Ons Bakbeest

12 november 2021
Wij zijn al een uur voor vertrek helemaal klaar. We besluiten om vast lopend richting Sumith te gaan, nog één keer genieten van deze geweldige plek. Na een uur worden we opgepikt door de eigenaar met de jeep.

In Dambulla bezoeken we de groothandel van groente en fruit. Wat een bedrijvigheid. Als toerist kan je hier makkelijk tussendoor lopen, ze snappen wel dat we geen baal met pepers willen kopen.

In Kandy gaan we naar een ongerept stukje oerwoud, Udawattekele Sanctuary. De meest mooie vogels zijn hier te vinden. Sumith is best wel lang bezig om kaartjes te kopen… hij komt met een spuitbus bij ons….Door de vele regen zijn er dit jaar veel bloedzuigers. Sokken over de broekspijpen zodat ze niet gelijk bij je schoenen naar binnen kunnen kruipen. Zitten ze op je dan met de spray te lijf gaan. Ze laten dan makkelijker los… Klein detail: we hadden een korte broek en lage schoenen aan, dus broek bij de sokken in ging niet zo goed.
Wij hebben niet zoveel van het bos gezien, het was een rondje rennen en niet stil staan, anders had je teveel bloedzuigers op je schoenen zitten. Wat wil je als je 10 ogen hebt, dan hebben ze je heel snel in de gaten. (en 32 hersenen en 300 tanden. Hans wil ze nu onder een microscoop bekijken, ik ben geen microscoop nodig ben een plaatjes denker, kan het al zo voor mij zien, dat het gewoon monsters zijn)
Nou die beestjes kruipen dwars door je sokken heen. Ik ben leeg gezogen.. Voor we in de auto stapten hebben wij onze sokken binnenste buiten gekeerd en vonden nog de nodige bloedzuigers en een bloedbad op mijn benen en voeten.

Daarna was het opnieuw een belevenis om bij de volgende hut te komen. Het laatste stuk gaan we in de tuk tuk. De weg is steil en vol met gaten. We worden in de buurt van onze hut afgezet. Een steile klim met haarspeldbochten om bij de hut te komen. Het restaurant zit een stuk lager. We komen zo super getraind terug. Ook hier kunnen bloedzuigers zijn.. Check.. check.. check..

13 november 2021
Een dag in het regenwoud. We maken rond 6 uur een wandeling op het terrein van Polwaththa Eco Lodge. Je hoort haast geen vogels, of het komt door de vele regen die hier gevallen is… of….geen idee. Ondanks dat, is het een mooie wandeling. Een slang steekt razendsnel de weg over, pal voor onze voeten. Voordat die in het gras verdwijnt staat ie mooi met zijn kop een paar tellen rechtop.
We kunnen wel van het uitzicht genieten. Normaal kan je de bergen niet zien vanwege de bewolking die er altijd hangt, nu zijn ze een beetje zichtbaar.
Aan het begin van de middag en rond 16 uur maken we opnieuw een rondje, maar nee voor vogels is het vandaag niet de juiste dag.

14 november 2021
De dag begint droog met een zonnetje, we horen en zien nu al meer vogels dan de afgelopen dagen. In het regenwoud blijft het lastig om vogels goed vast te leggen.
Kandy verlaten zonder de Temple of the Tooth te bezoeken kan niet. Wel een dingetje dat mijn bloedzuigers plekken nog steeds na bloeden. Met sokken en schoenen aan geen probleem. Het is een tempel en je moet dan echt weer met de voeten bloot. Niemand heeft pleisters, met regelmatig voeten wassen een papiertje op de wonden drukken, gaat het goed.
Het is duidelijk te merken dat dit het meest heilige Boeddhistische pelgrimsoord is. Lange rijen mensen die komen voor de linkerbovenhoektand van Boeddha, die hier bewaard wordt in zeven gouden kistjes die in elkaar passen.

Hierna volgt een mooie tocht door de bergen naar Kitulgala waar we bij Borderlands een paar dagen verblijven. Een hut met uitzicht op de stroomversnelling van de rivier Kelaniya, met daar achter de bergen. Het uitzicht veranderd regelmatig. Momenten dat de zon doorbreekt en de bewolking om hoog trekt.
Hier heeft het de laatste maanden enorm veel geregend. We kunnen bijna niet geloven dat de brede rivier een maand geleden nog zeker 3 meter hoger stond. De zitplaatsen boven het water stonden toen in het water.
15 en 16 november 2021.
We trekken er weinig op uit, tot rust komen gaat heel goed.
Ik gil het hele woud bij elkaar als opnieuw hier de grote zweepspin bij mij in de open wc zit.
Gelukkig hoort Hans mij ondanks het geluid van de rivier en komt tussen mij en de spin staan. Hans heeft toch ook geen trek om deze grote jongen op te pakken met een papiertje.

Wij zijn de enige gasten en ze zijn bezig de lounge te verbouwen. Wij hebben al een prachtige plek aan de rivier. Deze wordt nog aangenamer gemaakt als ze zitzakken uit de lounge komen brengen. Ook de heerlijke lunch met o.a vers fruit en pannenkoeken worden in onze kamer geserveerd.
Op een droog moment gaan we met Sumith een wandeling maken. We kunnen de rivier met een hangbrug oversteken. De vogels zijn nog wel verregend. Mooi om te zien hoe de mensen hier in eenvoud leven, hun kleine theeplantages om hun huis hebben. Het droge moment veranderd weer in een behoorlijke regenbui, toch wel erg fijn om er op uit te trekken.
Wasgoed heeft hier dagen nodig om droog te worden.

17 november 2021
Vandaag komen we in het thee gebied, zo anders en zo mooi al die heuvels met de theeplantages. Het is niet mogelijk een stuk met de trein af te leggen vanwege corona. Met de auto zien we regelmatig waar de trein kan rijden.
Nuwara Eliya wordt Little England genoemd, dat is wel duidelijk als je de prachtige Engelse theehuizen ziet.

We maken een wandeling bij de theeplantages. Wat is het zwaar werk voor de hardwerkende vrouwen, 18 kilo theeblaadjes plukken per dag. Heb je dat voor de lunch nog niet gehaald, dan moet je na de lunch weer verder. Het advies om een fleece aan te doen volgen wij braaf op. Met het moordende tempo van Sumith de heuvel op, is dat echt niet nodig. We komen uit bij Lover’s Leap Waterfall die 30 meter naar beneden stort. We komen een duizendpoot tegen die zeker 25 cm lang is. Die vind ik dan niet eng.

Ferncliff Bungalow is tevens typisch Engels. We zitten hoger in de bergen, de openhaard wordt aangedaan als wij binnen komen.
Zelfs een kruik wordt in ons bed gelegd, die wij midden in de nacht het bed uitwerken, want zo koud is het nu ook weer niet. De kleding droogt hier wel weer. En wat is het hier stil zeg, als je het buiten slapen gewend bent met alle geluiden van de natuur.

18 november 2021
Waarom we al om half 6 vertrekken is niet echt duidelijk, zoveel toeristen zijn er toch niet…? Sumith heeft een busje geregeld zodat we naar Horton Plains gebracht worden, met zijn auto is dat niet te doen. Halverwege stoppen we voor een ontbijt bij een lokaal eettentje. Chauffeurs krijgen niet altijd een packed-breakfast mee waar wij als toerist dat wel krijgen. We eten roti met spicy kokos sambal, zo lekker. Aan mijn gezicht is te zien dat ik het lekker vind en “moet” dan nog een roti nemen.

We gaan het vandaag rustig aan doen in de hoogvlakte. Een mooie wandeling die uitkomt bij World’s End. Vandaag lijkt het zeker het eind van de wereld. Normaal zou je een prachtig uitzicht over de uitgestrekte vlakte hebben tot aan de Indische Oceaan. Nu is het dal en de vlakte vol door laaghangende wolken. Het blijft een bijzonder gezicht.

Hoe langer we wandelen hoe meer blauwe lucht erbij komt. Fijn dat we zo vroeg begonnen zijn, dat scheelt met de warmte.

Terug in Nuwara Eliya wandelen we door het Victoria Park, het is dat het op ons lijstje met to-do dingen stond, eigenlijk zijn we door de lange dag moe en willen we terug naar ons Engelse onderkomen.