bijna 30 kilometer zien we de heuvels
Bij de weg zien we een paar heuvels, de rest kan je alleen zien als je met de drone er boven vliegt
Wij vonden het een prachtige route
Nog een paar kleine heuveltjes bij de weg
Om bij Hvítserkur, een 15 meter hoge rotsformatie in zee op schiereiland Vatnsnes te komen zullen we veel kilometers over gravel moeten rijden, dit zijn meestal goede wegen op wat kuilen na. De afdaling vanaf de houten vlonder tot de zee vind ik veel lastiger. Gelukkig heb ik een goede gids en houvast aan Joran om beneden te komen…
Hvítserkur vanaf de vlonder
Hvítserkur, (betekenis: wit shirt) een rots vol vogelpoep
Paarse strandlopers die hier hun plekje gevonden hebben
Best wel pittig om hier naar beneden te lopen
En terug naar de ringweg
Terug op de ringweg, word het mooi zonnig weer. Wat is het schiereiland Snæfellsnes prachtig. We weten dat na 17 uur de Kirkjufell berg in de schaduw zal komen te liggen. Tja de volgende dag zal er veel regen en wind komen, we gaan daarom toch een poging wagen.
We blijven ons verbazen over de landschappen
zo afwisselend met zoveel kleur
het blijft fascineren
Kirkjufell, DE plek voor Joran om ooit het Noorderlicht vast te leggen
met de Kirkjufellsfoss
Snaefellsnes, met alle kleuren
Wij zitten in de bewoonde wereld, waar veel licht is
Inderdaad ziet het er naar uit dat het een regendag gaat worden. Op een droog moment gaan we de oude krater Grábrók beklimmen. 407 traptreden tot de kraterrand. 315 treden rond de krater en weer 407 traptreden terug naar de parkeerplaats.
Op weg naar de kraterrand
Zicht op …. geen idee wat dit ooit was
Boven op de kraterrand
Een lagere krater die net zo gaaf is
Vlak bij de Grábrók ligt de Glanni waterval, ook mooi.
Glanni waterval
We zijn op tijd in het hotel, de wind giert om het hotel en de regen komt met bakken uit de lucht.
