Ons Bakbeest

Vandaag was het windstil totdat we het dal inrijden waar we willen overnachten. In Benasque overnachten we, zodat we naar La Besurta kunnen gaan voor een bergwandeling. Stuur vasthouden want het begint me toch te waaien. Dit is zo de hele avond gebleven

Om 8.00 uur op pad naar La Besurta. Het pad is redelijk te doen met de camper tot de parkeerplaats. Vanaf hier gaan we de laatste 4 km de berg op fietsen. Maar goed ook, want het wegdek wordt een behoorlijke gaten ontwijk plan. Wij denken dat we vroeg zijn, de hele parkeerplaats staat bommetje vol.

Wij zien allemaal mensen met redelijke zomersport uitrusting met ski schoenen aan en hun ski’s aan de rugtas de berg oplopen. Dit moet wel een heel bijzonder ski gebied zijn als mensen zo naar boven willen gaan. Ook voor ons word het pittig. Hele stukken met sneeuw en best wel steil. Stapje voor stapje komen wij bij de berghut. We kijken al uit naar iets lekkers. Schoenen uit bij binnen komst en je plastic slippers aan. Maar dan krijgen we te horen dat ze pas vanaf 13.00 uur open gaan. Tja dat duurt nog uren, dan zelf onze picknick maar organiseren in de mooie natuur. We zien hier de skiërs nog verder om hoog gaan en beginnen het vermoeden te krijgen dat er niet echt een ski gebied is. Deze mensen gaan al lopend/ski hiking naar de top van de berg en hopelijk weer via een andere route terug. Wij zijn al blij dat we niet de zelfde route terug nemen, want de helling is me toch steil en met op veel plaatsen sneeuw en dan lopend terug op je skischoenen…..

Doordat we nogal vroeg in het seizoen zijn, kunnen we niet alle gemarkeerde stenen vinden waar we langs moeten lopen. Op ons gevoel en liefst waar het minst steil is komen we voor ons op de top van onze route…. Wow….en nu weer naar beneden. Aan deze kant van de helling schijnt de zon volop en begint de sneeuw aardig zacht te worden. Op één gedeelte konden we niet meer op onze benen blijven staan en gleden we meters naar beneden…oeps net langs de grote rotsblokken…

We zien geen gemarkeerde steen meer, maar volgen de snelle wandelaars die een andere top bereikt hebben en hun weg naar beneden zoeken.
En dan denk je dat je er bent, links de bocht om het dal in lopen……
Uhm…riviertje ….. stroomversnelling ….. brede watergang ….waterval
We worden gedwongen tot aan het eind van de vallei te lopen om zo over verschillende bruggetjes (detail zonder leuningen, Hááns help..) aan de goede kant van de rivier te komen. Hier zien we een marmot redelijk dichtbij.

Ook deze afdaling blijkt een pittige te zijn met al zijn rotsblokken, sneeuw die pulp aan het worden is en modder door het smeltwater.
En ja hoor al die mensen met hun ski/zomersport uitrusting rennen bijna op die ski schoenen naar beneden. Dit zal vast een bijzonder vorm van sport zijn.
Wat een bijzondere wandeling was dit.. als toetje met de fiets 4 km naar beneden waar de camper op ons wacht om uit te rusten.

Een dagje rustig aan. Het oude stadje Ainsa is in volkomen rust na het weekend. Wel leuk om te zien en de camper weer vol met verse producten om de komende tijd door te komen.

     
Om ons lijf rust te gunnen gaan we langs een kloof rijden. In de zomer is dit een eenrichtingsweg vanwege de vele toeristen. Nu is er bijna geen verkeer maar toch…veel van de kloof hebben we niet gezien. Hoe maak je de volgende bocht met een gevaarte van ruim 7 meter. En die overhangende rots, zoveel mogelijk rechts houden en dan de vangrail niet meenemen. En dan toch op een heel smal stuk een tegenligger. Wij zijn groot en gaan echt niet achteruit rijden. Met wat schrammetjes en heel veel geduld van de Spanjaard die moeizaam achteruit kon rijden zijn we elkaar gepasseerd ppfff… met een speling van halve centimeters.

De rest van de weg langs de kloof heb ik niet echt lekker meer gezeten. Aan het eind hebben we toch een kleine wandeling gemaakt om rust in ons (mijn) hoofd te krijgen.

We nemen een andere weg terug…. Tjonge wat is die dan breed. Op verschillende parkeerplaatsen genieten we van de uitzichten op de bergtoppen tegen over ons.

Dinsdag 19 mei.
We blijven vandaag een dagje in en om de camper hangen in Saravillo. Komt goed uit want het regent bijna de hele dag. Heerlijk lezen, foto’s bekijken etc.

Woensdag 20 mei.
Wil een poging doen om een ontbijt te regelen voor Hans zijn verjaardag. De persoon die in het restaurant zit kan alleen maar Spaans en zo te zien is het ook niet mogelijk om te ontbijten. Helaas.
We gaan naar Valle de Ordesa. We kunnen natuurlijk nog een keertje langs de kloof rijden….We kiezen ervoor om via een andere route te gaan. Ook erg mooi en beter voor mijn gemoedstoestand. We zien een roofvogel naar beneden komen en die landt bijna naast de camper. Wat zijn die vogels toch enorm groot.
De wandelling die in mijn boek staat kunnen we niet wandelen, want de helft is afgesloten. Mogelijk door alle regen van gisteren?… of….
We hebben nu geen keus en gaan de vallei in wandelen. Het begint in een gemengd bos en komen regelmatig prachtige watervallen tegen. Het wordt steeds mooier.

 
Als we Nederlanders tegen komen die vertellen dat het nog maar een uurtje wandelen is tot het eind willen we wel heel graag dat eindpunt zien. En inderdaad zoals gezegd je raakt niet uitgeput, er staat wel een koude wind op het laatste stuk en een geweldig mooi uitzicht op de bergen rondom ons.

Op de terug weg beseffen we pas dat we toch behoorlijk gestegen waren. Na ruim 7 uren wandelen en genieten komen we terug bij ons beginpunt.

De camping in Oto ziet er mooi uit, alleen die bomen hebben de takken allemaal zo laag hangen. Met Hans zijn stuurkunsten is niets mis en vinden zo een plekje voor de komende nacht.
Wat hebben wij lekker geslapen.