Ons Bakbeest

dag 20 – 22  dinsdag 7 t/m donderdag 9 augustus

Na de gletsjer zijn we een stukje weg 55 opgereden. Een weg die we eerder hebben gereden en graag nog een keer willen rijden. Eerst weer via tig haarspeldbochten omhoog om op de Sognefjell uit te komen. In een korte tijd zit je boven de boomgrens en is alles nog groen. Daarna zie je de rotsen met al zijn mossen en lage beplanting en heel veel sneeuw. We overnachten op een parkeerplaats. Aangezien we gisteren moe waren van alle indrukken en de wandeling besluiten we ‘s ochtends om eerst een stukje terug te rijden. Je hebt dan ook heel ander lichtinval dan aan het begin van de avond. Bij de parkeerplaats waar we overnachtte stoppen we nog een keer om sleetje te rijden. Jos en Ilse zijn een paar keer de heuvel afgeweest en genieten volop totdat ze doorweekt zijn. Handig zo’n camper dan kun je je direct omkleden.

Aan het eind van de weg nemen we een kop koffie met een wafel bij Elveseter, een typisch Noors restaurant en hotel. We vervolgen de weg richting Lom waar we een staafkerk bezoeken en het dorpje bekijken wat voornamelijk bestaat uit restaurantjes, campings, hotels, traditionele huisjes en dergelijke. Een leuk plaatsje om even te bezoeken. Het is namelijk een grote wintersportplaats. We kopen brood in een bakkerij waar de wachtrij tot buiten staat. Het blijkt een beroemde bakkerij te zijn met het beste brood van Noorwegen, en met recht ook. Eindelijk konden we weer eens smullen van een lekker vers broodje. Om in Lom te overnachten is het nog wat vroeg dus we rijden nog een stukje verder en vinden een camping in Vågå waar we genieten van een Flintsteak, heerlijk voor op de bbq. Jammer dat we dat in Nederland niet kennen! 

De volgende ochtend worden we weer gewekt door het zonnetje. Prima weer om met de camper de Blåhø berg op te rijden om te genieten van het uitzicht. Leuk idee, helaas wordt de uitvoering wat anders. Al vrij snel gaat de geasfalteerde weg over in een gravelweg met veel losliggend grind in de haarspeldbochten die wel heel erg steil naar boven gaan. Al snel besluiten we dat we omkeren want dit gaat de camper niet trekken. Ons bakbeestje kan behoorlijk wat maar dit was te veel van het goede. Gelukkig komen we weer veilig beneden terug.

We gaan via weg 51 de Sjodalvegen naar het zuiden. Een prachtige route ook al wisselt de zon zich af met wat lichte regen. We rijden langs mooie bossen met een ondergrond van mos. De ideale plek om een eland tegen te komen, helaas laat hij zich niet aan ons zien. We komen ook genoeg plekken tegen waar je kunt wandelen maar we geven ons lichaam de rust en genieten vanuit de camper en stoppen regelmatig. Als we de weg zijn afgereden gaan we de Jotunheimvegen rijden, een tolweg. Al snel worden we begroet door een kudde geiten waar zowel wij als de geiten van genieten. Ze stormen op ons af en beginnen te ruiken en te likken en willen het liefst aan je spijkerbroek sabbelen en aan je veters knagen. De camper is ook een stuk schoner geworden door de geitentongetjes en een paar springen al bijna de camper in. Leuke beesten zeg. Halverwege stoppen we bij een restaurantje voor een kopje koffie. Ook dit is weer zo’n type Noors huisje die heel gezellig is ingericht. Daarna rijden we verder en zien we nog twee kraanvogels. Onderweg komen we ook genoeg koeien tegen en Ilse wil er nog graag één aaien, maar van dichtbij zijn ze toch wel heel erg groot! Dus een paar keer uit de camper om te proberen de koe te aaien maar het lukte niet zoals op de foto te zien is. Als we de weg hebben afgereden komen we uit in Skåbu waar we een super camping vinden. Klein maar fijn en enorm luxe. We komen in een verwarmt sanitair gebouw met enorme douches, een grote keuken die compleet is voorzien van oven, afwasmachine en servies. Er staat een grote eettafel, een tv en de nodige boeken. We verruilen vandaag de camper voor de eetruimte waar we samen met twee andere meiden van genieten. Ook staat er nog een vuurhuisje waar wat Duitsers het gezellig hebben en Jos en Ilse graag bij gaan zitten. Wij vermaken ons hier wel. Stiekem wel jammer dat we maar één nachtje blijven.

dag 23 vrijdag 10 augustus.

Vanuit Skåbu gaan we naar Vinstra om een stukje van de E6 (snelweg) naar het zuiden te volgen. Al snel worden we de berg opgeleidt omdat de weg is afgesloten. Daar rijden we dan weer met onze camper over een smal bergweggetje waar ook nog aan gewerkt wordt. Dat zul je in Nederland niet zo snel zien, een omleiding waar ook nog eens aan gewerkt wordt.

Dan is het bijna tijd om afscheid te nemen van Noorwegen en dat doen we door het rijden van nog één hoogvlakte. De Friisveien, een weg die niet speciaal staat aangegeven, maar wij vinden het eigenlijk nog mooier dan de Jotunheimvegen. Weer een weg met prachtige vergezichten, de zon die mooi op het landschap schijnt, de verschillende kleuren en hoe verder je rijdt hoe meer mos er te zien is. We stoppen om de zoveel meter/kilometer. Het is een goede afsluiter van Noorwegen! 
                    

  
Wanneer we de Friisveien verlaten begint het landschap al aardig op Zweden te lijken. Niet heel vreemd wanneer je bijna in Zweden zit.
We komen steeds meer bomen tegen, maar onder die bomen groeien ook bosbessen en paddenstoelen. Terwijl Jos de camper gebruikt als schuilplaats voor de bijen en wespen gaat de rest bosbessen plukken. Een plek die nog niet ontdekt is want er groeit de wereld aan bosbessen. Al snel hebben we een hele bak vol waar we jam van willen maken. We rijden nog iets verder en vinden een camping in de buurt van het Femund meer.

dag 24,25 zaterdag 11 en zondag 12 augustus

Onze herinnering van Zweden was bomen, bomen en nog eens bomen. Lange rechte snelwegen die enorm saai zijn om te rijden, maar dat beeld moeten we toch bijstellen. Wanneer je er niet in één keer doorheen rijdt valt het reuze mee. Er zijn genoeg bezienswaardigheden en wanneer het mooi weer is kun je buiten prima vertoeven aan een meer (hopelijk zonder al te veel muggen). Het jammere is dat je hier niet meer mag wildkamperen maar ze hebben hier wel ‘wildkampeerplaatsen’ aangelegd. Het is een soort van parkeerplaats met picknicktafels, een vuurhok en een poepdoos. Je vult een briefje in en betaald het door de brief in de brievenbus te stoppen. Er zijn genoeg van die plaatsen en het zijn mooie plaatsen. Maar wij hebben er geen gebruik van gemaakt.

Op een gegeven moment komen we door een plaats heen waar wel heel veel oude amerikaanse auto’s rijden. De één nog mooier dan de ander. Met bosjes tegelijk en ook wanneer we verder rijden komen we er genoeg tegen. Het blijkt dat er een tocht door Zweden is met Amerikaanse auto’s en dit het eindstation is. We lezen dat er ruim duizend auto’s aan deze optocht deelnemen.

We gaan naar Nusnäs toe, een plaats die voor ons al bekend is maar Jos alleen kent van foto’s. De plaats waar de dalapaardjes gemaakt en verkocht worden. Het is eind van de middag dus er is weinig productie maar toch kan Jos een idee krijgen van hoe die paardjes gemaakt worden. Het lijkt zo makkelijk wanneer je het ziet maar wij wagen ons er niet aan!

Naast de aangelegde wildkampeerplaatsen heeft Zweden ook heel veel grote campings vooral rondom de meren. Wij hebben geen zin om tussen 500 andere campers en caravans te staan, dus zoeken we een kleine camping op. Het ziet er leuk uit, klein, bijna niemand, en zicht op het meer. Ilse vraagt netjes aan de eigenaresse of de douchjes gratis zijn en dat zijn ze. Ze loopt wel even mee om het te laten zien. Opeens zien we buiten aan het huis een douchepaal. Het is een natuurlijke douche. Het water wordt opgewarmt door de zon. Gelukkig is het mooi weer. Je moet eerst even een knopje omzetten en dan twee schuttingdeurtjes loshalen en die kun je zomaar vastzetten en heb je een soort van hokje om je heen. Dan moet je hopen dat er niemand naar boven gaat anders kunnen ze zo zien dat je aan het douchen bent. Oké zeer bijzonder. Later blijkt dat het geen zonnepanelen zijn die het water verwarmen maar dat er tuinslangen op het dak liggen. Dat water in de slangen moet dus warm worden doordat de zon er op schijnt. Kortom je kunt alleen douchen met snik heet weer en dan heb je geen zin in een warme douche. Dan op naar de toiletten, er staat een bordje dat ze om de hoek zijn maar we zien ze niet. Totdat we 2 groene dixi toiletten zien waar een enorme lucht vandaan komt. Ze zijn redelijk vol en je moet maar hopen dat je ‘s avonds niet hoeft want verlichting daar doen ze niet aan, lekker energie zuinig. Gelukkig slapen we niet in een tent maar in de camper en kunnen we gebruik maken van onze eigen sanitaire voorzieningen. Camperen op z’n Zweeds noemen ze dat…..

Toch hebben we er twee dagen gestaan en hebben we heerlijk buiten gezeten met zo’n 25 graden.