Ons Bakbeest

De eigenaar van de Fire Tree B&B in Monument Valley, adviseerde ons om naar het Navajo National Monument te gaan. Hier zijn rots woningen te zien. Wij hebben het advies opgevolgd en dit park een bezoek gebracht. In de hitte zijn we een stuk naar beneden gelopen om de rots woningen van een (grote) afstand te bekijken. Het is vooral erg bijzonder wanneer je bedenkt dat mensen dit vroeger zelf gemaakt hebben! Na deze stop gaan we verder richting de Grand Canyon. We rijden aardig door omdat we om half vier op het vliegveld van Tusayan bij de Grand Canyon moeten zijn. We gaan een vlucht maken over de canyon. Jos is al gestresst omdat hij denkt dat we te laat komen. Dat blijkt niet nodig te zijn, want het is hier één uur vroeger. Dus daar zitten we vervolgens…. een uur te wachten. Onze hotelkamer is nog niet schoon, dat is rondhangen in de lobby die nu helemaal bezet is door ons.

 
Omdat we het wachten zat zijn gaan we richting het vliegveld. Deze ligt letterlijk op drie minuten afstand van ons hotel. We dachten dat er een hele procedure zou volgen, dat was niet waar en konden we weer ruim een half uur op onze kont zitten. Gelukkig zijn we inmiddels ervaren in wachten, dus dat komt goed! Vanaf de terminal hebben we zicht op “ons” vliegtuig(je), waar we met 12 man in passen. De ruimte is zeer beperkt, Jos’ zijn benen passen niet tussen de stoelen. Wanneer we vertrekken vertelt de piloot doodleuk dat we last zullen hebben van hobbels in de lucht. We zijn nog amper in de lucht en we begrijpen direct wat hij bedoelt. Terug kunnen we niet meer, we kunnen niks anders doen dan rustig blijven zitten en genieten van het uitzicht. Erg prettig is de vlucht niet. Het is af en toe net een achtbaan. Je voelt het behoorlijk in je buik. Onderweg zien we vanuit het vliegtuig een aantal bosbranden die er ook voor zorgen dat het zicht wat minder is. Er hangt een behoorlijk blauwe waas over de canyon. We zitten nu in de regenperiode waardoor er vooral ’s avonds regen kan vallen en ook behoorlijk kan onweren. Wij hebben al een paar thunderstorms meegemaakt. Deze thunderstorms zorgen er onder andere voor dat de bosbranden ontstaan.

Hoe langer we vliegen hoe witter Jos wordt. Wanneer we weer met beide benen op de grond staan zijn we erg blij, ook al hebben we enorm genoten van het uitzicht. Anita die alles eng, spannend vind en al last heeft van een auto die op de rem trapt heeft nergens last van gehad. Citaat: “Ik heb lekker relaxed genoten, nergens last van gehad! Was er iets dan?!” Voordat we op zoek gaan naar een plaats om te eten laten we Jos eerst even slapen om bij te komen. Een grote jongen maar zijn maag kan niet zoveel aan 😉

De volgende dag gaan we de canyon bekijken vanaf de grond. Al vrij snel wordt het aardig bewolkt en vallen er een paar druppels. Ideale omstandigheden voor het maken van een wandeling langs de rand van de canyon. In bijna alle nationale parken rijden shuttle bussen. Zonder deze bussen kan je niet alle delen van het park bereiken. Het fijne hiervan is dat je in delen van het park komt waar het minder druk is en je niet struikelt over de busladingen met chinezen (of japanners. We kunnen ze nog niet onderscheiden). Het nadeel is dat het meer tijd in beslag neemt en we daardoor niet overal kunnen stoppen. We komen voor de verandering weer eens tijd te kort. We moeten ook weer door naar onze volgende bestemming en gaan  terug naar de auto. Met de auto gaan we richting Desert View om vervolgens af te reizen naar Page. De Grand Canyon is erg indrukwekkend qua  grote, maar wij vinden het niet het mooiste park.

Onderweg naar Page komen we op een punt waar je diep in een canyon kunt kijken.
Net voor Page gaan we naar de Horse shoe bend. Niet zo’n hele lange wandeling, maar wel heel druk iedereen wacht op de zonsondergang met zijn mooie kleuren. Je moet echt aan het randje staan wil je de hele bocht van de rivier zien.  Best wel eng voor sommigen. Wij wachten niet af tot de zonsondergang, we zien ook de regenbui er aan komen. Het is wel heuvelop lopen en hebben geen zin om kletsnat te worden.

In Page hebben we een leuk motel Lulu Sleep Ezze. We wilden eigenlijk gaan bbq-en,  maar de hele tent zit vol ook bij een ander geliefd restaurant is het vol
We komen terecht bij een restaurant die helemaal leeg is. Helaas lijkt het of het deeg voor de pasta nog gemaakt moet worden. Na wat niet vrolijke gezichten en 3 kwartier wachten komen de pizza’s. Toegegeven ze zijn wel erg goed, de volgende ochtend kunnen we er nog van ontbijten

We gaan met een monstertruck naar Antelope Canyon. Gaaf hoor om zo door het mulle zand te crossen.
We hebben een super gids die als het nodig is de mensen voor ons weg jaagt, zodat je goed je foto’s kan maken. We zijn hier een paar jaar geleden ook geweest, dat was ’s morgens vroeg met haast geen zonlicht. Nu rond 12.00 uur kan het licht goed de canyon in schijnen, wat maakt dat een verschil. Ook de jongens hebben hier van genoten.
          
Als je bij Page bent moet je wel over de grote brug en de stuwdam, wat een mooi uitzicht heb je dan over Lake Powell met al zijn felle kleuren

De vorige keer dat we bij Bryce Canyon waren kon ik haast niet lopen en moest ik met stokken lopen. Toen wenste ik dat ik graag terug zou willen komen om naar beneden te lopen.
Nu mochten we mijn wens uit laten komen. We gaan vroeg ons bed uit, zodat het nog niet te warm is in Bryce Canyon. We gaan de Navajo loop doen. We dalen vrij steil de Canyon af en lopen over de bodem van de Canyon een heel stuk. Wat gaaf om tussen al die hoge hoodoos te lopen en wat voel je je dan klein.
In de verte zien we onweer en het lijkt dat het onze kant op komt. Als we bijna boven uit de Canyon  komen zien we de bui afbuigen. We kunnen veilig op verschillende uitkijkpunten een stop maken om te genieten van de omgeving.