Ons Bakbeest

Vanuit Yellowstone gaan we naar Grand Teton. Dit is een gebied met enorm mooie berglandschappen. We hebben niet alle tijd om het park te verkennen en moeten kiezen welke route we gaan rijden. We nemen de Grand Teton Park Road. Onderweg komen we diverse uitzichtpunten tegen met zicht op onder andere de Grand Teton.

 

   
We zien bij de Oxbow Bend Turnout hoe het water in de Snake River bijna tot stilstand komt in een brede bocht, hier zien we een paar pelikanen.
Boven op de Signal Mountain hebben we uitzicht op de bergen. We zien ook een vreemd gevormd meer (de mannen onder ons herkenden iets).

  
Via een one-way weg rijden we een stuk langs Jenny Lake. De bewolking ziet eruit dat het gaat plenzen, even een schietgebedje in de Chapel of the Transfiguration.  Achter de preekstoel heb je een panoramaraam met uitzicht op de Grand Teton, echt niet verkeerd.
In Jackson gaan we overnachten in een lodge met een western sfeer. Overal hangen koppen van herten, bizons en andere beesten die we tegen zouden kunnen komen.

   

De tweede dag gaan we het oude gedeelte van Jackson verkennen. Dit is een typisch western stadje. Het is nog erg vroeg dus lekker rustig om dit mooie stadje te bekijken. En we komen een Star Bucks tegen, voor het eerst weer echte koffie. Wat kun je daarvan genieten.  Vandaag is het prachtig weer, dus gaan we nog even terug naar Grand Teton. Hier staan namelijk twee hele bekende schuren, en om echt in Grand Teton te zijn geweest moet je deze wel gezien hebben (vinden wij).  Het is een erg mooie route er naar toe, en door het mooie weer ziet alles er weer anders en mooier uit. Onderweg zien we verschillende kuddes bizons en drie antelopes.

Tja en dan moeten we toch naar onze volgende bestemming in Vernal. Een lange tocht met veel mooie landschappen. We verlaten het groene gebied en komen in kalere streken met soms enorme rotsen. We hadden geen idee wat ons te wachten stond, uiteindelijk vonden we het een mooie reis. Wat wel tegen valt zijn de temperaturen. Deze is opgelopen tot wel 100 graden Fahrenheit, ofwel circa 37 graden.

  

 

Bij Vernal heb je Dinosaurpark. Als verrassing voor Jos gaan we hier kijken. In een gedeelte van een berg hebben ze allerlei dinosaurusfossielen gevonden. Hierom heen hebben ze een visitor centrum gebouwd. Jos kijkt zijn ogen uit. Net een kind in de snoepwinkel!
  
Als we verder het park in rijden komen we rotsen tegen die lijken op een schildpad en een olifantsvoet. Na wat zoeken zien we rotstekeningen van een hagedis, en iemand die op een fluit aan het spelen is. Helemaal aan het eind zijn nog de restanten van een houten woning met leem te vinden. Alles is door de bewoonster zelf gemaakt. Indrukwekkend om te zien, in de middle of nowhere. We wisten niet wat we konden verwachten van dit park, maar het is zeker het bezoeken waard. Het is veel meer dan alleen dinosaurussen.
    
Bij Cisco bezoeken we een ghosttown. Niet te geloven dat mensen weg gaan en alles achter zich laten, ook hun kleding, keuken spullen, auto’s hebben ze achter gelaten. Wij denken wel te weten waarom ze hier weg zijn gegaan, namelijk: vanwege de hitte! Het is hier 42 graden, een warme wind en totaal geen beschutting. Er staan hier caravans waar je naar binnen kunt kijken en de afwas nog ziet staan. Het is echt heel vreemd om te zien.
Net voordat we bij Moab zijn gaan we het Dead Horse Point bezoeken. We hebben uitzicht over de Colorado river en de omliggende canyons. We staan aan het uiteinde van een mesa (tafelberg) en kunnen 700 meter de diepte in kijken.
 
We verblijven in The Red Cliff Lodge. Deze lodge ligt aan de rivier zo’n 25 km vanaf Moab. De rotsen steken hoog boven ons uit, een prachtige omgeving om te verblijven.
  
De ochtend begint bewolkt en dat vinden we helemaal niet erg! Het is nu “nog maar” 38 graden. Wij willen graag naar Landscape Arch lopen, dit is de grootste boog van bijna 100 meter breed, deze arch is niet vanaf de parkeerplaats te zien. Met de bewolking durven we het aan om deze trail te lopen. Ondanks de bewolking is het nog snikheet en is de wandeling van slecht 2,5 kilometer erg zwaar. We mogen ook trots zijn dat het ons gelukt is. Het is ook de langste wandeling die we zouden maken.
De andere bogen gaan we op een afstand bekijken. Het is te warm om overal naar toe te lopen, de zon is inmiddels gaan schijnen. We zijn dus net op tijd geweest met de lange wandeling. Vanwege de warmte doen we rustig aan en  kunnen we niet alles doen wat we wilden doen. We zijn daardoor op tijd terug en genieten van shaved ice. heerlijk VERKOELING! Aangekomen bij onze lodge nemen Jos en ik (Ilse) een duik in het koude zwembad. Het bad voelt zo koud aan dat we er niet te lang in blijven en zelfs gaan zonnen om weer warm te worden.

 

Onderweg naar Monument Valley komen we bij een museum over  het wilde westen. Dit is leuk om even te zien.

  

Wij (Hans, Anita en Ilse) zijn al eerder in Monument Valley geweest en verheugen ons erg op de tour door de Valley. We maken aan het eind van de middag een tour van 3,5 uur. In de jeep is het enigszins uit te houden door de wind die door onze haren waait. Na een rit van 20 minuten gaan we verder op het onverharde gedeelte, en dat is echt onverhard. Hobbel de hobbel door het mulle zand. Het eerste gedeelte van de tour is hetzelfde als de vorige keer,  en zeker niet minder indrukwekkend.  Tegen zonsondergang worden de rotsen mooi rood. Op een gegeven moment werd de weg dusdanig slecht dat er de kans was dat we vast kwamen te zitten, en wij uit moesten stappen om te duwen. Gelukkig ging het goed, want met deze warmte is het niet leuk om die auto te gaan duwen. Onderweg komen we een hogan (hout met lemen woning van de Navajo’s)tegen. Hier is een echt Navajo (Indiaan) bezig om wol te maken. Zij deed het zo razend snel en het leek zo makkelijk, maar het is echt heel moeilijk. Onderweg komen we ook een auto tegen die vast zat, dat is nou precies waarom wij hier niet zelf rijden! De tour is erg afwisselend. We komen rotstekeningen tegen en een arch (boog) en heel veel souvenir kraampjes. Het lijkt wel alsof alle indianen hier sierraden maken en (proberen) te verkopen aan toeristen. Als je het ene kraampje voorbij bent sta je al bij de volgende en struikel je alweer over de volgende kraam.

   

Na de tour gaan we richting ons onderkomen. Onderweg kwamen wij het al tegen, en nu mogen wij er zelf in gaan slapen. Een echt traditionele hogan. Het is in de middle of nowhere over een onverhard pad, gelukkig van gravel. Wanneer we aankomen rijden worden we hartelijk welkom geheten door de eigenaresse. Een schat van een vrouw die ons vol liefde haar Fire Tree B&B laat zien. Het is echt tussen de lokale bewoners. Er zijn twee hogans en ze zijn één tipi aan het bouwen. Wij zijn de enige gasten en hebben het sanitair gebouw voor onszelf. De ontbijtruimte is haar woonkamer. Het is een hele beleving om hier te gaan slapen. De pret is voor mij (Ilse) snel voorbij. Toen ik wilde gaan douchen zat er een enorme kikker voor de deur van het sanitair gebouw. Gelukkig was mijn redder in nood (Jos) dichtbij. Joran is ook erg bang dat er insecten de hogan binnenkomen, wat op zich niet ondenkbaar is met kieren van een centimeter groot. En wie heeft er nu het beste geslapen van iedereen? JORAN! De rest heeft slecht geslapen door onder andere het orkest van krekels, echt oorverdovend. Het slapen was dan wel slecht maar de ochtend maakte het weer helemaal goed. We werden wakker met een lekker zonnetje en overal vlogen kolibrie vogels en vlinders, en een hagedis. Het is hier zo mooi en vooral heel rustig dat het jammer is om weer verder te gaan.