Maandag 18 februari 2013
7.00 uur dacht Jos nog dat hij lekker uit kon slapen. Wordt hij wakker gemaakt en moet hij met een half uurtje klaar staan want we gaan iets leuks doen. Hij kan op de tomtom wel zien dat we ruim een uur moeten rijden, maar waarnaar toe geen idee.
We komen in de plaats Cruquius op een grote parkeerplaats aan. Toen de kofferbak open ging stonden daar 3 koffers, je had de ogen van Jos moeten zien. Wat gaan we doen??!!
Ook op Schiphol hebben we nog een tijdje vol kunnen houden om de bestemming nog niet te zeggen.
De tijd vliegt voorbij als je langs de winkeltjes slentert, en dan mogen we aan boord 
van het vliegtuig dat ons naar Helsinki brengt. In Helsinki moeten we overstappen op een ander vliegtuig die ons naar Kiitilä, boven de poolcirkel brengt. Het sneeuwt en het vriest behoorlijk. De vleugels van het vliegtuig worden eerst schoon gespoten en met een soort antivries bespoten voordat we weer de lucht in mogen. Met een busje moeten we nog ruim een uur rijden om in Muonio te komen, naar Harriniva Holiday Centre. Dit plaatsje ligt op de grens met Zweden. In het donker zien we toch al dat de wereld om ons heen heel wit is. En Ilse was nog zo bang dat mogelijk de laatste dagen voordat wij zouden komen alles weg zou smelten, haha en dat met – 15 graden.
Na een heerlijk diner, krijgen we onze outfit voor de komende dagen; bivakmuts voor onder de muts, thermo overall, leren handschoenen met binnenhandschoenen, en thermo sneeuwschoenen en nog extra wollen sokken. Als je alles aan hebt zie je 
er als een Michelin-mannetje/vrouwtje uit. Hier wordt niet gekeken naar wie de mooiste winterkleding aan heeft. We zien er allemaal het zelfde uit.
We gaan gelijk een avondsafari per sneeuwscooter doen op zoek naar het Noorderlicht. Wat gaaf zeg en zeker als je zo
‘n kleine jonge vrouw als Ilse op zo’n grote sneeuwscooter ziet rijden. We komen door een bos met bomen die zo wit zijn, wow. Boven op de heuvel krijgen we een typisch Laps warme vruchtendrank. Vanavond zullen we het Noorderlicht niet zien, vanwege de vele bewolking. Wat zullen we lekker slapen na een lange indrukwekkende dag.
Dinsdag 19 februari
De zon straalt ons tegemoet. We gaan de buurt lopend verkennen. We gaan een stuk langs en over de rivier lopen. Het ijs is mogelijk één meter dik en daar boven op ligt nog een pak sneeuw. Door de kou van – 19 heeft het foto toestel hier en daar moeite om op te starten.
Na de lunch gaan we kennis maken met huskyhonden, de huskyboerderij zit naast het hotel. Na de instructie gaan we een tocht maken van ongeveer 20 km op de sle
de. De dames mogen in de slee zitten en de mannen mogen sturen. Voordat we weggaan maken de honden een oorverdovend lawaai, ze willen niets liever 
dan rennen. Zodra we weg zijn hoor je alleen nog maar hijgende honden, en zie je rondvliegende keutels. Je moet de slee vaak afremmen zo enthousiast zijn de honden. We komen nu weer op een heuvel waar de bomen topzwaar zijn van al het sneeuw. Geweldig!!
De avond is helder, we maken kans om het Noorderlicht te zien. Met een overdekte slee getrokken door een sneeuwscooter gaan we op pad. Halverwege de eindbestemming stoppen we, de gids ziet namelijk het Noorderlicht. Wow het is nog heel vroeg op de avond rond 21.00 en we zien de eerste strepen in de lucht verschijnen. Er zit een bepaald ritme in dit verschijnsel met een uurtje zal het mogelijk duidelijker zichtbaar worden.
Bij onze eindbestemming van deze avond, hebben we zicht op een heldere hemel, met zoveel sterren. Niet te geloven. Hier kunnen we na de sneeuwschoenwandeling een vuurtje maken en afwachten of we het Noorderlicht gaan zien.
We krijgen sneeuwschoenen aan, zeg maar grote tennisrackets, en gaan het bos in lopen. Het lijkt makkelijker dan het is. Normaal heeft degene die voorop loopt het zwaarst omdat die het pad ma
akt, zodat de rest kan volgen. Nu kan de voorste een stap zetten en zakt haast niet weg en de volgende die daar vlak achter loopt kan alsnog tot de knieën weg zakken.
Koud hebben we het niet na deze tocht en toch is het -20 graden. Als de vruchtendrank opgewarmd word boven een vuurtje begint het schouwspel van het Noorderlicht. Allerlei vormen wisselen elkaar af. We hebben foto’s gezien, het is inderdaad super om dit in het echt mee te mogen maken, onvergetelijk.
Woensdag 20 februari
Weer een heldere dag, met volop zon. Er staat voor vandaag niets gepland. Wij gaan met een auto naar een natuurgebied in de buurt, Pallas-Yllästunturin. Dit zou een druk ski-gebied zijn. We hebben nog nooit zo iets rustig meegemaakt. We zijn een heel stuk de berg op gelopen
, gewoon over de piste en zijn een paar mensen tegen gekomen. Wat een uitzicht zeg. We blijven ons verwonderen hoeveel sneeuw er op de bomen kan zitten, zonder dat de bomen bezwijken. We besluiten ‘s middags nog een stuk rond te rijden door deze prachtige omgeving. Gewoon genieten. Als we 
op een parkeerplaats stil staan, zien we rendieren in de buurt liggen. Jos gaat al tijgerend door de sneeuw er naar toe, zodat de rendieren hem niet aan zien komen. Ilse en Anita nemen een kleine omweg, gewoon over een pad, de rendieren blijven waar ze zijn. We vinden zelfs een paar afgevallen geweien.
Helaas trekt de 
lucht ‘s avonds dicht. Wel kunnen we met een busje op zoek naar een plek waar het helder is, om toch het Noorderlicht te zien. We hebben uren rond gereden, hebben een plek gevonden waar de bewolking iets minder was, maar niet voldoende zodat we het Noorderlicht konden zien.
Donderdag 21 februari
Nu kunnen wij bij daglicht zien hoe de omgeving er uit ziet naar het vliegveld in Kiitilä. We nemen alles goed in ons op, want dit zullen we niet gauw nog een keer zien, zoveel sneeuw.
De reis gaat voor ons gevoel sneller dan de heenreis, terwijl we toch langer moesten wachten op het volgende vliegtuig in Helsinki bij de overstap. Jos en Ilse zaten vanaf Helsinki naar Amsterdam naast een piloot die allerlei leuke en praktische dingen kon vertellen. Met regelmaat konden we de wereld onder ons bewonderen. Veilig kwamen we rond 18.00 weer aan op Schiphol.
