Ons Bakbeest

Vandaag worden we weer wakker met een wolkeloze hemel en een stralende zon. We willen met de bus naar Maurach om daar boven op de berg te genieten en niet zoveel inspanning te leveren. Even een dagje rustig aan doen.

Tjonge het valt niet mee om met de bus naar Maurach te gaan. Na een paar rondjes door het dorp komen we uiteindelijk in Maurach terecht. De bussen in het buitenland gaan altijd anders dan je denkt! Als je dan eenmaal boven bent dan heb je toch een prachtig uitzicht. Rondom ons zijn alleen maar bergen.

We vermaken ons prima bij de berghut, vol in de zon. De gevoelstemperatuur ligt weer behoorlijk hoog. ‘s middags gaan we nog een kleine, maar intensieve wandeling maken. Hier is bijna geen mens te vinden, zodat Jos en Ilse sleetje kunnen rijden. Het enige nadeel is, dat wat je naar beneden sleet moet je ook weer naar boven klimmen. En dat in de volle zon, dat    valt niet mee.

Weer een prachtige dag. De terugreis met de bus ging wel in één keer goed 😉

Sleetje rijden kan in de meeste plaatsen alleen ‘s avonds als de piste gesloten is voor het skiën. In Pertisau heb je één echte rodelbaan waar je de hele dag en avond gebruik van kunt maken. Eén keer in het uur kun je je naar boven laten brengen met een pendelbusje. Wij willen de eerste keer zelf naar boven lopen. Het is een wandeling van ruim een kilometer lang en 180 hoogte meters stijgen. Bij het hotel geven ze dat aan als een lichte wandeling. Wij Nederlanders uit een plat land, denken daar anders over. Het wandelpad loopt net naast de rodelbaan met een ruime afscheiding van sneeuw tussen deze twee paden.

Als we na de intensieve klim boven zijn gaan we eerst bijkomen in de berghut en genieten we van het mooie uitzicht.

We snappen nu ook waarom de afscheiding zo hoog is tussen wandelpad  en rodelbaan. Juist op de punten waar die afscheiding                 er niet of haast niet meer  is, word je er naar toegetrokken om even over het wandelpad te willen. Je krijgt dan wel de mooiste effecten. Niet alleen wij genieten er van, maar ook de toeschouwers.

   Na het middag eten willen we nog wel een keertje sleetje rijden. En nu willen we wel de langste rodelbaan in de omgeving. Wij met de bus naar Eben (ja, ja deze keer rechtstreeks). We denken dat we weten waar het begin van de rodelbaan is, maar…. Waar zijn de mensen? waar zijn de sleetjes? Na wat navragen staan we inderdaad bij de rodelbaan, maar dan had je zelf een slee mee moeten nemen met de bus. Ach we hebben vakantie en lopen al vast een stuk  terug richting Maurach, beter lopen dan een half uur wachten bij de bushalte.  Ilse en Jos willen nog heel graag een keer sleeën en gaan in Pertisau tegen de tijd dat het donker gaat worden nog één keer van de rodelbaan. Helaas is hier geen beeldmateriaal van. Ilse heeft het gepresteerd om haar slee boven op de afscheiding tussen looppad en rodelbaan te parkeren en lag zij verstopt achter de afscheiding, kwijt!!!

Weer een leuke dag. De zon is niet zichtbaar geweest, voor wintersport was het wel warm met 6 graden. Elk nadeel heb z’n voordeel. Dus nu ontstaan er grote enorm grote plassen waar je enorm hard in kunt stampen 🙂

De zon schijnt alweer, tijd voor een laatste kleine wandeling.

Aan het begin van de wandeling vinden wij dat we alweer uit mogen rusten van de wandeling door het dorp. Lopen in de sneeuw is namelijk best vermoeiend voor je spieren. Sleetje rijden is daarentegen goed voor blauwe plekken!! We genieten volop in de zon,  kijkend naar de langlaufers die langskomen.

We horen en zien een (kleine) lawine van de berg afkomen. Deze is niet gevaarlijk omdat deze van een berg afkomt die zo steil is dat je er niet kunt wandelen en beneden aan de berg geen weg is in de winter.  Op weg naar de berghut horen we regelmatig het geluid van lawines, die enorm groot moeten zijn geweest. De zon staat pal op de bergen waardoor de ene na de andere lawine naar beneden komt. De bomen staan niet meer in de weg, waardoor we de lawines goed kunnen zien. Deze lawines lijken meer op grote watervallen. Dit komt doordat de sneeuw al een tijdje ligt en het al een paar dagen boven nul is. Als er maar een klein stukje sneeuw naar beneden rolt kan er een lawine ontstaan.

 Bij de berghut konden we volop in de zon zitten en kijken naar al de lawines. Wat een enorm natuurgeweld zeg.

Als we terug naar het dorp gaan moeten we een andere weg nemen, omdat de weg die langs de noordkant van de berg ligt nu een beetje in de zon komt. Hierdoor zouden er lawines kunnen ontstaan. Het is veiliger om de weg te nemen die midden in het dal loopt. Hier is de afstand tot de berg zo groot dat het veilig is.