Ons Bakbeest

Dag 1 donderdag 19 juli

Hebben we alles mee? Alles ingepakt? CHECK! Jos mee? CHECK! doet de camper het? CHECK! Dan is het tijd om te vertrekken, om 7 uur ‘s morgens. Een keer een andere route dan wanneer je naar het zuiden rijdt is niet zo erg. De reis loopt voorspoedig, op een fikse regenbui na waarbij zelfs mensen stoppen langs de snelweg. Voor een paar minuten konden we zwemmen op de snelweg. Tussendoor maken we een paar stops en begint het vakantiegevoel al te komen wanneer we bij een picknickplaats stoppen met bloemen waar de vlinders rondvliegen.

Redelijk op tijd vinden we de camping bij de vuurtoren in Hirsthals. De plaats waar de volgende dag de boot zal vertrekken. We vinden het al helemaal geweldig. Het lijkt al een echte Noorse camping met mooi uitzicht, bij een leuk dorpje en een vuurtoren om te bezichtigen. We bekijken het dorpje en genieten daar van een echt Deens ijsje. We moeten Jos natuurlijk wel de typische Deense, Noorse, Scandinavische dingen laten zien en proeven! Dat vinden we uiteraard heel vervelend! We besluiten om terug langs het strand te lopen. Zet ons op een strand neer en wij vermaken ons wel. Overal liggen mooie stenen, helaas kunnen we ze niet allemaal meenemen. De Deense kust is stiekem toch wel mooi. In mijn geheugen stond dat Denemarken een saai land is, maar dat valt best nog wel mee. Als laatste bezoeken we nog de vuurtoren voordat we gaan slapen. Morgen moeten we er vroeg uit om de boot te halen.

Dag 2 vrijdag 20 juli

Dit keer varen we vanaf Hirsthals naar Kristiansand met de fjordline express. Het ziet er relatief klein uit, maar wel als een schip dat super snel vaart. Aangezien wij met de camper zijn hebben we het geluk dat we achteruit het schip op mogen rijden. Nee, tuurlijk niet als eerste maar als laatste. Gelukkig kan Hans goed sturen en is het gelukt, maar prettig is anders. Al snel vinden we het mooiste plekje op de boot, achteraan op het dek onder een luifel. Lekker in het zonnetje waar het aangenaam toefen is. Na een tijdje beginnen we al aardig zout te smaken en staan onze haren rechtovereind om ons hoofd van het opspattend water. Na een tijdje begint de boot wat harder te wiebelen wat wij (vrouwen) niet heel erg aangenaam vinden. We zien dan ook heel wat mensen met kots zakjes lopen. Gelukkig komen we na 2,5 uur varen veilig aan op Noorse bodem.

We rijden vandaag richting Stavanger en maken onze eerste stop in Mandal waar we een bakkerij bezoeken, genaamd Edgar’s Bakeri & Konditori. Ja Edgar, hier in Noorwegen ben je een bekende bakker, we hebben er al drie met je naam gezien. In de volle zon aan het water smikkelen we van een heerlijk Noors broodje.

Daarna rijden we verder langs mooie grote meren, bomen met een strakblauwe lucht boven ons.
We zijn al een keer op het noordelijkse puntje geweest van Noorwegen. Nu bezoeken we     het zuidelijkste puntje. Op het zuidelijkste puntje staat een mooie vuurtoren. Het waait hier iets harder. Hoe verder we naar boven lopen hoe harder het gaat waaien. De wind is een grotere attractie dan de vuurtoren zelf. We genieten van het prachtige uitzicht en liggen op de wind. Goed vasthouden dus, anders waai je zo weg!   Als we nu niet meer uitgewaaid zijn, dan weten wij het ook niet meer. We rijden nog een stukje verder en overnachten op een parkeerplaats langs de snelweg. Wel vreemd, overdag rijden er net zoveel of beter gezegd net zo weinig verkeer als ‘s nachts.

Dag 3 zaterdag 21 juli

Na een nacht op een parkeerplaats worden we wakker met een strakblauwe hemel. Al snel rijden we over een gigantische brug waar we even genieten van het uitzicht en het water. Natuurlijk willen we de oudste houten hangbrug bij Sira niet missen. Als er een auto overheen rijdt, wiebelt die echt.

We rijden over de Drangdalen, hier zijn allemaal rotspartijen zichtbaar, helaas door de cadans van de camper slaapt Jos weer als een roosje (ja, die jongen kan slapen waar je u tegen zegt!) , en voor wie rijden we deze weg, ja eigenlijk voor hem Onderweg stoppen we om de eerste echte Noorse aardbeien en kersen te kopen. En die smaken me toch lekker.

In Stavanger hebben we nog genoeg ruimte om een plekje te zoeken op de camping. Het is nog vroeg in de middag dus we lopen in een half uurtje naar het centrum van Stavanger. Het centrum heeft veel weg van Bergen. Een kade met daaraan mooie pakhuizen. Een oud centrum met witte huizen en een winkel met heel lekker ijs, taarten, broodjes, snoepjes, koekjes en andere lekkernijen.

Dag 4 zondag 22 juli

Het is zondag, we blijven lekker op de camping en hebben verbinding met het internet, op een paar kleine haperingen na kunnen we de hele kerkdienst mee luisteren. De verwachte stortbuien vallen reuze mee, wel een fijne dag om lezend, spelletjes spelend door te brengen, even een dag rust.

Dag 5 maandag 23 juli

We willen graag de Prekestolen beklimmen. Helaas blijft het de komende twee dagen regenen waardoor we genoodzaakt zijn om iets anders te gaan doen. En wachten totdat het droog is op de camping in Stavanger is ook geen goed idee. Dus besluiten we om het mooiste weer in de omgeving op te zoeken en gaan vol optimisme richting het Sirdal. Het uitzicht en de omgeving is in ieder geval vele beter dan in Stavanger en ook het weer begint beter te worden. Aangezien het nog vroeg is rijden we verder richting Lysebotn over de Suleskarvegen. Een weg die wij al eerder gereden hebben maar Jos nog niet. Dus speciaal voor Jos over deze weg en wie slaapt er weer?! Precies, Jos! Onderweg genieten wij van het uitzicht terwijl Jos slaapt en zien we een mooie overnachtingsplaats. Het zicht op de fjord is niet al te best dus rijden we via 27 haarspeldbochten naar de Lysefjord. Er wordt nog geprobeerd om een visje te vangen. Niets gevangen, dus terug naar boven naar ‘onze’ slaapplaats. Een geweldig plekje in de middle of nowhere.

Dag 6 dinsdag 24 juli

Wanneer we ons raampje open doen worden we wakker met een prachtig uitzicht, mits de wolken niet ons uitzicht belemmeren. Het ene moment kunnen we dan ook heel ver kijken en komt zelfs de zon ons goedemorgen begroeten. Even later kunnen we niets meer zien. Gelukkig is Jos nu wel wakker, en kan hij alles alsnog zien.
We rijden weer terug, richting Stavanger, dit keer via een andere route. We komen aan bij een fjellcentre waar we een 180 graden panoramafilm over de omgeving bekijken. Tja, het gaat weer echt op z’n Noors. Voor de technici onder ons: er hangen ventilatoren boven de beamers om ze te koelen. En zo ziet aller er wat proffesories (als iemand weet hoe je dit taalkundig schrijft, ik hoor het graag!) uit, en moet er ook minstens 3 keer opgestart worden voordat de film begint, al dan niet met één beeldscherm minder dan gebruikelijk. Toch hebben we best wel genoten hoor! Om vervolgens zelf met de camper door het prachtige landschap heen te rijden. De veerboot brengt ons naar de overkant, waar we de camper parkeren aan het begin van de Lysefjord. Voor de oplettende lezer: het klopt inderdaad dat we daar gisteren ook al waren, maar dan aan het eind van de fjord. Je moet dus een heeel eind omrijden.
Daar aangekomen gooien we ons hengeltje uit. We zien de vissen wel, van klein tot groot maar happen…. dat willen ze niet. Moeders raakt ondertussen aan de klets met wat Oostenrijkse mensen en denkt vervolgens: handig mijn dochter spreekt Duits. Laat ik haar erop af sturen dan kan zij gezellig met ze kletsen en ben ik er vanaf. Fijn… nu denken ze dat ik in Oostenrijk ga studeren…..hahaha
Het laatste stukje rijden we richting Prekestolen en hebben we een zeer drukke camping gevonden. Morgen belooft het mooi weer te worden en gaan we hopelijk de Prekestolen beklimmen

Dag 7  woensdag 25 juli

Volgens de voorspellingen zou het vandaag goed weer worden om de Preikestolen te bewandelen/beklimmen. Wanneer we wakker worden kijken we dan ook direct uit het raam in de hoop dat de zon ons vriendelijk begroet. Het tegendeel is waar, het is bewolkt en de berg is niet zichtbaar en het regent. In de loop van de middag zou het beter worden dus wij wachten en wachten, en dat wachten wordt beloont. Het wordt steeds helderder en we besluiten naar het beginpunt te gaan van de wandeling.

We hadden al gehoord dat het druk zou zijn maar zo druk hadden we niet verwacht. Om half 11 konden we met de camper nog net een plaatsje bemachtigen op de parkeerplaats. Er zijn meerderen die hebben gewacht op beter weer. De wandeling begint direct al heuveltje op en al snel gaat de fleecetrui en de jas uit. Toch best wel warm als je eenmaal aan het wandelen bent. Het pad is goed begaanbaar, er zijn stenen en keien geplaatst om een pad te vormen dat ons langzaam maar zeker naar de Preikestolen leidt. Het heeft heel wat geregent dus de watervallen stromen extra veel over de paden heen. Voor ons als kleine mensjes is het handig dat er twee heren in het gezelschap zijn die ons kunnen helpen bij het beklimmen van grote rotsblokken. Het pad wordt namelijk steiler en de stappen en sprongen worden steeds groter. Het is zoeken naar een weg naar boven. Het voordeel is dat we niet de enige zijn die dit pad lopen en we dus de kunst kunnen afkijken bij onze voorgangers. We hebben het idee alsof we een pelgrimstocht lopen, zoveel mensen zijn er. Normaal gesproken zie je niet eens zoveel mensen tijdens je hele reis door Noorwegen heen. En dat eigenlijk in de middle of nowhere. Daarbij is het ook nog eens een stoet aan Nederlanders die massaal net als ons als berggeiten die berg op proberen te komen wat dan best nog wel tegen valt als je uit een klein plat land komt. De Noren halen ons dan ook massaal in en oefenen alvast voor de volgende wedstrijd wie als snelste boven komt. Die laten we dan ook graag passeren.
Ondertussen wordt het steeds beter weer. Het wordt droog en de zon begint door te breken. Na bijna 3 uur ploeteren komen we bij de Preikestolen waar je eerst even in de rij moet wachten om een smal riggeltje over te steken. Het is druk op de preekstoel en we hebben schitterend weer en kunnen genieten van het prachtige zicht op de fjord die 600 meter onder ons ligt. Ilse durft het aan om op haar buik te gaan liggen om zo over het randje te kijken, wat een diepte zeg. Even zitten met de benen over de rand, dat hoort er natuurlijk ook bij. Maar niet te lang naar beneden kijken want dan is het toch best wel eng en gaat het bijna duizelen. Al lijken de foto’s die wij vooraf gezien hebben enger dan het in werkelijkheid is. Ondertussen wordt het wat rustiger en genieten wij van het prachtige weer en kunnen we vervolgens met de nodige adrenaline in ons lijf terug lopen. Berg af gaat toch iets beter totdat we op een steill stuk komen en de vermoeidheid toe begint te slaan. Met trillende beentjes van steen naar steen lopen valt dan niet mee. De foto’s geven een idee van hoe het er aantoe gaat! Hoe verder we beneden komen hoe warmer het ook wordt. De laatste kilometers zijn zwaar, erg zwaar voor de dames. Gelukkig zijn daar onze mannen weer die ons naar beneden begeleiden. Maar we hebben het gehaald en het was een prachtige dag. In de camper snel de schoenen uit en de beentjes omhoog. En dan op zoek naar een camping en wat zullen wij slapen!!