Ons Bakbeest

Dag 14 woensdag 1 augustus

Lærdalsøyri bekeken. Wat een leuk dorpje is dat. Doet niet onder voor Stavanger.

Na deze bezichtiging via de fraai verlichte tunnel van 24,5 kilometer op weg naar Flåm. Kijken of de treinen daar nog steeds zoveel bekijks trekken. En ja hoor, volop toeristen aanwezig in Flåm. Sinds ons laatste bezoek zijn er nog meer souvenirwinkels, hotels en restaurants bijgekomen. We zijn dan ook al snel uitgekeken in Flåm.  We rijden naar Gudvangen en stoppen voor een middagmaal bij een tankstation met supermarkt waar we een paar heerlijke broodjes scoren. Na deze heerlijke lunch aan de fjord met uitzicht op een Vikingdorp vervolgen we de weg op zoek naar een weggetje naar Hotel Stalheim dat Hans thuis gevonden had. Het weggetje begint voor de Silvitunnel maar we missen de afslag. Oeps!! Dan maar na de tunnel proberen de aflag te pakken. Dat lukt en we rijden een leuke route tot aan het Hotel waar we even stoppen. Na het hotel verder naar beneden

met 18% daling en haarspeldbochten. Anita vindt dit soort wegen een belevenis op zich. Een pretpark is er niets bij. Gelukkig komen we weer veilig uit bij de tunnel waar we dus eigenlijk hadden moeten beginnen. Achteraf maar goed dat we deze weg andersom hebben gereden.

We vervolgen weg 13 over de Ovrisdalen waar we een lekkere elandworst kopen in een souvenirs tent. Uiteindelijk met de pont over de Sognefjord en slapen in Dragsvik.

Dag 15 donderdag 2 augustus

We vertrekken laat op de ochtend omdat we eerst uit hebben geslapen. We vervolgen weg 13 en komen al vrij snel bij een uitzichtpunt boven aan een berg. Helaas is ons uitzicht beperkt tot ettelijke meters aangezien we midden in een wolk zitten. Of anders gezegd: we zitten in de mist!

We vervolgen onze weg naar Måløy en de Kannesteinen. Een pittige rit die ons nu eens door een regenachtig omgeving leidt. Of het nu door de regen of de omgeving komt weten we niet maar we maken weinig stops om foto’s te maken. Vanaf Måløy rijden we richting de Kannesteinen, een rots die is uitgeslepen door het water. We rijden bijna deze rots voorbij omdat deze attractie niet op valt.

We zitten nu in de buurt van de Westkaap. Het heeft hier veel weg van de omgeving van de Noordkaap, erg mooi. Een super brede weg tot de afslag Westkaap voor de laatste kilometers. En dat terwijl er een restaurant aan de top is. De weg naar boven is steil, smal en slecht, maar ons bakbeest weet het toch weer te bedwingen en brengt ons op een parkeerplaats in de mist met een uitzicht van nul komma nul. Dus eerst maar eens koken en eten en wachten of deze wolk wegwaait. En wonder boven wonder, aan het eind van onze maaltijd trekt de lucht open. We krijgen zicht op de top van de Westkaap berg. We besluiten om verder naar boven te rijden want er zit immers een restaurant dus parkeren en keren moet geen probleem zijn. Helaas, het restaurant is met hekken afgezet en ziet er uit of het al tijden gesloten is en het parkeren valt dus vies tegen. Gelukkig, het is helder en we hebben een magnifiek uitzicht en schieten een paar prachtige plaatjes.

Bij de Westkaap mogen we niet overnachten, we rijden door naar Honningsvåg waar we aan een pier onze camper parkeren voor de nacht. Prachtig plekje om ook weer eens een hengel uit te werpen. Voor Jos met succes want hij vangt een mini kabeljauw die we snel teruggooien. Gelukkig volgen daarna nog twee makrelen die we ons later goed laten smaken.

Dag 16,17,18, vrijdag 3 augustus t/m zondag 5 augustus

Na het ontbijt toch nog een keer proberen om te vissen. En ja hoor Hans vangt nu ook 2 makrelen en Ilse een kabeljauw. Ongemerkt komen we heel snel in de buurt van het vogeleiland Runde. Hier willen we graag het weekend staan. Als we uit onze camper stappen komt ons een gigantische stank tegemoet. Tegen de avond komen de papegaaiduikers terug naar het eiland, dit willen we graag meemaken. Na een zeer steile klim komen we boven op de berg. wow wat een prachtig uitzicht. Als we de eerste papegaaiduikers zien op redelijke afstand worden we helemaal enthousiast. We komen op een plek waar de vogels op een paar meter van je af zitten. Hier word je stil van, zulke grappige vogels je blijft er uren naar kijken.

Toch blijven we niet het hele weekend hier, veel regen voorspeld, geen internet, zoveel stank dat je je raampjes niet eens open wilt zetten. Helaas we hadden graag ook de andere vogels op dit eiland willen bekijken. Als het veel regent word het wel heel zwaar om nog een keer naar boven te lopen.
Dit was voor ons het Noordelijkst gelegen punt voor de vakantie. We zakken weer langzaam af naar het zuiden. Bij een kleine camping waar nog geen tent, camper staat willen we de rest van het weekend doorbrengen. We zien mensen met een grote zalm weggaan. Tot nu toe hebben wij nog geen vis gezien en/of gevangen. 

dag 19 en 20 maandag 6 en dinsdag 7 augustus

Na een weekend lang schuin te hebben gestaan met de camper willen we vertrekken. We staan niet voor niets zo schuin, de camper is niet voor of achteruit te krijgen omdat we vast zitten vanwege de vele regen die al was gevallen voor wij aankwamen. Hans kan het niet uit staan en verzamelt bergen met steentjes om onder de wielen te leggen in de hoop dat we weer één centimeter naar voren komen. Het is een komisch gezicht!

Wanneer we willen vertrekken moeten we eerst boer Harms maar dan op z’n Noors vragen om ons te redden met de trekker (traktor). Gelukkig is het een kleine camping en is er niet al te veel bekijks 😉

Net als het hele weekend is het ook vandaag weer prachtig weer. We maken dan ook om de paar kilometer een stop om te genieten van het mooie weer, de omgeving en de heren gooien een hengeltje uit. We komen in het gebied van de gletsjers en hebben zicht op de Bøyabreen gletsjer. Net na deFjærlandstunnelen komt de gletsjer tot bijna bij de weg, wat gaaf die blauwe kleur.

We gaan overnachten op de camping in Hafslo waarvan we een folder gevonden hadden. Helaas was de folder leuker dan de camping zelf. Ach we staan er voor een nachtje dus dat overleven we ook wel. De volgende ochtend worden we wakker en zien we geen hand voor ogen vanwege laag hangende bewolking. Maar al snel doet de zon haar best om er door te komen en dat geeft een mooi effect!

We gaan via een zeer smalle weg zo’n 40 km naar het noorden richting Veitastrond om bij een gletsjer uit te komen. Gelukkig komen we haast geen verkeer tegen, want het is echt heel smal. Af en toe moet je oppassen dat je de berg niet meeneemt met je buitenspiegel, en dan rijd je door een pikdonkere éénpersoonstunnel. Na een behoorlijke tijd langs het meer te hebben gereden over een smal stuk komen we uit bij een breed dal met een behoorlijk dorp. Zelfs met een eigen supermarkt, een bar, café en een kerk. De mensen kijken ons met grote ogen aan, alsof we de eerste camper zijn die er langs rijdt. De laatste 15 km gaan we niet met de camper doen, want de weg gaat over in een gravel weg. Dan is altijd maar de vraag hoe goed de weg is en hoe steil. Met de camper kun je niet alles rijden. We wagen het er niet op, dus we komen niet heel dicht bij de gletsjer maar het was wel de tocht waard. Op de terug weg komen we meer verkeer tegen die met wat meer snelheid over de weg scheuren. Op een haar na heeft een Noorse auto ons bijna een kusje gegeven. Gelukkig ging het nog net goed.

Dat we bij de vorige gletsjer niet aankwamen was niet erg want we gaan nog naar de Nigardbreen. Een bekende gletsjer waar je naar toe kunt lopen. Hier waait het behoorlijk hard dus we moeten weer wat warmers aantrekken. Aangezien de spieren en knieën niet meer al te best zijn besluiten we om met een bootje er naar toe te gaan. Het laatste stukje van 15 minuten moet je zelf naar de gletsjer lopen. Het is een grote gletsjer met prachtige blauwe kleuren die helaas afgezet is met een lint. Als je iets verder door loopt kun je er wel komen dus wij doen dat en genieten van dichtbij van de kleuren en de grootte van de gletsjer. Wat voel je je klein als je naast die ijsmassa staat. Als we het gezien hebben moeten we weer op zoek naar de weg. Al die rotsen lijken best op elkaar dus even zoeken welke richting we op moeten. Toch handig van die rode T’s die op stenen staan. Het is driekwartier klauteren naar de parkeerplaats. Ondertussen gaat de wind liggen en wordt het alweer een stuk warmer. De wandeling was goed te doen, als je knieën tenminste meewerken hè mam?!.