Donderdag 21 mei. Vanaf Jaca maken we een rondrit, de bergen in naar een klooster. Je ziet tijdens het rijden niemand en dan kom je bij het klooster, staat het vol met auto’s en bussen. We doen het vandaag rustig aan en genieten meer van de uitzichten dan dat we ons zelf in gaan spannen met allerlei wandelingen.
En dan nog een camping zoeken. Zoveel we ze eerder tegen kwamen, zo weinig zijn er hier te vinden. Of nog gesloten tot juni of het hele jaar geopend behalve vandaag omdat er nieuw asfalt gelegd is. En we hadden nog zo gezegd we willen niet te veel de bergen in want daar is het niet zulk mooi weer. En waar worden wij naar doorverwezen…..De bergen in naar Anso daar is een camping die geopend zal zijn. Oké gaan we doen. Er komt geen eind aan de rit en het word hier en daar weer erg smal. De tegenliggers komen gelukkig op het juiste moment waar precies genoeg ruimte is. We hebben bijna de hele camping voor ons zelf.
Vrijdag 22 mei. Bij Anso zitten we dicht bij de Franse grens. Omdat het minder weer in de bergen zal gaan worden besluiten we naar de kust te gaan en dan langzaam aan weer terug naar Nederland. We zien al snel de camino naar Santiago de Compastela. We gaan naar de eerste refuge over de Spaanse Pyreneeën waar de wandelaars en fietsers langs komen. Even sfeer proeven en ja dat is zeker bijzonder. Als we de pas over de berg nemen weten wij ook gelijk dat het niets voor ons is om die hele weg van huis naar Santiago te lopen. Wij komen uit bij Vieux-Boucau-Les-Bains. Dit is een Zandvoort in Frankrijk. ’s Avonds gaan we naar de zee om te genieten van de mensen die surf les hebben en hoe oud/jong je ook bent schelpen zoeken.
Zaterdag 23 mei Lopend kunnen wij het dorp verkennen. Een gigantisch grootte waterplas ligt aan de rand van deze plaats. Vanaf de brug zien we mensen krabben, garnalen en vissen vangen. Er is een grote markt in Vieux-Boucau-Les-Bains. Natuurlijk willen we de streek producten wel proeven. Veel met vullingen van verschillende soorten vlees. En nog even genieten van de ondergaande zon
En dan kom je uit in Souillac op camping La Draille.
Toen we 12,5 jaar getrouwd waren, hebben we hier een week in de mei vakantie doorgebracht. Er is in die jaren niet veel veranderd, de sfeer herken je direct.
Met de fiets naar het dorp. Een paar gebouwen herkennen we, maar de rest niet. In de buurt moet een schitterend aangelegde tuin zijn. Het dorp waar het moet zijn is op 11 km afstand. Wij moedig op weg, veel aanwijzingen krijgen we niet. Gevoelsmatig gaan we wel de juiste kant op. Helemaal zeker weten doen we niet. Bij een B&B die 400 meter van de weg af ligt toch even vragen… Gelijk na de afslag gaat de weg heel steil naar boven. We besluiten af te stappen om de accu te sparen want we weten niet hoever we nog naar de tuinen moeten. Boven bij de B&B krijgen we wel gelukkig te horen dat we op de goede weg zijn, alleen is het nog wel een heel stuk fietsen, berg je op, af en nog een paar keer op. Vol vertrouwen gaan we verder. Toch roept het wel vragen op, want bordjes zijn zeer spaarzaam hier.
Uiteindelijk na vele kilometers komt er een bord, we gaan dus echt goed. Over 500 meter komt de parkeerplaats voor de auto’s. Na 500 meter krijgen we wel weer opnieuw de zelfde aanwijzing en we rijden echt geen rondjes.
ppff.. wat zijn we blij als we er zijn bij Jardins du Manoir d’Eyrignac, in Salignac-Eyvigues. Omdat ons Frans niet zo heel erg best is, gaan we met onze fietsen tot de kassa om duidelijk te maken of we onze accu’s op mogen laden…. We moeten ons wel een tijdje vermaken in deze tuin want de accu’s zijn bijna leeg.
Wat een straf om te beginnen met een ijscoupe om zo onze tijd zolang mogelijk te rekken.
De tuin is schitterend aangelegd. Een onweersbui drijft net langs ons heen. Als we lang genoeg wachten hoeven we hier niet onderdoor om terug te gaan naar de camping. Als we de accu’s ophalen vragen we ook gelijk naar de kortste weg naar de camping. Totaal andere weg dan we gekomen zijn… Heel bijzonder, we gaan nu bijna alleen maar bergafwaarts… en komen achter de camping uit….:)
Vanaf Souillac gaan we weer binnendoor richting Nederland. Net onder België overnachten we in Sedan. De camping ligt aan de rivier en op loopafstand kunnen we naar de binnenstad. Er zijn niet veel restaurants geopend. Bij iets wat onooglijk lijkt gaan we naar binnen. Komen we toch in iets kitscherig chique terecht en dat met onze wandelschoenen en vrije tijdskleding. Het eten was bijzonder en lekker.
Na een laatste nacht in de camper komen we veilig thuis in Zwolle.
Donderdag 21 mei.
