2 augustus Cannon Beach
Na de laatste stop aan de kust bij Cannon Beach beginnen we aan de lange tocht door het binnenland. De zon maakt het allemaal nog mooier. Groen, groen en nog eens groen. We worden er stil van en blijven ons vergapen aan het mooie landschap. We verblijven een paar nachten aan de voet van Mount Reinier tussen de herten die door het dorp lopen. In een echte saloon gaan we eten, bestek daar moet je om vragen of gewoon lekker met je handen eten.
3 augustus Packwood – Mount Reinier 29°
We mogen gebruik maken van het ontbijt. Zelf wafels maken is altijd lekker… met jam en fruit. Bij de jongens ligt de wafel met maple sirop zwaar op de maag, niet zo’n goed plan dus..of juist makkelijk tot in de middag hebben ze geen trek. Brood is alleen in de vorm van sopbrood, waar wij van gruwelen, hoe doen die Amerikanen dat toch, er gaan bakken vol van die broodjes erdoorheen. Knap Joran dat je toch zo’n broodje met worst naar binnen kon werken. We gaan Mount Reinier ontdekken. De meest ‘vergletsjerde’ piek van Amerika buiten Alaska. Rondom de vrijstaande top is er een krans van bloemrijke weiden, die op een lager niveau overgaan in oude bosgebieden vol hemlock en spar. Eerst gaan we de Oostelijke kant de bergen in. Zo nu en dan zien we de totaal witte top tussen de bomen door.
Bij Tipsoo lake kunnen we een rondje om het meer lopen met zicht op Mount Reinier. Terug naar de Stevens Canyon Entrence kunnen wij de bordjes van twee watervallen niet vinden. Er komen nog genoeg mooie plekken, geeft niets. Bij de ingang van het park horen we dat de weg afgesloten is, er is een heel stuk van de weg ingestort. Als we willen kunnen we via de westkant het park in, kost je twee uur rijden.. en weer terug…. We gaan het gedeelte wat wel toegankelijk is eerst bekijken.
De korte Grove of the Patriarchs Trail. Stroomopwaarts langs de Ohanapecosh River lopen we door een schitterend bos met Douglas firs, Hemlocks en Red Cedars. En dan is de hangbrug naar het eiland afgesloten, hangbrug kapot… Gelukkig hebben we de grote bomen wel gezien.
Box Canyon
Wat is de canyon diep… We mogen niet op de brug staan om een foto te maken. Veel te gevaarlijk… De vrachtwagens denderen er over heen om bij de weggeslagen weg te komen… verschil moet er zijn. Ik heb nog een pad gevonden om toch een stukje van de canyon te zien.
Bij Ohanapecosh gaan we een laatste wandeling maken naar wat hotsprings. Het is ons vandaag niet gegund, na een tiental meters is de weg afgesloten vanwege versperring van het pad.. Na overleg besluiten we terug te gaan naar ons hotel in Packwood. De jongens vinden een vrije middag prima. Na een powernap ga ik het dorp in. Stelt echt niet veel voor hoor. De bakkerij verkoopt alleen koekjes, wel heerlijke koffie met pumpkin smaak… Even in mijn eentje genieten, tijd voor mij zelf.
We vinden het Mexicaanse eten aangenaam. Op tijd gaan we naar het restaurant en moeten veel geduld hebben. Eerst wachten tot er mensen vertrekken voor wij aan de beurt zijn. Het is druk, alles duurt eindeloos lang. Het wachten wordt beloond, het eten smaakt verrukkelijk. Joran is een klein beetje, nou ja behoorlijk jaloers op het garnalen gerecht van Edgar. Joran, je kunt niet altijd zes blijven gooien…
4 augustus Mount Reinier – Paradise 12°
De bewolking hangt vandaag erg laag en het is fris met 10 graden. Zelfs de vogels blijven verstopt zitten. Bij het ontbijt hamsteren we van alles bij elkaar wat als maag vulling kan dienen. Om naar de kust te gaan komen we bijna langs de West ingang van Mount Reinier. We hebben geluk en kunnen een plekje bemachtigen bij Christine Falls. Een mooie stenen brug waar de 23 meter hoge waterval onderdoor valt.
De Narada Falls is 50 meter hoog en 23 meter breed. De korte steile wandeling naar deze spectaculaire waterval is zeker de moeite waard. Joran ziet iets bewegen in het groen. Natuurlijk ga ik met hem kijken wat het is. Een ground dog… hij gaat zelfs even voor mij poseren.
En dan komen we bij Reflection Lake. Er valt vandaag niets te reflecteren met de laaghangende bewolking en door de wind is het water geen spiegel. Toch vind ik het mooi, wat we wel kunnen zien. We gaan rustig terug naar de uitgang. Genieten van de bewolking die langs raast. De regenboog laat zich hier en daar zien. Dit is een plek waar ik ooit terug zou willen komen, zo mooi.
