Ons Bakbeest

Vanuit Beijing gaan we met de bus naar het station. In de VIP ruimte moeten we wachten tot we in de trein mogen.  Er ontstaat lichte paniek als je als niet-chinees aan een kassa verschijnt. Bij de KFC halen ze gelijk de plaatjes menu kaart erbij, ook voor ons besteld dat net zo makkelijk. En dan is het zover, met het treinkaartje mag je door de controle post. Bij de wagon word je kaartje omgewisseld in een fiche en mag je op zoek naar je slaapplaats. We rijden met de hardsleeper.  Een coupee met twee stapelbedden  van 3 hoog zonder deur oftewel een grote slaapzaal. Zolang degene die in het onderste bed niet wil liggen kun je daar met z’n tweeën zitten. In het gangpad heb je ook nog twee zitplaatsjes. Stipt op tijd vertrekt de trein om 19.03, helaas kunnen we niets van de omgeving zien omdat het eerst een uur duurt voordat we Beijing uit zijn en ja dan is het donker. Stipt op tijd, 22.00 uur gaat ook het licht uit. De meesten gaan ook een poging doen om te slapen.

Na een nacht van slapen, wakker zijn, slapen en nog tig keer wakker zijn komen we rond half acht in de ochtend aan in Pingyao. Bij het station staan drie elektro karretjes klaar om ons naar de binnenstad te brengen. Brr het is nog best wel een beetje fris om in een open karretje te rijden ook al schijnt de zon volop, ach het is maar een klein stukje naar het guesthouse. We beginnen met een lekkere appelpannenkoek en cappuccino.

Vanaf half 12 kunnen we in onze kamer, we gaan alvast een wandeling maken. De hele oude binnenstad is ommuurt, waar je overheen kunt lopen. De muur is 12 meter hoog en 5 meter dik Het lijkt wel de grote voorjaarsschoonmaak, dekens hangen overal buiten, motoren worden gewassen, daken schoongeveegd en gerenoveerd. Na elf uur ontwaakt het stadje en stroomt het vol met toeristen.

Op de tweede dag zijn de vrije dagen van de Chinezen voorbij, dit is gelijk te merken het stadje is nu heerlijk rustig. We gaan nu de andere tempels bezoeken. We hebben tussen de middag een restaurant uitgeprobeerd. Het is gewoonte om altijd heet water bij het eten te drinken, wij gebruiken het om het bestek te reinigen. De middag brengen we door bij het hotel, ervaringen uitwisselen, lekker  lezen en je klaar maken voor de treinreis die gaat komen. We gaan met de nachttrein van 20.45 en zullen met 10 uur aankomen in Xi’ an.

Na een slechte nacht slapen komen we om 7.15 uur met de nachttrein aan in Xi’an. Vanaf het station kunnen we lopend naar het hotel dat tegenover het station ligt. Na het ontbijt gaan we met de nieuwe gids Bruce op stap.

In het verleden was Xi’an het startpunt van de Zijderoute. Het oude centrum van Xi’an is altijd omringd geweest door een dikke muur.  We gaan een klein stukje over de muur wandelen. Een mooi uitzicht over de stad heb je vanuit de oude klokkentoren, waar vroeger elke morgen de klok geluid werd.  Vlak achter de drumtoren, bevindt zich nog altijd een oude Islamitische wijk en een uitgestrekt moskeeën complex met bijgebouwen en tuinen. Buiten de muur ligt de Kleine Gans Pagode met een mooi park eromheen. Hier zijn veel vogels en de bomen zijn hier al een stuk verder uitgelopen.

Voor in de trein hadden we noodles gekocht zoals de Chinezen ook allemaal doen. Helaas in de trein is er niets van gekomen.  Met een waterkoker op de kamer kunnen we die alsnog opeten.

Zo’n 30 km buiten de stad bevind zich het terracottaleger van de ‘Gele Keizer’; Qin Shihuang, dat in 1974 door boeren werd ontdekt. 7.000 soldaten en paardenfiguren zijn er blootgelegd, die het graf van de keizer Qin Shihuang bewaken. Eigenlijk hadden we iets meer beelden verwacht dan wat we nu konden zien.

  .

Om 19.40 uur vliegen we naar Chengdu in 75 minuten. Het is al donker als we vliegen, de straten van Xi’an zijn goed te zien.

Chengdu is de hoofdstad van de provincie Sichuan. Deze provincie staat bekend om zijn pittige keuken. Op de plaats waar vroeger het keizerlijk paleis stond, staat nu een groot standbeeld van Mao, een van de weinig overgebleven beelden.

In het centrum van de stad ligt het druk bezochte Volkspark, op zo’n 3 kwartier lopen van het hotel. Aan stenen tafeltjes en in de prielen kaarten groepen oude vrouwen en mannen en spelen  dobbelspelletjes. Mahjong spelen ze toch anders dan dat wij dat op de computer spelen. Ieder doet zijn eigen ding in het park, dansen,  zingen alleen of in een groep, allerlei oefeningen, kalligrafie met water op de tegels. Als we thee willen drinken bij één van de theehuizen worden we gevraagd of we onze oren schoon willen laten maken. Ze hebben toch gereedschap mee, nou bedankt, helaas snappen ze het woord ‘nee’ niet zo goed.

Met de bus gaan we ‘s ochtends naar het onderzoekscentrum waar de reuzenpanda te zien is. In een heel mooi natuurlijk park zien we voor het eerst in ons leven de pandabeer. Wow wat een groot knuffelgehalte heeft dit beest. De panda is zeer kieskeurig wat eten betreft, bepaalde bamboe wil hij eten en anders niet. Op dit moment is er ook een jong van 10 maand oud, je blijft ernaar kijken.

Ook gaan we een keer naar een winkelcentrum om een nieuwe koffer te scoren. Met een briefje met steekwoorden in het Chinees zijn we er zo. Een toren met 10 verdiepingen en dat x zoveel gebouwen, niet te geloven. In de kelder zijn winkeltjes die alleen maar koffers en tassen verkopen. Zodra je als toerist maar geïnteresseerd kijkt komt de verkoper al op je af. Als we DE koffer gevonden hebben begint het onderhandelen. Met veel tamtam doen we net of we de koffer niet willen hebben, zeker niet voor die hoge prijs. De verkoopster blijft tot buiten de winkel onderhandelen, en de prijs daalt steeds verder. Als we even later weer langskomen mogen we de koffer toch meenemen voor een leuke prijs.

‘s Avonds om 22.00 uur vliegen we naar Lijiang. Na een korte vlucht komen we rond 24.00 aan in het hotel,  tijd om te slapen.