Ons Bakbeest

Dag 13

Man, wat kan ik slapen zeg. Met de kippen op stok en slapen tot half zeven. Afgelopen week hebben we veel mooie dagen gehad, maar ook erg intensief. Ik merk dat de energie zo ondertussen op is en de benen ook wel even klaar zijn met wandelen. Het is fijn dat de rest daar ook last van heeft en we vandaag een dagje rustig aan doen. Het weer zou ook niet zo best zijn. Komt dat even goed uit. Als ik door het raam kijk is mijn uitzicht verdwenen. De wolken hangen erg laag en bedekken alle bergen. Hopelijk trekken ze nog op, want om elf uur gaan we met de kabelbaan de berg op.

Om acht uur gaan we ontbijten in het hostel. Niet aanschuiven, maar zelf aan het werk om iets lekkers op tafel te krijgen. Spek uit de oven, gebakken eieren met kaas, opgewarmde broodjes, yoghurt. We komen niks te kort. We zijn zo vroeg klaar met het ontbijt dat we nog iets kunnen ondernemen. We rijden naar Pyramid Lake. Een meer dat bekend staat om een prachtig eilandje dat te bereiken is via een houten brug. De wolken trekken omhoog en de eerste zonnestralen vallen op het meer. De bomen en brug weerspiegelen in het water met op de achtergrond een strookje laaghangende bewolking. Het is schitterend.

Daarna rijden we door naar de Skytram. Het is het weekend van Labor Day. Een belangrijke dag voor de Canadezen. Het zou daardoor erg druk zijn, maar wij merken er niks van. De Skytram pakt het serieus aan. Ze doen net alsof je met het vliegtuig gaat. Je krijgt een boardingpass. Het wordt omgeroepen als je moet boarden en wanneer de last call is. Als we bij de “gate” staan krijgen we instructies en kunnen we de lucht in. Het is een kort tochtje waarbij we door de wolken heen gaan. Ja, het is net een echt vliegtuig. Vanaf onze eindbestemming hebben we prachtig zicht op het dorp Jasper dat in de vorm van een J is. We zien alle omliggende meren en zien ook Pyramid Lake waar we vanochtend geweest zijn. De laaghangende wolken zijn juist heel mooi. Als de zon doorbreekt worden alle meren prachtig verlicht en zien we de groene en blauwe kleuren nog beter. Het is negen graden boven op de berg en met het zonnetje er bij voelt het heerlijk aan. In het dal regent het, want we zien de regenboog als we weer naar beneden gaan. Het uitzicht was prachtig. Voor de wandelingen moet je hier niet zijn. Het is één grote kale berg met rotsblokken en één pad berg op. Voor de wandelingen kun je beter naar Sunshine Village in Banff.

Om half één zijn we terug in het dorp waar we inkopen doen voor de lunch. Alle wolken zijn opgetrokken en het is knap warm geworden. We gaan picknicken bij Beauvert Lake. Dat meer vonden wij van bovenaf gezien het mooist. Ook vanaf de grond is het prachtig. Het water is weer zo blauw en zo ontzettend helder. Alle lagen kleding kunnen uit en ik dommel even weg in mijn stoel. Het is zo warm dat ik verkoeling zoek in de schaduw. We horen en zien twee roofvogels ruzie maken. Ik pak mijn verrekijker er bij, maar kan het niet zo goed zien vanwege het tegenlicht. Even later komt mama naar mij toe met een foto van de andere roofvogel. Was het een Bald Eagle. Ik heb de vogel wel zien vliegen, maar niet kunnen zien dat het een bald eagle was. Ik ben wel een beetje jaloers dat zij hem (goed) gezien heeft. Op de terugweg staat er een groep Wapiti’s langs de weg te grazen. We stoppen op de vluchtstrook om ze te bekijken. Wat zijn ze groot! Om twee uur pakken we onze spullen op en gaan terug naar de kamer om een kopje koffie te drinken. Edgar en Joran blijven daar en ik ga samen met papa en mama terug naar de meren. We brengen een bezoek aan Lake Annette en Lake Edith. Donkere wolken komen aangedreven en de eerste druppels vallen. Dappere Canadezen gaan zwemmen in dit meer. Ik krijg het al koud als ik naar ze kijk. Ook met regen blijft deze omgeving prachtig.

Op de terugweg komen we opnieuw een Wapiti tegen langs de kant van de weg. Ik zou hem bijna kunnen aaien zo dicht bij staat het dier. Als we terug zijn in het hotel gaan we nog even naar het zwembad. Dat was geen succes. De Canadezen houden nogal van uitersten. Dit is de heetste hottub tot nu toe. Ik kom er niet verder in dan tot aan mijn knieën. Het zwembad zelf is net zo koud als de meren hier. Het was dan ook een kort bezoekje. Tegen etenstijd rijden we naar het hostel toe waar we pizza gaan eten. Wat hebben we ontzettend geluk gehad met het weer. Een regendag met een graad of 10 werd een hele zonnige dag met 23 graden. De inspanningen zijn beperkt gebleven en de benen zijn lekker tot rust gekomen.

Een rustige dag en 10 uur slaap doet de mens goed. Als ik wakker word is de bewolking nog laag, maar daarachter schijnt de zon. Het belooft een zonnige en vooral warme dag te worden. Om kwart over acht gaan we ontbijten in het hostel. Het kost behoorlijk wat tijd om alles klaar te maken en af te wassen. We kopen alvast tickets voor de boottocht op Maligne Lake en vertrekken rond half tien. Eerst tanken en langs de supermarkt om verse broodjes te halen voor de lunch. Om tien uur maken we onze eerste stop bij de zesde brug van de Maligne Canyon. Het enige wat je hier ziet is een snelstromende rivier. Niet heel bijzonder. Door naar de vijfde brug waar al iets meer zichtbaar is van de canyon. De zon schijnt vol op en in de zon is het al heerlijk warm aan het worden. Vanaf Maligne Canyon Viewpoint hebben we prachtig zicht op de omgeving. Je hoort alleen het water stromen diep in de canyon. We rijden naar het beginpunt van de canyon en wandelen vanaf het restaurant langs de canyon naar de eerste brug. Wauw, wat is dit indrukwekkend. Het water drukt zicht door de canyon en valt dan honderd meter naar beneden. Een prachtige waterval in een oase van groen en glad geslepen rotsen. We lopen verder naar de tweede brug en zien een rotsblok tussen de canyon in hangen. Bovenop de rots groeit nog een boompje. De zonnestralen schijnen door het mos op de nevel van de canyon. Het is erg indrukwekkend. Het pad langs de canyon naar de derde brug is behoorlijk berg af, wel erg mooi. Bij de derde brug gaat het water zo hard door de canyon dat je nat wordt van alle druppels. De zon verlicht alle druppels zo mooi dat het net sneeuw lijkt. Na de derde brug vinden we het mooi geweest en lopen terug naar de auto. Nu we berg op lopen hebben we pas door hoe ver we gedaald zijn. De dikke vesten kunnen weer uit. Bloedje heet hier in Canada.

We rijden verder naar Maligne Lake en maken onderweg een stop bij Medicine Lake. Het meer is niet zo mooi als alle anderen, maar de omgeving maakt het wel schitterend. Steile bergwanden rijzen op uit het niets. Voor mijn gevoel zijn ze bijna 90 graden omhoog. De weg gaat verder langs het meer voor een kilometer of tien. Daarna volgen we de rivier die uit komt in Maligne Lake. Het is al lunchtijd als we aan komen. We vinden een bankje aan het meer. Het is hier goed toefen. De broekspijpen kunnen afgeritst worden. Het is 25 graden. Elke dag is het weer genieten van het picknicken. Broodjes en lekkernijen zijn volop verkrijgbaar. Fruit, yoghurt, cup a soup met koffie/thee in een prachtige omgeving verveelt niet snel. De roofvogels vliegen hoog in de lucht. Nu ik weet dat het een bald eagle kan zijn pak ik snel mijn verrekijker. Wat een geluk heb ik. Het is inderdaad een bald eagle. Dit keer heb ik hem heel goed kunnen bewonderen.

We hebben alle tijd om van dit mooie meer te genieten. De boot die wij geboekt hebben vertrekt pas om kwart voor vier. We genieten van de zon en de vele kleine vogeltjes die hier rond hippen. We lopen een stukje verder langs het meer en genieten van het uitzicht dat nog steeds niet verveelt. Er ligt een mooi oud boothuis, rode kayaks op het water en de wolken vandaag zijn nog mooier dan de andere dagen. We vullen met gemak onze tijd totdat we mogen instappen. De boot brengt ons in een half uur naar Spirit Island. Een zeer bekend plaatje van Maligne Lake dat je eigenlijk wel bezocht moet hebben. Je kunt het alleen per boot bereiken. 14km peddelen vinden wij iets té enthousiast. We hebben een boot met mooie ramen die we open kunnen schuiven. De boottocht naar het eiland toe is geweldig. De bergen zijn prachtig met besneeuwde toppen en gletsjers. Hoe verder we varen hoe blauwer het water wordt. We worden overladen met informatie over het meer en de omgeving. Onze gids Alexis weet dit op een hele leuke manier over te brengen. Het enthousiasme spat er van af. Nog leuker is het al we horen dat dit (slechts) de 10^e dag van het seizoen is met mooi weer. Wat voelen wij ons gezegend. We komen aan bij Spirit Island en kunnen vanaf de kant van het meer op het eilandje kijken. Via een boardwalk komen we bij een aantal uitzichtpunten om het perfecte plaatje te schieten. Dat is niet moeilijk, want de omstandigheden zijn perfect. We zijn expres rond vier uur met de boot vertrokken zodat het licht precies goed zou zijn om foto’s te maken. Alle passagiers lopen met een enorme glimlach rond. Wat is dit genieten en zonder dat het enige moeite kost. Met een tevreden gevoel varen we terug. Heerlijk in het zonnetje om energie op te doen voor morgen. Om kwart over vijf zijn we terug. Je ziet dat de zon lager staat en het meer nog mooier is dan vanmiddag.

Papa, mama en ik willen nog heel graag naar Moose Lake toe. Dat schijnt een zeer goede plek te zijn om elanden te spotten. We hebben al vernomen dat ze vandaag gezien zijn. Het is een eenvoudige wandeling van een kilometer door het bos. Onderweg vertellen wandelaars ons dat er 3 elanden zitten. Ik loop nog een stapje harder. Het is een mooi groen meertje midden in de bossen. Omringt met dennenbomen in groen en rode kleuren en op de achtergrond een spitse, grijze bergtop. Waar zijn de elanden? Zal je net zien dat we 3 minuten te laat aan komen. Er staan nog meer mensen en iedereen is muis stil. Je kan een speld horen vallen. Dan ziet mama opeens de eland staan. Heel ver weg langs de rand van het meer. Het dier heeft een goede schutkleur. Met mijn verrekijker kan ik het dier goed zien. De eland blijft stil staan, maar is wel alert. Alleen haar oren flapperen af en toe. We helpen de andere mensen om de eland ook te spotten. Net op dat moment komen er nog twee elanden door het water heen lopen. Ze verstoppen zich daarna snel in de bossen. Deze dag kan echt niet meer stuk. Om half zeven is het echt tijd om terug te rijden naar Jasper. We vallen bijna om van de honger. Eigenlijk is het jammer, want het is nu zo mooi met het licht. De hele weg terug is het genieten van de uitzichten. De verbrandde bomen kleuren zilver door het zonlicht. Wat zou ik graag nog een aantal keren stoppen, maar dan komen we nooit terug. We hebben gehoord dat dit het ideale moment is om wild te spotten. Links, rechts we speuren alles af. Ik schreeuw STOP als ik twee elanden in de berm zie staan. Hop, in de achteruit. Daar staan we dan op 5 meter afstand van een vrouwtjes eland met haar jong. Ongestoord eten ze verder. Hebben we 5 elanden gezien vandaag.

We eten bij Jasper Curry Place. Een heerlijk buffet met verschillende curry’s waarbij je goed moet drinken. Ze zijn nogal pittig. Ze wensen ons een fijne avond toe, want dit is de mooiste dag van het hele jaar. Dat zit er voor ons niet in. Wij gaan direct door naar bed.

Dag 15

We hebben genachtbraakt. Tijdens de boottocht gisteren hoorden we dat het in Jasper heel donker is en tussen 1 en 3 ’s nachts er de juiste omstandigheden zijn om het noorderlicht te zien. Mama is om één uur, twee uur en drie uur er uit geweest en ik om twee uur. Vanuit mijn raam kon ik niet veel zien dus heb ik mijn fleece aangetrokken en ben ik naar buiten gegaan. Het hele hostel was uitgestorven op de nachtreceptioniste na. Wat heeft zij een lange en saaie nacht. De sterren waren prachtig, helaas geen noorderlicht te bekennen. Het was het proberen waard.

Om acht uur zitten we aan het ontbijt. Het is nu wel erg druk in de keuken. Er is een grote groep die de hele keuken terroriseert. Het duurt daardoor nog iets langer voordat we klaar zijn met het eten. Het is al half tien als we de auto in stappen. Al vrij snel rijden we grens over met British Columbia en kan de klok een uur achteruit. Dat komt ons goed uit vandaag. We hebben een lange reisdag van vier uur voor de boeg. We rijden Mount Robson Regional Park binnen met stralend mooi weer. Voor het eerst deze vakantie dat de dag al helder begon. We lopen naar de Overlander Falls. Het is vanaf de snelweg nog een behoorlijk stukje naar beneden wandelen. De waterval is mooi, niet heel indrukwekkend. Ook bij het bezoekerscentrum maken wen een stop om te genieten van het uitzicht op de besneeuwde Mount Robson.

Er moet nog een prachtige wandeling zijn naar Kinney Lake. Het is 4km enkele reis. Als we de hele vakantie nog niet gewandeld hadden zouden we het graag doen. Voor nu is het te veel. Het land is groot en er is zoveel te doen dat er keuzes gemaakt moeten worden. We hebben al zoveel moois gezien met prachtig weer. We stoppen onderweg nog een aantal keren om springende zalmen te spotten. De zalmentrek is begonnen, maar wij hebben ze nog niet gespot.

Na ruim twee uur rijden is het lunchtijd. We hebben een mooie picknickplaats gevonden. Het eten smaakt heerlijk. De warmte is alleen niet te harden. Het is mij even te veel en ik word even hondsberoerd. Ik zoek verkoeling in de schaduw en ben blij dat de poepdoos om de hoek staat. Ik neem even mijn rust in de schaduw en redelijk snel knap ik op. Geen idee waar dit zo snel vandaan kwam. We rijden een kilometer of tien verder naar Blue River Safari. Het is half twee en we moeten nog drie kwartier wachten voordat we mee kunnen met de boot. Het is een rustige dag en daardoor krijgen we een gratis activiteit aangeboden. We mogen twee uur het water op in plaat van 1 uur. Halverwege de bootreis mogen we overstappen op een Jet Boat. Iets minder blij worden we als Joran twee Nederlanders spreekt die ook twee uur het water op zijn geweest en geen beer gezien hebben. Dat wilde ik nou net niet horen. Zie je wel. Die beren bestaan echt niet. . Als echte Hollanders zijn we dol enthousiast. Zo wordt onze rustige dag toch nog behoorlijk vol met zo’n lange boottocht. We stappen aan boord van een catamaran kano. Het is een zelf in elkaar geknutselde boot. Wel stevig en veilig hoor! De boot is muisstil en onze gids Arne (een Belg) geeft ons instructies over hoe we ons moeten gedragen als we een beer zien. We kunnen even “oefenen” als we een Osprey zien. Uit enthousiasme ben je geneigd om te praten/schreeuwen/lachen en dat moet je juist niet doen. Beren worden al bang van mensenstemmen. Heel langzaam varen we over de rivier en speuren alle kanten af. Elke boomstam wordt aangezien voor een beer. Op het water is een klein briesje die er voor zorgt dat we nog net niet weg smelten in onze zwemvesten. Het platform waar we gaan aanmeren is al zichtbaar en nog steeds geen beer gezien. Een oplettende mede-passagier spot net op dat moment beren. Het is een moeder met twee jongen. We zijn op grote afstand, tegen de zon in lopen ze langs het water en ik zie ze niet. Ik maak mij grote zorgen. Ik wil ze ook zien! Langzaam komen we dichterbij. De beren storen zich niet aan onze komst en lopen rustig verder langs het water. Moederbeer voorop en de jongen huppelen er achter aan. We verbazen ons er over dat ze zo moeilijk te spotten zijn. Vanaf deze afstand lijken ze nog niet eens heel groot. We volgen ze en tijdje langs het water zodat iedereen ze goed kan zien en kan proberen vast te leggen. Dat is een hele uitdaging, want ze lopen snel en de boot wiebelt best wel. Wat zitten hier vijf gelukkige mensen. Na twee weken hebben we ein-de-lijk beren gezien. Ze bestaan! De beren gaan het bos in en binnen een paar stappen zijn ze niet meer zichtbaar. Het is dus best moeilijk om een beer tespotten van uit de auto. Het dier moet dan echt langs de kant staan wil je het kunnen zien.

We meren halverwege de boottocht aan en wandelen in een paar minuten naar een mooie waterval. Het is flink zweten in onze zwemvesten. Daarna stappen we over op de jetboat. Dit is echt een boottochtje voor de fun. Deze boot is speciaal gemaakt voor het ondiepe water van de rivier. Het water staat nu extra laag, omdat het ’s nachts vriest en de gletsjer dan niet smelt en dat de enige aanvoer is voor het water. Met behoorlijke snelheid scheren we over het water. Kunnen we even afkoelen. We gaan scherp door de bochten. Het lijkt net mario-kart waarbij je goed door de bochten moet driften. Lijkt me erg leuk om zo’n boot te besturen. In een half uurtje zijn we flink uitgewaaid en mogen we weer opwarmen aan boord van de catamaran. De beren laten zich niet nog een keer zien. We krijgen uitleg over de beren die we gezien hebben. Het was een bruine beer van een jaar of 6/7 met twee jongen van 9 maanden. Om vijf uur zijn we terug bij de auto. Wie goed kan lezen en kan rekenen ziet al dat dit veel meer is dan 2 uur. Heel leuk, maar we hebben nog een flinke reis voor de boeg. We moeten nog één uur rijden naar Clearwater en dan nog drie kwartier naar onze accommodatie. We genieten na van onze prachtige ervaring. Uit de bossen komt een zwart bolletje gerend. Ik schrik mij rot, want er steekt een beer over net voor onze auto. Ik moet hard remmen (we rijden 100km) om het dier te ontwijken. Mijn hart zit in mijn keel en ik geniet nou niet bepaald van deze ervaring. Dat was ook een hele bijzondere ervaring die ik hopelijk niet nog een keer mee maak. Na onze les over beren kunnen we nu wel inschatten dat het een bruine beer was van ongeveer anderhalf jaar.

In Clearwater doen we boodschappen voor de komende twee dagen. We zitten opnieuw in the middle of nowhere en moeten genoeg eten/drinken bij ons hebben. Zo snel mogelijk doen we alle inkopen. Het is al zes uur geweest en we moeten nog een heel stuk rijden. De zon gaat al bijna onder en in het donker rijden wil je hier ook niet. Om zeven uur zijn we bij ons huisje aan gekomen. Ik duik de keuken in om het eten te maken. In korte tijd tover ik een heerlijke pasta op tafel. Daarna gelijk door naar bed. De dag was eigenlijk te lang, maar wie had dan ook gedacht dat we zo lang op safari zouden gaan.