Ons Bakbeest

Dag 7

Goedemorgen, weer een nieuwe zonnige dag in Canada. De wolken zijn nog bezig om uit het dal op te stijgen, maar daar achter is het zonnig. Om stipt zeven uur zitten wij als eerste bij het ontbijt. Een uur later zitten we al in de auto. Dat hebben we snel gedaan. De auto geeft aan dat het 10 graden is. Dat is al 2 graden warmer dan gisteren. Ik denk dat ik mijn bikini alvast bij de hand houd.

Het eerste stuk is een bekende route en toch een beetje anders dan gisteren. Nu zien we het landschap met mooi weer en zijn alle bergtoppen zichtbaar. We maken nog één stop in Revelstoke National Park bij Giant Cedars. Het is een boardwalk van 500 meter door een bos met reuzenbomen. Wauw, wat is dit een prachtig pad. Het is net een sprookjesbos. De bomen zijn zo groot dat wij ons best klein voelen. De grond is bedekt met groene planten (o.a. varens) die mooi afsteken tegen de bruine kleur van de boomstammen. Wij hebben enorm genoten van dit korte wandelpad.

We verlaten Revelstoke NP en je rijdt zo door naar Glacier NP. We rijden een nieuwe tijdzone in. De klok gaat een uur vooruit. Dit park is veel moeilijker begaanbaar. De meeste wandelingen zijn té lang en té zwaar voor ons. De enige wandeling die wij maken is de Hemlock Groove. Het pad is vergelijkbaar met het vorige alleen dan nog korter. Ook dit is een prachtig bos, maar kan niet tippen aan de vorige. De route er doorheen is wel echt prachtig.
Op het hoogste punt bij Rogers Pass stoppen we om dit mooie uitzicht vast te leggen.

Het dal wordt steeds breder en we rijden langs een rivier. Bergen, rivier, dennenbomen. Als dit geen Canada meer is dan weet ik het ook niet meer. Het voldoet echt aan het plaatje.

We verlaten park nummer twee en rijden park nummer drie binnen. Zoveel nationale parken op één route is wel erg bijzonder. De route is dan ook een echte scenic highway. We rijden Yoho in en rijden als eerste naar Emerald Lake. Dit meer staat hoog op ons wensenlijstje. Met ons zijn er honderden anderen die het ook van hun lijstje willen strepen. De parkeerplaats is vol en de auto’s staan tot een paar kilometer verderop geparkeerd. Gelukkig rijdt er een auto weg en kunnen we relatief dichtbij parkeren. De plaatjes van dit meer zijn zo mooi dat je het idee hebt dat het alleen maar tegen kan vallen. Gelukkig is dat niet het geval. We hebben prachtig weer en het water is echt zo mooi blauw als op alle plaatjes. We vinden een picknickplaats aan het water en genieten van het uitzicht. Stil zitten met zo’n uitzicht is wel moeilijk. Elke keer valt het licht anders op het water en lijken de kleuren te veranderen. Na onze uitgebreidde lunch gaan we verder op ontdekkingstocht. We proberen de bekende plaatjes na te maken. Dat lukt aardig. We lopen een rondje over het terrein van de lodge. Je zou hier maar verblijven. Wat moet dat prachtig zijn. Vanaf deze kant lijkt het water nog veel blauwer. Aan alles komt een eind dus we moeten afscheid nemen van dit prachtige meer.

We moeten nog verder, maar niet voordat we de andere bezienswaardigheden van dit park bezocht hebben. De volgende stop is bij Natural Bridge. De brug zelf vond ik niet zo heel interessant, maar het uitzicht rondom is wel schitterend. In deze omgeving verwacht ik toch echt een beer, maar die laat zich nog steeds niet zien.

We rijden nog verder het park in om de Takakkaw Falls te bekijken. De weg wordt op één plaats zo smal, stijl en met haarspeltbochten dat er speciale aanwijzingen hangen om met je camper omhoog te komen. Dan moet je een aantal keren steken. Het houdt ze niet tegen om boven te komen. De zon staat precies goed dat de waterval prachtig verlicht wordt en we regelmatig een regenboog in de waterval zien. We zijn al echt ingeburgerd, want we lopen in ons T-shirt terwijl het een graad of 12 is. Met een graad of 15 en zon is het hier al heerlijk weer en lijkt het veel warmer dan 15 graden in Nederland.

Het is tijd om het park te verlaten en door te rijden naar het hotel in Banff. De Rocky Mountains zijn zo prachtig en de zon staat al wat lager waardoor het nog mooier wordt. We krijgen er geen genoeg van. Dat het nog een uurtje rijden is over de Trans Canada Highway is dan ook geen straf. We genieten van elk moment. Om half zeven komen we aan bij het hotel dat midden in Banff is gelegen. De energie is op voor vandaag. We gaan voor een restaurant op loopafstand en dat is Chili’s. Een keten die ik ken vanuit Amerika. De Canadese variant is iets anders, maar het eten smaakt er net zo goed. Half slapend lopen we terug naar het hotel. Wat een prachtige dag was het.

Dag 8

Vannacht hebben mama en ik een logeerpartijtje gehouden. Wij wilden vroeg op en samen er op uit gaan waardoor ze bij mij op de kamer kwam slapen. Zo heel veel geslapen heb ik niet. Volgens mij hoort dat ook bij een slaapfeestje. We hadden het zo heet op de kamer dat we het raam en de balkondeur open hadden gedaan. Gevolg was dat ik vannacht om half vier wakker werd van de kou en daarna niet meer kon slapen. Om half vijf stond ik al onder de douche om op te warmen en vervolgens aan een kop koffie. Om zes uur stonden wij al in de startblokken om te vertrekken. We waren even vergeten dat we over waren gegaan naar een andere tijdzone en de zon pas een uur later op komt. Als het enigszins licht is gaan wij met de auto naar Vermillion Lakes Scenic Drive. Een korte route langs een aantal prachtige meren. Het is alleen ijskoud. Letterlijk, want het was 0 graden. Het is mooi om te zien hoe de zon langzaam de bergen in het zonnetje zet. De natuur zien ontwaken blijft toch bijzonder. De nevel trekt over het water heen. We blijven enthousiast speuren naar een beer. We worden niet beloond. Ik kan me daardoor nog steeds moeilijk voorstellen dat er echt beren te zien zijn. Gewapend met thermo ondergoed, sjaal en handschoenen durven we het aan om af en toe uit de auto te komen. De vlonders zijn zelfs bevroren.

We hebben de smaak te pakken en rijden door naar Mount Norquay om te genieten van het uitzicht op Banff en de Vermillion Lakes. Het uitzicht hebben we nog niet gezien, maar het is nu al de moeite waard. Langs de kant van de weg staat een groep van 8 wapiti herten.

We rijden eerst te ver door tot het ski resort en spotten nog een roofvogel. Het lukt nog niet om te achterhalen wat we gespot hebben. We rijden een stukje terug en vinden dan het juiste uitzichtpunt. Het gras is hier nog bevroren. Dat heet dan zomer? Momenteel voelt het alsof ik op wintersport ben. Het hele dorp Banff straalt die sfeer ook uit. Het lijkt eerder op Oostenrijk dan op Canada. Om kwart over acht zijn we terug bij het hotel en hebben wij er al een halve dag op zitten.

Het ontbijt hebben wij nu wel verdient. Ik leef mij uit op het vezelrijke brood, bacon, gebakken aardappels, muffins. Het smaakt allemaal erg goed. We maken ons klaar voor de rest van de dag en gaan wandelen bij Cave & Basin. We lopen eerst een korte boardwalk door het bos en langs een water. Dat er warmwaterbronnen zijn is ook wel duidelijk. De rotte eierenlucht komt ons tegemoet. Ik ben er al een beetje aan gewend, want wat kunnen de mannen toch stinken. Vanaf de boardwalk spot ik een kleine slang in het water. Later lezen we op een bord dat het vrij bijzonder is om hier een slang te zien. Ga je naar Canada om beren te spotten. Kom je een slang tegen. Dat is toch het laatste wat ik verwacht had om tegen te komen.

We lopen ook de Marsh Loop. Een eenvoudige wandeling waarbij we langs de rivier lopen. Dit water is ook al zo blauw dat je bijna zou denken dat er sprake is van sabotage. Wie drupt er dagelijks kleurstof in dit water? De temperatuur loopt op en inmiddels heb ik het bloedheet in mijn 30 lagen kleding. Er kunnen steeds meer lagen kleding uit. We bereiken zelfs de 22 graden vandaag. Wat een verschil op één dag.

Tegen het middaguur rijden we naar Lake Minnewanka net buiten Banff. Ook dit is een scenic drive langs verschillende meren. Als eerste bereiken we de Cascade Ponds. Ook dit water komt rechtstreeks uit een plaatjesboek. Edgar en Joran zijn het nu al zat en blijven zitten op een bankje. Wij lopen nog een stukje om het water. Wat is dit intens genieten. We hebben het geluk een Colombiaanse grond eekhoorn van dichtbij te mogen bewonderen. Het beestje lijkt zich totaal niet aan ons te storen.

De weg gaat verder naar Johnnson Lake. Ik vraag me af of we nog moe gaan worden van alle meren. Tot nu toe zijn ze prachtig en allemaal weer heel verschillend. Het is alleen zo moeilijk om te beschrijven hoe mooi ze zijn. Een kleuren woordenboek zou hierbij van pas komen. Dit meer is erg geliefd bij de inwoners. Ik dacht al een beetje gewend te zijn aan de temperatuur, maar zwemmen in dit water gaat mij toch echt te ver. Ik krijg het al koud als ik er naar kijk. Wij zoeken liever nog wat verwarming bij een kopje koffie/thee met een muffin. Edgar en Joran zijn het zat, en wij zijn hen. Tijd om terug te gaan naar het hotel. Bij de supermarkt halen we warme kip met stokbrood. Je moet wel een beetje creatief worden om iets te bedenken als brood niet aanwezig is.

Na de lunch gaan mama en ik samen op pad. Het is zo mooi weer dat wij het jammer vinden om de middag in onze kamer door te brengen. Op de planning staat Tunnel Mountain Drive. Een korte scenic drive waarbij we als eerste bij Suprise Corner uit komen. Vanaf dit punt heb je prachtig zicht op Bow River en het Fairmont Hotel in Banff. Jammer genoeg staat de zon niet goed om foto’s te maken. Bij Hoodoos Viewpoint stappen we nog een keer uit. Dit is echt een heel gaaf uitzichtpunt. We staan nu nog een stuk hoger en hebben zicht op de vallei met de Bow River en de bergketens van de Rockies. Hier willen we morgen nog wel een keer terug komen met beter licht en om het te laten zien aan de mannen.

We rijden terug naar Banff waar we een kop koffie drinken met wat lekkers. Helaas is het koffietentje waar we heen wilden al gesloten. Gelukkig barst het van de koffie zaakjes in het dorp en kunnen we toch nog genieten van een heerlijke cappuccino. Als laatste moeten we nog boodschappen doen. Normaal gesproken vind ik dat wel leuk in het buitenland, maar dit is vermoeiend. Het is een kleine winkel en hutje mutje vol. Het is een lange zoektocht naar dat wat we nodig hebben. Als we weer terug zijn op de kamer is de energie op. We gaan onze benen laten uitrusten in het warme water van de hottub. Deze is in de openlucht waardoor de stoom niet binnen 5 seconden uit je oren komt, maar na 5 minuten. Ik kan me voorstellen dat het in de winter met -20 aangenaam zal zijn. Al wordt het dan nog een uitdaging om je haren niet te laten bevriezen. Om half zeven lopen we het dorp in naar Indian Curry House waar we heerlijk hebben gegeten.

Dag 9

Om half acht zitten we aan het ontbijt. Papa, Edgar en Joran in het hotel en mama en ik op de kamer. Ik slaap in een ander hotel en het is niet mogelijk om ontbijt bij te boeken. Wij komen niks te kort, want in het hotel zit een café waar genoeg lekkers te koop is. Ik haal er frambozen/courgette brood en limoen/kokos/banenbrood. De eerste is een verrassend lekkere combinatie en een hele maaltijd. Met wat fruit er bij hebben wij een prima ontbijt. Ook de heren hebben lekker gegeten. Om half negen zitten we in de auto naar de Hoodoos Viewpoint. Het is vandaag al heerlijk warm buiten met 13 graden. Het is zwaar bewolkt met een klein zonnetje. We lopen naar verschillende uitzichtpunten. Als we terug zijn in de auto begint het te regenen. Dat was niet voorspelt…. Om de tijd wat op te vullen voor de volgende activiteit rijden we nog een keer over de Vermillion Lakes scenic drive. Een heel ander gezicht dan met zonsopgang en ook nu erg prachtig met de weerspiegeling van de donkere wolken.

We laten ons niet tegen houden door een beetje regen en houden ons gewoon aan de planning. De naam Sunshine Village belooft veel goeds. De plaatsnaam klopt helemaal, want hoe dichter bij we komen hoe beter het weer wordt. Het is fris en met genoeg laagjes kleding aan gaan we met de Sunshine Gondola de berg op. Het duurt 25 minuten om met de gondel naar de top te gaan. Onderweg zien we Columbian Ground Squirels en drie marmotten. Als we boven zijn stappen we over op de stoeltjeslift die ons in 7 minuten naar de top brengt. Het is een hele onderneming om er te komen. Deze kabelbaan is een stuk minder bekend dan die in Banff waardoor het hier niet zo druk is. Het uitzicht op de top is echt adembenemend. We lopen een stukje naar beneden zodat we aan de achterkant van de berg uitzicht hebben op drie prachtige, blauwe meren. De zon doet hard haar best om door de wolken te schijnen. Gelukkig heb ik mijn sjaal en handschoenen mee, want hier boven is het knap koud. De eekhoorntjes zijn niet bang en komen vrij dicht bij ons en gaan poseren voor de foto.

In de verte zien we twee elks. We lopen nog verder naar beneden en lopen langs één van de drie meertjes. Het wandelpad is heel mooi. Overal groeien bloemen. Het lijkt een beetje op wolgras. Je hoort het gefluit van de eekhoorntjes. De hellingen zijn intens groen met hier en daar een rode gloed. Wat is het hier mooi. In een paar uur lopen we van het bergstation van de stoeltjeslift naar het dalstation van de stoeltjeslift. Het weer wordt als maar mooier en ondertussen kunnen de lagen kleding weer uit. Om één uur zijn we terug bij de auto.

We rijden naar de Bow Valley Road. Dit is een weg die parellel loopt aan de Trans Canada Highway, maar dan meer door de bossen met verschillende uitzichtpunten. Je hebt hier ook meer kans op het spotten van wildlife. Bij de eerste picknickplaats aan deze weg gaan we picknicken. De benen zijn moe en hebben even rust nodig en de maag kan wel weer wat voeding gebruiken. Het is een lekkere lunch die nog een stukje leuker en lekkerder wordt als we een zak perziken krijgen van Canadezen. Zij hadden een doos van 8 kilo gekocht. Probeer die maar met 2 man op te krijgen voordat ze verrot zijn. Wij smullen er van. Als mama naar het toilet is geweest komt ze enthousiast ons halen, want er staat een kudde big horn sheeps bij de rivier. Wij sprinten er naar toe, maar helaas zijn ze weg. We lopen een eindje langs het water en daar staan ze met z’n tienen. We zijn helemaal blij dat we ze toch ook gezien hebben. Met een volle buik gaan wij verder.

We speuren de hele bossen af, maar geen beer die zich laat zien. Het is vast veel te warm voor een beer. De temperatuur is opgelopen tot 24 graden. We maken genoeg korte stops om te genieten van het uitzicht. Alles is hier prachtig. Bij Johnston Canyon moeten we eerst 10 rondjes rijden over de parkeerplaats om een plekje te vinden. De hele weg kom je bijna geen mens tegen en dan is het hier verschrikkelijk druk. We wandelen door de canyon tot aan Lower Falls. Het is een mooie wandelroute, maar het kan niet tippen aan onze geweldige ochtend.

Het was een korte reisdag van een uur, maar er is onderweg zoveel te zien en te beleven dat we er nog lang niet zijn. Bij Castle Mountain stoppen we nog voor het uitzicht en dan rijden we toch echt door naar onze eindbestemming. Het is al half zes als we inchecken. We hebben een grote kamer met een zithoek. Voordat we gaan eten gaan we even uitrusten. Het was een intensieve dag. Om zeven uur rijden we naar Bill Peyto Café. Het is 500 meter hier vandaan, maar de benen kunnen echt niet meer. Het is er druk en we moeten nog even wachten voordat we aan tafel kunnen. Het eten en vooral de burgers smaken hier erg goed. We nemen voor het eerst ook een toetje, maar dat is wel erg mierzoet. Na acht uur zijn we terug op de kamer en duiken gelijk ons bed in.